چرا مسئولان به ورزش ایران پیام دادند/ تقدیر از سقوط و طلای کمتر!

مهر در ادامه نوشت: با این حال در تعداد مدال ها پیشرفت داشتیم اما به بازیهای آسیایی تهران که سال ۱۹۷۴ برگزار شد و کاروان ورزش ایران ۸۱ مدال کسب کرده بود نرسیدیم. 

بعد از پایان کار کاروان ورزش ایران در بازیهای آسیایی جاکارتا علاوه بر وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک که به هر حال باید این کار را می کردند، رئیس جمهور و رئیس مجلس شورای اسلامی نیز طی پیام های جداگانه ای از عملکرد کاروان ورزش ایران تقدیر کردند.

پرسش این است که این پیام تقدیر برای کدام کار ویژه و شاخص کاروان ورزش ایران بوده است؟ اگر هدف خسته نباشید گفتن و خدا قوت گفتن بود که باید متنش و عنوانش را طور دیگری تنظیم می کردند اما اگر واقعا قصد تبریک و تقدیر داشتند باید به این سوال پاسخ بدهند که برای کدام کار ویژه چنین پیامی داده اند. ما که یک پله سقوط کرده ایم و یک مدال طلا هم کمتر گرفته ایم!

اگر با این شرایط کاروان ما واجد تقدیر و تبریک است، پس مسئولان ازبکستان به خاطر صعود خیره کننده در جدول نسبت به دوره قبل و کسب مدال های طلای پرتعدادتر نسبت به بازیهای آسیایی اینچئون باید برای ورزشکارانشان چه کنند؟

این درست که ما در برخی رشته ها نمایش قابل تقدیری داشتیم و برای نخستین بار به موفقیت های خوبی دست پیدا کردیم اما این را هم در نظر داشته باشیم که در خیلی از رشته ها هم که تصور کسب مدال داشتیم ناکام بودیم و نتوانستیم انتظارات را برآورده کنیم.

به نظر می رسد نگاه به ورزش به جای آنکه منطبق با واقعیت باشد به ابزاری برای کم کردن فشارها از روی دوش مردم تبدیل شده است. اما غلو کردن و بزرگ نمایی اتفاقی که رخ نداده هم خیلی به سود آینده ورزش نیست. 

مسئولان قطعا باید پیام بدهند و مایه دلگرمی ورزش و ورزشکاران باشند اما نه پیامی که با واقعیت منطبق نیست. اگر می خواهیم مثل ازبکستان و حتی اندونزی پیشرفت کنیم و در آینده جایگاه بهتری داشته باشیم باید واقعیت ها را ببینیم.

ورزش ایران در حالی در تعداد مدال نسبت به دوره گذشته رشد داشته است که حدود ۱۰۲ ورزشکار بیشتر از تعداد دوره گذشته با خود به اندونزی برده است. آیا با این افزایش تعداد ورزشکاران نباید مدال های طلا هم حداقل یک طلا نسبت به دوره گذشته اضافه می شد؟