پیوستن به « FAFT» قطعا به ضرر کشور است

به گزارش سرویس سیاسی پایگاه 598، بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق علیه السلام طی بیانیه‌ای در مورد FATF اعلام کرد: در این برهه زمانی ملحق شدن به نهادی همچون FAFT  قطعا به ضرر کشور است.

متن این بیانیه در ادامه آمده است:

« در حال حاضر مسأله الحاق به کنوانسیون tf در کشور مطرح شده و مجلس در برابر آزمونی سرنوشت ساز قرار گرفته است. متأسفانه فشارهای زیادی برای تصویب این لایحه از سوی دولت و بعضی از نمایندگان وجود دارد. بی شک همه ی جنبش های دانشجویی کشور بر لزوم مبارزه با تأمین مالی تروریسم، مبارزه با پولشویی و منع اشاعه تسلیحات هسته ای تاکید دارند.۳ موردی که از اهداف FATF است.

این موارد دستاویزی قرار گرفته است که در هجمه رسانه ای دولت، نقدهای تخصصی و دلسوزانه دانشجویان شنیده نشود. اما هیچ گاه پاسخ داده نشده است که از چه راهی و با چه منطقی این سه هدف تأمین خواهد شد و این عدم ارائه دلیل باعث شده است گمانه زنی ها در رابطه با مشروط قرار دادن برجام اروپایی به قبول FAFT قوت بگیرد.

بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق  (ع) معتقد است که در این برهه زمانی ملحق شدن به نهادی همچون FAFT  قطعا به ضرر کشور است. از جمله مواردی که دولت و مجلس به آن بی توجه است تالش برای تصویب این الیحه قبل از حل شدن مشکل برجام و تحریم هاست. نهاد FATF تحریم های کشورمان را به قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت ارجاع می دهد. در حال حاضر این قطعنامه مشکلی ایجاد نمی کند. اما در صورت فسخ برجام، این قطعنامه تبدیل می شود به شش قطعنامه تحریمی قبلی شورای امنیت سازمان ملل و FATF نیز از این شش قطعنامه پیروی خواهد کرد.

در این شرایط ایران ملزم می شود به تحریم دولت، نهاد های نظامی، بانک مرکزی، صدا و سیما و ... که در صورت سرباز زدن از این کار ایران مشمول تحریم های جدیدی خواهد شد.آیا با وجود این خطر، تصویب این الیحه عقالنی است؟ مورد دیگر دور زدن تحریم هاست. راه هایی که ایران تحریم ها را دور می زند از نظر FATF به عنوان خطر پول شویی و تأمین مالی تروریسم معرفی می شود.

فرض کنید در شرایط تحریمی آمریکا ایران به وسیله یک صرافی در ترکیه به کشور ارز وارد کند. کشور ترکیه و یا خود نهاد FATF به این معامالت مشکوک شود، در این صورت دو حالت وجود دارد: یا ایران باید اطالعات مالی خود را در این زمینه اعالم کند (که در توصیه های FATF این مورد تأکید شده است) و از این طریق راه‌های ارزآوری و دور زدن تحریم های ایران سوخته می شود، بحران ارزی دوباره به شکل بسیار وخیم تری شکل می گیرد و تحریم ها علیه مردم ایران شدید تر و موثرتر می شود.

حالت دیگر این است که ایران اطالعات مالی خود را شفاف نکند که در این حالت مشمول تحریم های فصل ۷ سازمان ملل می شود. کدام عقل حکمرانی این خطر را قبول می کند؟ نهاد هایی مانند حزب اهلل لبنان، انصار یمن و جنبش های آزادیخواه فلسطین، توسط FATF تروریست شناخته می شوند. به این معنی است که ایران دیگر نمی تواند با این نهاد ها ارتباط مالی برقرار کند. ادعا می شود که این مشکالت می تواند با گذاشتن حق شرط حل شود. اما دو نکته در حق شرط وجود دارد: حق شرط بعد از کنوانسیون وین (که در این کنوانسیون تأکید می شد در حالتی که حق شرط مغایر با باطن معاهده باشد مورد قبول نخواهد بود و حق شرط های ادعایی ایران نیز مغایر با باطن کنواسیون TF است) در نظام حقوقی بین الملل مسکوت مانده و الزام حقوقی ندارد. کشورهای دیگر می توانند حق شرط کشور مقابل را قبول نکنند.

سوال اینجاست که چرا دولت می خواهد بر روی این حق شرط نامعلوم قمار کند؟ ریاست FATF بر عهده آقای Billingslea بوده که ایشان فردی آمریکایی و مسئول بخش مبارزه با جرایم تروریستی وزارت خزانه داری آمریکا است. وزارت خزانه داری که اتاق جنگ آمریکا در جنگ اقتصادی علیه مردم ایران است.آیا ایران هم مانند آمریکا مهره ارزشمندی در این نهاد دارد که در صورت نیاز از منافع ایران دفاع کند؟

در حال حاضر ۳۵ کشور و دو سازمان منطقه ای به عضویت FATF در آمده اند. به این معنا که بسیاری از کشورهای دنیا مانند ایران عضو این نهاد نشده اند درحالی که از طرف FATF نیز مورد تأیید بوده اند . پس چه اصراری بر عضویت ایران وجود دارد؟ 

در انتها بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق دو پیشنهاد دارد:

همانگونه که رهبری نیز فرمودند به جای گیر افتادن در این کنوانسیون‌های بین المللی در شرایط خاص ایران، بر روی بهبود و حل مشکالت قوانین مبارزه با پولشویی داخلی تمرکز شود. که هم به نفع کشور است و هم از موارد تاکید شده در plan acton اعلامی از سوی FATF است و پیشنهاد بعدی عضویت ناظر و اجرای موقت است. مانند اسراییل و عربستان می توانیم در نهاد FATF به عنوان عضو ناظر باشیم و همچنین کنوانسیون هایی مانند CFT را به صورت اجرای موقت قبول کنیم تا بعد از مشخص شدن برجام به یک تصمیم نهایی برسیم.

جنبش دانشجویی از دولت و ریاست مجلس گله دارد. چرا که با وجود مطالبه گری تخصصی بسیج این دانشگاه و تحقیق توسط دانشجویان، هیچگاه مطالب ما به سمع این آقایان نرسید و همیشه از پاسخگویی به نقدهای دانشجویان به عنوان قشر نخبگانی و آینده ساز کشور فراری بوده اند.

آیا وقت آن نرسیده است که در جهت توجیه و اغنای مراکز علمی و دانشگاهی کشور از سوی دولت و مجلس قدمی برداشته شود؟ آیا مجلس نمی‌خواهد حتی به مرکز پژوهش های خود توجه کند؟ قطعا دولت و مجلس برای اعمال خود باید در برابر مردم وجنبش های دانشجویی پاسخگو باشند.»