قربانی کردن قانون به نفع فرد!
پالس‌هایی درباره تغییر کابینه
در
6 تیرماه 97 بود که سخنان رییس جمهوری در جمع مدیران اجرایی به خبرهایی
درباره تغییر کابینه قوت بخشید و آن را وارد فاز جدیدی کرد، حجت‌الاسلام
روحانی در آن نشست تأکید کرد که « اگر تا به امروز در روز هشت ساعت کار
می‌کردیم فردا هم به همان سبک، با همان مدیریت سابق هشت ساعت کار کنیم،
موفق نمی‌شویم. ما امروز باید به فکر مشاورین جدید باشیم.
شرایط ما متفاوت است. ما امروز باید به فکر کارشناس‌های جدید باشیم از افکار همه استفاده کنیم و وزیر، معاون وزیر، مدیرکل و... باید احساس کند و باید در عمل نشان دهد که شرایط امروز با دیروز متفاوت است.»
وی در همان جلسه تأکید کرد که اگر ما بخواهیم با سبک کاری سال 96 کشور را اداره کنیم باید بدانیم که ناموفقیم ما باید شرایط جدید را مدنظر قرار دهیم.
این سخنان به شائبه تغییر کابینه قوت بخشید تا اینکه در 20تیرماه، آقای محمود واعظی در حاشیه جلسه هیأت دولت تغییرات در کابینه را تأیید کرد وگفت که هنوز هیچکس از چند و چون تغییرات خبر ندارد و قرار است صرفاً شخص رییس‌جمهوری در این رابطه تصمیم‌گیری و آن را رسماً اعلام کند؛ بعد از آن اما تنها تغییر کابینه برکناری آقای سیف، رییس پیشین بانک مرکزی بود که تنها دوماه تا پایان مأموریتش زمان باقی‌مانده بود.
اتمام حجت با روحانی
بی‌توجهی
روحانی اما انتقاد بهارستان‌نشینان و حتی حامیان دولت را به همراه داشت،
بی‌توجهی و تعلل رییس‌جمهوری تاجایی پیش رفت که در روز نهم مردادماه،
آقای ابوالفضل سروش، از اعضای فراکسیون امید مجلس، از نامه‌ای با ۲۰۰امضا
خطاب به روحانی خبر داد که در آن با دولت اتمام حجت کرده و خواستار
برکناری وزرای اقتصادی دولت شده بودند.
همچنین در چهارشنبه 10مردادماه 193 نماینده در نامه‌ای به روحانی خواستار تغییرات حداکثری در کابینه دوازدهم شدند و خطاب به رییس‌جمهوری تأکید کردند که محدود کردن تغییرات به یک مورد پاک کردن صورت مسأله است. این نخستین نامه نمایندگان به رییس‌جمهوری نبود بلکه در تیرماه هم 187نماینده مجلس در نامه‌ای مشابه به روحانی، با اشاره به مشکلات اقتصادی کشور، خواستارترمیم کابینه شده بودند.
تأیید گمانه‌زنی‌ها درباره تغییر
در
بیستم مردادماه بود که از آقای محمد نهاوندیان، معاون اقتصادی رییس جمهوری
درباره تغییرات کابینه سؤال شد که او تأکید کرد که اینکه افراد چه کسانی
باشند آنقدر اهمیت ندارد، این بالارفتن ظرفیت تصمیم‌سازی، تصمیم‌گیری، اجرا
و نظارت در حوزه اقتصاد است که اهمیت دارد. وی درباره تغییرات در تیم
اقتصادی دولت نیز خاطرنشان کرد: در مورد افراد هر وقت که ریاست محترم
جمهور هر تصمیمی بگیرند، همان عمل خواهد شد.
افکار عمومی مردم در انتظار شنیدن تغییرات کابینه و آماده‌سازی دولت رأی مقابله با جنگ اقتصادی بودند اما خبری نیامد تا اینکه نمایندگان مجلس خود دست به‌کار شده و وزیر کار را استیضاح کردند. این تنها گام نخست بهارستان‌نشینان برای اصلاح و ترمیم کابینه بود و حال خبرها از استیضاح وزیر اقتصاد حکایت دارد.
طرح استیضاح وزیر اقتصاد در مجلس
آقای
احمد امیرآبادی فراهانی، عضو هیأت‌رییسه مجلس در 25 مردادماه اعلام کرد
که طرح استیضاح آقای مسعود کرباسیان، وزیر امور اقتصاد و دارایی تقدیم
هیأت‌رییسه مجلس شده و اگر تعداد امضاهای این طرح از حدنصاب قانونی نیفتد،
به احتمال زیاد در جلسه علنی ۲۸ مردادماه در صحن علنی خانه‌ملت اعلام وصول
می‌شود.
این استیضاح 17 محور مهم دارد و مباحثی از جمله مشکلات در زمینه بیمه، گمرک، بورس، سرمایه‌گذاری از جمله محور‌های استیضاح کرباسیان هستند، البته طرح استیضاح او مدت‌هاست که تدوین شده اما نمایندگان آن را مسکوت گذاشته و به رییس جمهوری فرصت دادند تا خود برای ترمیم کابینه قدم بردارد، حال اما نمایندگان ناامید شده و خود دست به‌کار شدند.
ترمیم کابینه، مطالبه‌ای همگانی
کارشناسان
اقتصادی معتقدند که تیم اقتصادی دولت برای دوران‌های سختی مانند دوره
تحریم‌ها مناسب نیست و در چنین دوران‌هایی، کشور نیازمند نوعی آرایش جنگی
تصمیم‌گیران اقتصادی است و بر ضرورت تغییر کابینه تأکید دارند، نمایندگان
مجلس، فعالان سیاسی، مردم و ... همه خواستارترمیم کابینه‌اند اما رییس
جمهوری تا کنون به آن توجهی نکرده است، حال آنکه به گفته آقای ابوالفضل
ابوترابی، عضو کمیسیون شوراها و امور داخلی مجلس به «ایلنا» «هیأت وزیران
انتظارات مردم را برآورده نمی‌کنند و در بخش اقتصادی ناکارآمد هستند، هیأت
وزیران باید جوان‌تر شود، وزرای تنبل کنار گذاشته شوند و قدرت ریسک‌پذیری
در بین وزرا با توجه به میانگین سنی آنها بالا برود، در مجموع ترمیم هیأت
وزیران در شرایط فعلی امری ضروری است.»
حال که تلاش رییس جمهوری برای ساماندهی بازار ارز و بهبود شرایط اقتصادی شکست خورده است و بسته جدید ارزی در ابتدای راه است، بهتر است تا تیمی قدرتمند و معتقد به اقتصاد مقاومتی اداره امور را در دست بگیرند تا بتوانند وضعیت اقتصادی را در شرایط تحریم‌های آمریکا و جنگ اقتصادی ثبات بخشند.
رویکرد دوگانه آقای رییس جمهوری
در
این میان اما رییس جمهوری رویکردی دوگانه به تغییر کابینه دارد، از طرفی
او از تیم خود راضی نیست و آنها را به دو گروه «ناامید» و «امیدوار»
تقسیم‌بندی کرده است و از آنان که «با یک اخم یا یک نامه می‌ترسند»، گلایه
کرده است می‌خواست پاشنه ورکشیده‌ها را دور هم جمع کند اما خروجی کار نشان
می‌دهد که موفق نشده است اما او هنوز هم در مقابل تغییر وزرا مقاومت
می‌کند، حال باید دید رییس جمهوری تا چه زمانی توان مقاومت در برابر مطالبه
ترمیم کابینه را دارد؟!
