مقصر دشت بی‌فرهنگی فوتبال کیست؟

به گزارش پایگاه 598 به نقل از فارس، شرایط فرهنگی فوتبال باشگاهی ایران به خط قرمز نزدیک شده و حتی در برخی مسابقات شاهد رفتارهایی هستیم که در بدترین مکان‌های اجتماعی نیز کمتر می‌توان نمونه‌اش را دید! حمله با چاقو به سمت هوادار حریف، پرتاب سنگ و آجر به سمت هواداران رقیب در شش هفته ابتدایی لیگ برتر را شاهد بودیم.

حتی در مرحله سوم جام  حذفی که روز شنبه بین دو تیم دسته اولی خونه به خونه مازندران و شاهین شهرداری بوشهر برگزار شد اقدام شنیع یک هوادار جای هیچ توجیهی را باقی نمی‌گذارد.

عریان شدن تماشاگر در روی سکوها به نشانه تحقیر سرمربی حریف واقعا شرم آور است. ورزشگاه‌های ایران قرار بوده و هست که مکان‌هایی مقدس باشند ورزشکاران ما همواره به حضرت علی(ع) و ائمه اطهار توکل می‌کنند و در چنین شرایطی برخی حوادث در روی سکوها رخ می‌دهد که قلم از بازتابش شرم دارد.

برای حل این معضل فرهنگی فوتبال و البته بازگشت آرامش به سکوهای ورزشگاه‌ها مسئولان و باشگاه‌ها چه اقدام‌هایی انجام داده‌اند؟ اصولا سهم هر کدام در این دشت بی‌فرهنگ فوتبال چقدر است؟ آیا فدراسیون فوتبال،سازمان لیگ و حتی وزارت ورزش به تنهایی می‌توانند همه مشکلات فرهنگی فوتبال ایران را حل کنند؟ یا باشگاه‌ها به عنوان رکن اصلی فوتبال باید بیش از گذشته نسبت به مسئولیت‌های اجتماعی خود  یا همان امور فرهنگی حساس و مسئول باشند.

البته وزارت ورزش، فدراسیون فوتبال، سازمان لیگ برای آسیب شناسی رفتارهای اجتماعی جلسات متعددی با حضور کارشناسان برگزار کردند و ظاهرا تصمیم‌هایی نیز اتخاذ شده که قرار است به زودی اجرایی شود که امیدواریم تاثیر آن را  در فضای ورزشگاه‌ها در عمل ببینیم.

با این حال باشگاه‌های فوتبال چه در لیگ برتر و چه در لیگ دسته اول که واژه فرهنگی را یدک می‌کشند چه اقدام‌های عملی برای ساماندهی هوادارانشان انجام داده‌اند؟! آیا اعزام رایگان چند صد هوادار به شهر تیم رقیب را می‌توان اقدامی مثبت و موثر و کافی دانست؟ آیا اصولا باشگاه‌ها بودجه‌ای برای مسایل فرهنگی و کانون هواداری خود دارند؟ آیا باشگاه‌ها حتی آنالیز دقیقی از سن، شغل و میزان تحصیلات هواداران خود دارند؟ یا فقط باشگاه‌ها به دنبال پیدا کردن سامانه‌ای از اپراتورهای تلفن همراه برای درآمدزایی از هوادارانشان هستند؟

باشگاه‌های بزرگ و پرهوادار فوتبال ایران از پرسپولیس و استقلال گرفته تا تراکتورسازی و سپاهان و نفت آبادان و نساجی مازندران، ملوان انزلی و ... به جز پرداخت حقوق به چند لیدر سرشناس و معروف که در اکثر مواقع سطح تحصیلاتشان هم بسیار پایین است در زمینه ساماندهی هواداران‌شان اقدامی می‌کنند؟! آیا باشگاه‌های فوتبال ایران حتی می‌دانند که درفوتبال اروپا که شاید جذاب‌ترین و خوش آب‌ ورنگ ترین فوتبال دنیا را دارد پدیده‌ای به نام لیدر و سر مشوق و حتی بوقچی وجود خارجی ندارد! با این حال همواره شاهد رفتارهای مناسب تماشاگران در ورزشگاه‌ها هستیم. اصولا در فوتبال اروپا دیده نشده که برخی بخواهند با عنوان لیدر به تماشاگران خط بدهند!

 برخی از مدیران باشگاه‌های فوتبال ایران حاضرند میلیاردها تومان برای جذب بازیکنان و ستاره‌ها هزینه کنند اما در بخش مسئولیت‌های اجتماعی و مسایل فرهنگی اگر بودجه‌ای در نظر بگیرند بسیار بسیار اندک است. لیدرها نیز به نوعی ابزار قدرت برخی از مدیران باشگاه‌ها و مربیان و گاهی بازیکنان روی سکوها شده‌اند تا یا علیه کسی شعار بدهند یا مانع شعار دادن به ضرر کسی شوند یا بازیکنان مورد نظرشان را تشویق کنند! لیدر پروری فقط در برخی از کشورهای آمریکای جنوبی و حتی افریقایی نیز مراکش و الجزایر دیده می‌شوند که آنها نیز اقدام‌های مثبت و موثری در فوتبال ندارند. 

بهترین راه برای حل مشکلات فرهنگی فوتبال شاید همراهی و همدلی مردم فوتبالدوست باشد که آنها را نیز از طریق باشگاه‌های محبوب‌شان  می‌تواند ساماندهی کرد و با برگزاری مراسم فرهنگی مناسب در ورزشگاه‌ها قبل از مسابقه و بین دو نیمه هم به تماشاگران آموزش‌های لازم را ارایه کرد و هم بساط سرگرمی را برای تماشاگری که گاهی بیش از ۴ ساعت برای دیدن یک مسابقه به ورزشگاه آمده فراهم کرد.

بنابراین اگر چه مسئولان وزارت ورزش، فدراسیون و سازمان لیگ فوتبال باید اقدام‌های موثری انجام بدهند اما باشگاه‌ها مسئولیت بیشتری در این زمینه دارند.