به گزارش سرویس بین الملل پایگاه 598، ابراهیم رضایی: وقتی در سال 88 آتش فتنه در ایران شعلهور شد، کشورهای غربی
از جمله فرانسه بدون تعارف پشت فتنهگران و مقابل دولت قانونی ایران
ایستادند.
فرانسه تنها در یک قلم طی هشت روز دو بار سفیر ایران را در ایام پس از
انتخابات احضار کرد. در 25 خرداد 88 برنار کوشنر وزیر خارجه وقت فرانسه
برخورد با اغتشاشگران را "بیرحمانه" خواند. آنری گویانو مشاور ارشد رئیس
جمهوری فرانسه نیز اظهارات مشابهی کرد.
فردریک دساگنو سخنگوی وقت وزارت خارجه فرانسه آنچه را که سرکوب بیرحمانه
تظاهراتی خواند، محکوم کرد. فرانسه در بهمن 88 به همراه بریتانیا خواستار
بررسی خشونتهای پس از انتخابات ایران شد. دولت فرانسه همچنین اجازه داد تا
ضدانقلاب بارها در مقابل سفارت ایران در پاریس تجمع اعتراضی برگزار کند.
آنها با اغتشاشگران روز عاشورای 88 هم همدردی کردند.
اقدامات ضدایرانی فرانسه محدود به بیرون مرزها نبود بلکه سفارت این کشور در
تهران نیز به مثابه پشتیبانی فعال برای اهالی فتنه بود تا جایی که مامن
اغتشاشگران بود و حتی کارکنان سفارت فرانسه همچون افسرانی کارکشته در فتنه
فعال بودند. کلوتیدریس و نازکافشار تنها دو شاهد فعالیتهای براندازانه
فرانسه در ایران بودند.
اقدامات ضدایرانی فرانسه تنها محدود به فتنه 88 نبوده بلکه پاریس پای ثابت
هر ناآرامی در ایران است. آنها در اغتشاشات96 پشت آشوبگران ایستادند و ضمن
صدور بیانیه ضدایرانی، سفر وزیر خارجه خود به تهران را به تاخیر انداختند.
علاوه بر موارد فوق، نقش فرانسه به عنوان پلیس بد در مذاکرات هستهای هنوز
از یادها نرفته است.حالا و این روزها که شاهد تجمعات عظیم جلیقهزردها در
فرانسه (که به قول یورونیوز بوی «انقلاب» به خود گرفته) هستیم، تصور
میکنید واکنش وزارتخارجه ایران به این اعتراضات چه بوده است؟ هیچ! چرا؟
راز این انفعال چیست؟