آثار ترک گناهان کبیره در کلام آیت‌الله جاودان

پایگاه 598: کوشش آدمی این است که از ظلم پرهیز کند. مرتبۀ اول این پرهیز، رسیدن به عدالت است. عدالتی که با آن شهادت فرد قبول می‌شود و می‌شود پشت سر او نماز اقامه کرد. این عدالت با ترک گناهان کبیره و عدم اصرار بر گناهان صغیره حاصل می‌شود. اصرار، یعنی آدم گناه کند و به دنبال آن توبه نکند. اگر توبه نکند، صغیره می‌شود کبیره و یقۀ آدم را می‌گیرد.

قرآن در آیۀ ۳۱ سوره نساء می‌فرماید: «إِنْ تَجْتَنِبُوا كَبائِرَ ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ نُدْخِلْكُمْ مُدْخَلاً كَريما»؛ اگر گناهان کبیره را ترک کنید، صغائر شما را می‌پوشانیم و شما را به یک جایگاه محترم وارد می‌کنیم؛ در بارگاه کرامت بر شما گشوده می‌شود؛ شما را به بارگاه کرامت می‌پذیرند. پس گناه کبیره نکردن بخودی خود برکت دارد.

یک حرف دیگر هم این است که اگر ما گناهان کبیره نداشته باشیم، همان نمازی که می‌خوانیم، صغائر ما را پاک می‌کند. قرآن در آیۀ ۱۱۴ سوره هود می‌فرماید: «إِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئات


گزیده ای از بیانات آیت الله جاودان در حسینیه شیخ مرتضی زاهد