چرا وزارت نفت رشوه توتال را پیگیری نمی‌کند؟

به گزارش پایگاه 598، روزنامه جوان نوشته است: چندان زیبنده نیست که بگوییم نقل شرکت رشوه‌دهنده توتال برای وزارت نفت، نقل «ناموسی» است که این وزارتخانه نمی‌خواهد خطا و خیانت آن را ببیند و برای پرده‌پوشی و توجیه‌تراشی برای آن، معتقد است توتال هر کاری کند حق دارد؛ اگر منافع کشور هم به خطر افتاده، پنج سال است که توسعه فاز ۱۱ با یک قرارداد «نیم بند»، به خطر افتاده فدای سرش. طی چند هفته گذشته، روابط عمومی این وزارتخانه در پاسخ به رسانه‌هایی که از طرف رشوه گیرنده، قراردادهای توتال را سراغ گرفته و رهاشدن ایران در قرارداد فاز ۱۱ را دلیل می‌جویند با واکنش‌های عصبی و به دور از ادب روابط عمومی وزارت نفت مواجه می‌شوند. ترجیع بند این جوابیه‌ها نیز آن است که چه کسی گفته توتال رشوه داده است، در ایران عده‌ای می‌خواهند صنعت نفت را به زمین بزنند و کسانی که سوال می‌کنند نسبت به بزرگی و عظمت توتال آگاهی ندارند.

هر چند روابط عمومی وزارت نفت طی این مدت از یک مدل جوابیه برای پاسخ‌دهی بهره می‌گیرد، ولی هیچ‌گاه نخواسته به سوالات اصلی پاسخ و درباره اظهارات متناقض و غیرواقع وزیر نفت توضیح روشنی ارائه دهد. گر چه این نهاد دولتی معتقد است توتال در ایران فسادی انجام نداده است، اما به این وزارتخانه و مقام عالی وزارت نفت توصیه می‌شود گزارشی که درباره فساد توتال و رشوه‌گیرندگان تهیه شده بود را منتشر کنند. در دور نخست وزارت زنگنه بر نفت، وی مأموریت‌هایی به برخی نزدیکان خود داد تا با بررسی فساد رخ داده در برخی پروژه‌ها، روشن سازند چه کسانی فساد کرده و رشوه گرفته‌اند، اما گزارشی هم تهیه شد و شخص وزیر نفت آن را برای مقامات عالی کشور ارسال کرد که بهتر است این وزارتخانه، پس از ۱۵ سال آن را منتشر کند، کد هم می‌دهیم؛ همان گزارشی که توسط یکی از معاونان فعلی وزیر نفت که نقش اصلی را در تدوین آن داشت و محتویات جالبی دارد.

چرا وزارت نفت به‌جای پاسخگویی به مسئله اصلی توتال که پر از رشوه و فساد است، همچنان از این شرکت فرانسوی حمایت می‌کند و هر نقدی که به این شرکت وارد می‌شود، با رگ غیرتی همنشین می‌شود؟! شاید اگر فضا مهیا بود، وزارت نفت برای پاسخ‌دادن به دادگاه فرانسه و کمیسیون بورس اوراق بهادار امریکا هم وارد گود می‌شد و با نگاه ناموسی به توتال، حکم محکومیت آن‌ها برای این شرکت رشوه‌دهنده را با اظهارات سطحی و عصبی به نقد می‌کشید!

در نوع خود عجیب است که این وزارتخانه برای دفاع از توتال حاضر است به هر دستاویزی چنگ بزند، حتی به قیمت معطلی پنج ساله مرزی‌ترین فاز پارس جنوبی؛ چه اتفاقی رخ داده است؟ اینکه ریز اطلاعات پارس جنوبی در اختیار توتال قرار گرفته و این شرکت پس از دریافت آن، ایران را ترک کرده واقعاً جای نگرانی ندارد؟ مگر جز این است که توتال شریک قطر در بهره‌برداری از میدان مشترک پارس جنوبی است؟! یعنی وزارت نفت متوجه اتفاقات رخ داده نیست؟!

چرا نه وزیر نفت و نه اداره کل روابط عمومی وزارت نفت یک‌بار برای همیشه به این موضوع پاسخ نمی‌دهند که دلیل خروج توتال از ایران چه بوده است؟ وزیر نفت یک‌بار در حاشیه دولت در پاسخ به سوال خبرنگاری درباره امکان خروج توتال از قرارداد فاز ۱۱ گفت: این شرکت تنها در حالتی می‌تواند ایران را ترک کند که ایران مشمول تحریم‌های شورای امنیت و اتحادیه اروپا شود. شاید آلزایمر مصلحتی وزارت نفت نمی‌خواهد مرور آن فرازی از صحبت‌های وزیر نفت را به خاطر بیاورد که گفته بود در متن قرارداد قید شده که شرکت توتال از تحریم‌های یک جانبه امریکا تبعیت نمی‌کند!

وزارت نفت می‌گوید درصدد به‌کارگیری شرکت‌های بزرگ نفتی است که عملکرد پنج ساله آن نشان می‌دهد طی این مدت، رکود عجیبی نفت را فرا گرفته و فخرهای وزارت نفت برای توسعه پارس جنوبی، غرب‌آزادگان و پالایشگاه ستاره خلیج‌فارس محصول نگاه اعتماد به داخل است.

فرض کنید در دورانی که شرکت‌های خارجی از ایران خارج شده بودند، نگاه امروز وزارت نفت حاکم بود؛ نه میادین مشترک توسعه می‌یافتند نه پالایشگاه ستاره خلیج‌فارس کلید می‌خورد و نه دستاوردی برای دولت یازدهم و دوازدهم باقی می‌ماند. به نظر می‌رسد در این روزها، جای پرسشگر و پرسش‌دهنده تغییر یافته و وزارت نفت همچنان هر نقدی را که به توتال وارد می‌شود، پاسخ منطقی نمی‌گوید. امید است مسئولان این وزارتخانه به این دو مطالبه پاسخ دهند:

۱- انتشار گزارش وزیر نفت درباره فساد رخ داده در قراردادهای نفتی
۲- تأیید یا تکذیب اظهارات وزیر نفت درباره قانون حاکم بر قرارداد فاز ۱۱ با توتال.