واکنش مردم به توقیف «رحمان ۱۴۰۰»

* چیپس و پفک به جای غذای واقعی

یکی از مخاطبان به نام رفیعیان نوشته است: با سلام من این فیلم رو همراه با خانواده در سینما دیدم. خدا شاهده واقعا خجالت کشیدم. مخصوصا اینکه دو تا فرزند ۸ و ۱۳ ساله دارم. سر تاپای این فیلم حرف‌های جنسی و حرکات و رفتارهای رکیک هست. واقعا برای فروش فیلم باید انسانیت و ادب و اخلاق را تا این حد به ابتذال کشاند؟

کاربری به نام سیمایی هم نوشته است: سینمای ایران دارد به سمت همان فیلمفارسی‌های قبل انقلاب می‌رود. حتی پایین‌تر از آن. علتش این است که سینما از حوزه هنری و نهادهای انقلابی، به دست همان بازیگران و فیلمسازان فیلمفارسی‌های قبل انقلاب یا دست‌پرورده‌های آن‌ها افتاد. با اینکه همه چیز دستشان است و هر هجوی را می‌نویسند و می‌سازند و بازی می‌کنند ـ آن هم با امکانات جمهوری اسلامی ـ باز هم هر از چندگاهی ادای اپوزوسیون را در می‌آورند. تقصیر صداوسیماست که در هر مناسبتی مهمانانش همین جماعتند. طبیعی است وقتی به مردم چیپس و پفک بدهی، دیگر غذای واقعی را نمی‌خواهند و نمی‌خورند.

اما کاربری با نام آرش ضمن ابراز تأسف برای منتقدان فیلم نوشته است: مگر آن‌هایی که فرزندانشان را به سینما بردند، فرزندانشان دسترسی به شبکه‌های اجتماعی ندارند؟! اگر واقعا مخالف این قبیل فیلم‌ها هستید، چرا قبل از سینما رفتن از دوستان که این فیلم را دیده‌اند سوال نمی‌کنید که فیلم چجوریست؟ چرا انقدر دنبال فیلتر کردن همه چیز هستید؟ اگر واقعا ما آدم‌های خوبی هستیم خودمان باید خودمان را فیلتر کنیم نه دنیایی بیرون خودمان را.» و پاسخ گرفته است: با این استدلال شما پس باید نمایش فیلم‌های مستهجن هم آزاد شود. دیگری هم برایش نوشته است: تذکر تند شما مثل این می‌ماند که کسی را از سیگار کشیدن نهی کنی و خطرات دود را برای سلامتی او بیان کنی و او در جواب شما بگوید این همه دود و آلایندگی صنعتی و ماشینی داریم، پس چرا گیر دادی به سیگار کشیدن من؟

یک مخاطب دیگر نوشته: «به نظر من بهترین روش برای مقابله با چنین ناهنجاری‌هایی بالا بردن سطح فکر مردم است. مسلما اگر مردم از این سبک فیلم‌ها استقبال نکنند جامعه فیلم‌سازی هم سراغ ساختش نمی‌رود.» و پاسخ گرفته است: «سیگاری‌ها خود بهتر از پزشکان ضرر سیگار را می‌دانند ولی چرا هر روز بر تعدادشان افزوده می‌شود؟ نتیجه اینکه فقط با بالا بردن آگاهی مشکل حل نمی‌شود، بلکه این امر به معروف نهی از منکری را هم می‌خواهد.»

* لزوم ورود دادستانی به موضوع

مخاطبی به نام «الف ب» معتقد است: بر اساس تجربه، صاحب‌منصبان ترس و واهمه‌ای از چیزی ندارند، برای اعمال خلافشان توجیهاتی می‌کنند و رد می‌شوند، تا مقام قضایی در اینگونه تخلفات ورود نکند، هیچ برخوردی با اینگونه افراد نخواهد شد. در این قضیه بخاطر تجاوز به حقوق عمومی، باید علیه مقام مسئول سینمایی و پخش‌کننده فیلم غیرقانونی، توسط دادستان اعلام جرم شود.

​مخاطب دیگری هم چنین پیام گذاشته و نوشته است: خنده‌دار ولی افتضاح بود! یعنی از نظر محتوایی و شوخی‌های جنسی، مرزی را نشکسته، نگذاشته بود. 

آن دیگری معتقد است: فیلم کمدی در ایران یعنی استفاده از کلمات رکیک و زشت و بازی کردن نقش‌های دروغین و بستن آن به جامعه...

یک کاربر هم نوشته: این هم کلک جدید برای فروش بیشتر هست، زمانی که فروش در سینما کمی افت می‌کند، برای تحریک دیگر مردمی که اهل سینما رفتن نیستند.

یکی دیگر از مخاطبان فارس نسبت به «تمسخر متدینین!» در سینما گله کرده و نوشته است: بنده تا کنون فیلمی را ندیده‌ام که داستان آن در مورد وضعیت زننده اخلاقی و مشکلات اجتماعی و خانوادگی قشر بازیگر و فیلمنامه‌نویس و دست‌اندرکاران سینما و تئاتر باشد، ولی تا دلتان بخواهد در مورد قشر متدین و تمسخر و تحریف آن‌ها هست. چرا این گونه است؟

میلاد هم معتقد است: من خودم مخالف سانسور و توقیف و ... هستم، ولی خداییش این فیلم مبتذل است. شوخی‌های جنسی باید در یک بستر مناسب به مخاطب ارائه شوند که خارج از فیلم نباشند، مثل کمدی‌های «جاد آپاتو» در هالیوود نه اینکه بدون هیچ پیش‌زمینه‌ای بازیگران فیلم از سخنان دو پهلوی جنسی برای خنداندن استفاده کنند.