سه نکته در خصوص مدل مواجهه صدرالساداتی در ماجرای برخورد با اشرافی گری مسئولین و آقازاده ها

به گزارش سرویس اجتماعی پایگاه 598، محسن مقصودی، مجری و تهیه کننده برنامه ثریا طی یادداشتی که در خصوص مدل مواجهه صدرالساداتی در ماجرای برخورد با اشرافی گری مسئولین و آقازاده ها برای پایگاه 598 ارسال کرده است، نوشت:

سلام  برادر صدرالساداتی
مقصودی هستم مجری برنامه ثریا
1- از پدر پیرمان، آقا روح الله، شنیده بودیم که "روحانیت متعهد به خون سرمایه داران زالو صفت تشنه است و هرگز با آنان سر آشتی نداشته و نخواهد داشت"

عینیت این مفهوم را کمتر در روحانیت عزیز دیده بودیم و چه زیباست وقتی روحانیت بر علیه اشرافیت حکومتی و سرمایه داران زالو صفت می شورد...

امروز دیگر برای روحانیت، برای مسوولین، برای انقلابی ها، ساده زیست بودن خودشان کفایت نمی کند، اگر چه لازم است؛ اما در کنار ساده زیستی باید بر علیه کاخ های اشرافیت و سرمایه سالاری زالوصفتان و رانتخواران قیام کرد و البته در این مسیر باید مراتب و اصول امر به معروف و نهی از منکر را رعایت نمود... هر چند می دانم بخشی از آنها که شما را به تقوا و سکوت دعوت می کنند با اصل نهی از منکر و سوال و درخواست شفاف سازی ثروتهای بادآورده مخالفند.

برخی اساسا نهی از منکر و خروشیدن بر ظلم و فساد را بی تقوایی می دانند... ازاینها که بگذریم، اینکه باب صحبت و بحث در خصوص شیوه های درست و غلط نهی از منکر مصداقی را باز کرده ای تا همه معتقدین به اصول انقلاب نظر موافق و مخالف خود را بازگو کنند هم اتفاق مبارکی است که از شما ممنونم. بخشی از منتقدین حرکت شما افراد ساده زیست و انقلابی هستند که ممکن است به روش شما انتقاداتی داشته باشند.

حقیر البته معتقدم باید در مصادیق تخلف و فساد، به سوال و درخواست شفاف سازی اکتفا کرد و قضاوت نکرد...سوال های متعدد و پاسخ های احتمالی موجب روشنگری و شفافیت می شود و خود مردم قضاوت خواهند کرد و عرصه بر مفسدین تنگ خواهد شد. ماجرای مانور اشرافی گری مسوولان البته تذکر علنی می خواهد... گمان می کنم شما نیز همین روش را می پسندید.

2- با مصادیق قبلی ات و حواشی خوب و بدش کاری ندارم ولی از اینکه بر دل آقازاده هایی که قرار بود از این به بعد مانور تجمل بدهند هراس انداخته ای خوشحالم. برخی از آنها و شاید خیلی از خود ما متاسفانه در بسیاری از موارد خیلی از خدا نمی ترسیم اما از آبرویمان می ترسیم... حالا دیگر ژن های خوب فهمیده اند که آن چیزی که با آن به بخشی از مردم فخر می فروختند و آبرو می خریدند، در میان بخش دیگر و زیادتری از مردم ، مایه آبروریزی و حقارت شان می شود. حالا برای آقازاده های بعدی اگر از خدا هم نترسند، موازنه آبرو ایجاب می کند که حداقل، اشرافی گری شان را در چشم خلق الله فرو نکنند... و همین یک گام به جلوست، گام بسیار کوچکی به جلو  که باید با گام های بزرگتری به نفع عدالت، به نفع آرمانهای انقلاب اسلامی و به نفع مستضعفین و محرومین و در مقابل سودگران و سرمایه داران زالوصفت تکمیل شود...

امیدوارم در مورد آن گام های بزرگتر نیز در آینده صحبت شود و صحبت کنیم...

فقط خواستم تا اینجای کار خداقوتی بگویم...

3- در پاسخ به برخی از عزیزان و دوستان که با استناد به یکی از بیانات رهبر معظم انقلاب (که اتفاقا در پاسخ به مصداق خاصی در دانشگاه شیراز بیان شده) می گویند در نهی از منکر ومبارزه با فساد نباید ورود مصداقی کرد و کلا باید به گفتمان سازی مبارزه با فساد و عدالتخواهی اکتفا کرد، خواستم عرض کنم این استنباط از بیانات ایشان، ناقص است، چرا که با مراجعه به یکی از پیام های مهم و تاریخ ساز ایشان به جنبش دانشجویی در  تاریخ   81/8/6 ایشان صراحتا شیوه عدالتخواهی و مبارزه با رفاه طلبی و اشرافی گری مسوولان و ثروت های بادآورده را تبیین کرده اند..."سوال از مظنونین به فساد و تخلف"...

"امروز سرآغاز فهرست‌ بلند مسائل‌ کشور مسئله‌ی‌ عدالت‌ است‌. دانشجوی‌ جوان‌ اگرچه‌ خود برخاسته‌ از قشرهای‌ مستضعف‌ جامعه‌ هم‌ نباشد، به‌ عدالت‌ اجتماعی‌ و پر کردن‌ شکاف‌های‌ طبقاتی‌ به‌ چشم‌ یک‌ آرزوی‌ بزرگ‌ و بی‌بدیل‌ می‌نگرد.

این‌ احساس‌ و انگیزه‌ در دانشجو پر ارج‌ و مبارک‌ است‌ و می‌تواند پایه‌ی‌ قضاوتها و برنامه‌های‌ عملی‌ او برای‌ حال‌ و آینده‌ باشد. اگر عدالت‌ ــ عدالت‌ واقعی‌ و ملموس‌ و نه‌ فقط سخن‌ گفتن‌ از عدالت‌ ــ آرزو و آرمان‌ و هدف‌ برنامه‌ریزی‌هاست‌، پس‌ باید هر پدیده‌ی‌ ضدعدالت‌ در واقعیات‌ کشور مورد سؤال‌ قرار گیرد.

مسابقه‌ی‌ رفاه‌ میان‌ مسؤولان‌، بی‌اعتنایی‌ به‌ گسترش‌ شکاف‌ طبقاتی‌ در ذهن‌ و عمل‌ برنامه‌ریزان‌، ثروت‌های‌ سربرآورده‌ در دستانی‌ که‌ تا چندی‌ پیش‌ تهی‌ بودند، هزینه‌ کردن‌ اموال‌ عمومی‌ در اقدام‌های‌ بدون‌ اولویت‌، و به‌ طریق‌ اولی‌ در کارهای‌ صرفا تشریفاتی‌، میدان‌ دادن‌ به‌ عناصری‌ که‌ زرنگی‌ و پررویی‌ آنان‌ همه‌ی‌ گلوگاه‌های‌ اقتصادی‌ را به‌ روی‌ آنان‌ می‌گشاید، و خلاصه‌ پدیده‌ی‌ بسیار خطرناک‌ انبوه‌ شدن‌ ثروت‌ در دست‌ کسانی‌ که‌ آمادگی‌ دارند آنرا هزینه‌ی‌ کسب‌ قدرت‌ سیاسی‌ کنند و البته‌ با تکیه‌ بر آن‌ قدرت‌ سیاسی‌ اضعاف‌ آنچه‌ را هزینه‌ کرده‌اند گرد می‌آورند.

اینها و امثال‌ آن‌ نقطه‌های‌ استفهام‌ برانگیزی‌ست‌ که‌ هر جوان‌ معتقد به‌ عدل‌ اسلامی‌ ذهن‌ و دل‌ خود را به‌ آن‌ متوجه‌ می‌یابد و از کسانی‌ که‌ مظنون‌ به‌ چنین‌ تخلفاتی‌ شناخته‌ می‌شوند پاسخ‌ می‌طلبد و همچنین‌ در کنار آن‌ از دولت‌ و مجلس‌ و دستگاه‌ قضایی‌ عملکرد قاطعانه‌ برای‌ ریشه‌کن‌ کردن‌ این‌ فسادها را مطالبه‌ می‌کند." (بخشی از پیام رهبر معظم انقلاب به جنبش دانشجویی)

من فکر میکنم واضح است که سوال کردن در خصوص مصادیقی که رهبری فرمودند یعنی ورود مصداقی و مطالبه مصداقی ... اگر چه فکر می کنم در بسیاری از موارد سوال ها ابتدا باید غیرعلنی و خصوصی باشد و به مرور صریحتر و جزیی تر شود و در صورت عدم پاسخ و شفاف سازی سرانجام باید به صورت علنی و رسانه ای سوالها مطرح شود تا نهادهای مربوطه و نهایتا مردم قضاوت کنند. اگر همان سالها جریان دانشجویی به این پیام صریح و انقلابی حضرت آقا عمل کرده بود شاید کار به اینجاها نمی رسید...

با این روش یعنی "سوال کردن و درخواست شفاف سازی" (ابتدا غیر علنی و سپس علنی) به جای "اتهام زنی و افشاگری" هم عرصه بر مفسدین و متخلفین تنگ خواهد شد و هم عدالتخواهان در اثر کم دقتی در چاه تهمت و بی اخلاقی گرفتار نخواهند شد.