خر برفت و خر برفت و...!

در مثنوی ملای رومی، داستان مسافری آمده است که خسته از سفر به خانقاهی رسید و با این امید که شب را به روز آورد خر خود را به سرایدار سپرد و در خانقاه اتراق کرد. شب هنگام از هلهله و رقص و سماع صوفیان به وجد آمده و به جمع آنان پیوست. صوفیان در رقص و سماع این بیت را می‌خواندند که؛«خر برفت و خر برفت و خر برفت» و مسافر نیز پای در میان نهاد و با آنان هم‌آواز شد؛

...صبح فردا که فرا رسید، مسافر دیشب خانقاه بار و بندیل خود جمع کرد تا بر پشت خر بگذارد و به سفر ادامه دهد ولی به هر گوشه‌ای سرک کشید اثری از خر ندید. یقه سرایدار را چسبید که چه بر سر حیوان آمده است؟ سرایدار گفت صوفیان خر را فروختند و هزینه جشن و سماع دیشب کردند! مسافر خروشید که چرا اجازه دادی؟ و سرایدار گفت حمله آوردند و بیم جانم در میان بود! مسافر گفت: چرا به من خبر ندادی؟ و سرایدار گفت: چند بار آمدم که از داستان باخبرت کنم ولی چنان غرق رقص و سماع بودی و همصدا با صوفیان و با حرارت‌تر از آنان، خر برفت و خر برفت می‌خواندی که یقین کردم از ماجرای خر بی‌خبر نیستی!


درباره عواقب فاجعه‌آفرین کنوانسیون پالرمو و لایحه CFT پیش از این، یادداشت‌ها و گزارش‌های مستند فراوانی داشته‌ایم که نیازی به تکرار آن نیست. گزارش‌هایی که تاکنون از سوی دولت محترم و سایر موافقان بی‌پاسخ مانده است. اما از آنجا که قرار است امروز مجمع تشخیص مصلحت نظام در‌باره این دو لایحه تصمیم بگیرد،‌ اشاره‌ای گذرا و کاملا مستند به کنوانسیون پالرمو و CFT ضروری به نظر می‌رسد و انتظار آن است که موافقان برای موافقت خود دلایل قابل قبولی داشته باشند و در غیر این صورت از تصویب آن خود‌داری کنند تا چوب حراج بر امنیت کشور نزده باشند.

موضوع اصلی این دو لایحه «مبارزه موثر با جرایم سازمان‌یافته فراملی» و «مقابله با تامین مالی تروریسم» است. اختلاف اصلی ما با حریف درباره تعریف تروریسم است. آنها با صراحت اعلام کرده‌اند که هیچ تعریفی از تروریسم را که با تعریف آنان مغایرت داشته باشد نمی‌پذیرند و از سوی دیگر، سپاه پاسداران، سپاه قدس، وزارت دفاع، وزارت ارشاد، وزارت اطلاعات، حزب‌الله لبنان، حشد‌الشعبی عراق، جهاد اسلامی، حماس و... را تروریست می‌دانند. بنابراین در صورت پذیرش کنوانسیون پالرمو و CFT باید بودجه سپاه و وزارت دفاع و نیروی قدس و... را قطع کرده و تمامی حساب‌های بانکی آنها را مسدود کنیم! یعنی در یک کلمه نه فقط مردم را در مقابل تروریست‌هایی نظیر داعش بی‌دفاع بگذاریم، بلکه کشور را هم دو دستی به دشمن تحویل بدهیم!

آیا غیر از این است؟! آقایان می‌گویند درباره تعریف تروریسم از حق شرط-Reservation- استفاده می‌کنیم! و این ادعا درحالی است که بر اساس ماده ۱۹ کنوانسیون ۱۹۶۹ وین که به قانون اساسی حقوق معاهدات شهرت دارد «حق تحفظ یا شرط در یک معاهده بین‌المللی فقط هنگامی قابل پذیرش است که با موضوع و هدف معاهده ناسازگار -Incompatable- نباشد». و اما، وقتی شرط ما آن است که تعریف کنوانسیون درباره تروریسم و مصداق گروه‌های تروریستی را نمی‌پذیریم، این شرط، به زعم آنان با موضوع کنوانسیون مغایرت دارد و صریحا نیز اعلام کرده‌اند که هیچ شرطی را نمی‌پذیرند.

بنابراین نتیجه پذیرش این لوایح ذلت‌بار از هم‌اکنون روشن است و آن، اینکه نظام و مردم را دست بسته به دشمن می‌سپارد! عجیب آنکه موافقان می‌گویند قبول داریم که اگر تصویب کنیم هیچ مشکلی حل نمی‌شود ولی باعث می‌شود که شرایط از این بدتر نشود! که باید پرسید مگر شرایطی بدتر از تحویل کشور به دشمن هم قابل تصور است؟!

مبادا مانند آن مسافر در داستان ملای رومی، علت رقص و سماع رندان را ندانیم و همصدا با آنان خر برفت و خر برفت بخوانیم؟!