باورکردنی نیست که کاپیتان کهنهکار قرمزها که همیشه بهعنوان یکی از موجهترین بازیکنان فوتبال ایران شناخته شده، از چنین جملاتی استفاده میکند. ببخشید مگر جنگ بوده که بازیکنان جلو بیایند و بخواهند یقه هم را بگیرند؟همشهری نوشته: مگر چنین رفتاری «ارزش» است و مثلا اتحاد بین بازیکنان را نشان میدهد؟ البته جلال قبلا هم از این شاهکارها داشته و مثلا یکبار در مصاحبهای راجعبه عدموصول مطالباتش از نفت تهران گفته بود:«لابد باید شیشههای ساختمان این باشگاه را پایین بیاورم».
آن مسائل البته به شخص خودش مربوط است و زیاد جای نگرانی ندارد، اما اینکه او از همتیمیهایش بخواهد برای نشان دادن غیرت خودشان وارد درگیریهای تن به تن شوند، واقعا عجیب و قابل تامل بهنظر میرسد. ما هنوز فراموش نکردهایم رفتار مشابه از سوی ستار زارع در جام ملتهای ۲۰۰۴آسیا باعث اخراج این بازیکن برابر چین شد و پرامیدترین تیم ملی این ۲ دهه را از رسیدن به مقام قهرمانی آسیا عاجز کرد. آیا جلال نمیترسد در همین فینال آسیا هم چنین فاجعهای تکرار شود؟ او بهعنوان کاپیتان تیم به جای دعوت همتیمیهایش به آرامش، از آنها به خاطر حفظ آرامش انتقاد میکند که واقعا عالی است! همین مسئله شاید نشان میدهد در پس ذهنجلال حسینی چه افکاری وجود دارد و چرا او بعد از هر سوت درست یا نادرست داور، بهشدت معترض میشود. جالب است، اما کاپیتان محبوب برانکو بیشتر از آنکه کاراکتر آرام مرد کروات را به ارث برده باشد، شبیه علی دایی و کارلوس کیروش رفتار میکند؛ با همان درجه از پرخاشگری و حاشیهسازیهای بهجا یا بیجا.
تابناک