وای از آن همرهان سست کمربند

به گزارش سرویس سیاسی پایگاه 598، سرفصل سخن ما کلامی است از رهبر معظم انقلاب اسلامی که در مراسم ارتحال امام خمینی ره بیان کرده و در آن اشاره به اقشاری نمودند که شاید بی مناسبت با دولت تدبیر و امید نباشد. از زمان انتخاب حسن روحانی تا به امروز:

1- آن طمانینه و آرامشی را که در دوران دولت های نهم و دهم در فضای جامعه وجود داشت را دیگر احساس نمی کنیم نمی خواهم بگوییم که محمود احمدی نژاد هنوز هم تنها فرد شایسته کرسی صدرات عظمایی پاستور است که قطعا اینطور نبوده و نیست البته بماند از یک افسوس فروخفته از دورانی که رهبر معظم انقلاب در آن بیان کردند که در دولت یاد شده برخلاف دولت های ماقبل هر وقت سیاستمداراری بخارج از کشور می رفت نگرانی از صحبت های رد و بدل شده با غربیها وجود نداشت و دولتمردان با حرکت در روی ریل انقلاب آرامش خاطر معظم له و ملت را فراهم آورده بودند.لاکن امروز در یک فرآیند ناخواسته روحی و روانشناسانه و در فضایی که تحریم های همه جانبه دشمنان از یک سو و سردرگمی دولت حسن روحانی از سوی دیگر معیشت و رفاه ملت را در تنگنا قرار داده و ژنرالهای پیر دولت هم یا توان و برنامه مقابله ندارند و یا با وجه المصالحه قرار دادن منافع و ابزارهای قدرت ملی تلاش می کنند با داشته های ملت به زعم خود رفاه را به سفره های خالی و کوچک شده مردم برگرداند طبیعی ترین فکر برای همگان یادآوری دوران حداقل به ظاهر وفور نعمتی است که در خاطر داشته و دارند خواهد بود .

2- نمی خواهیم سیاه نمایی از اوضاع کشور کنیم که اوضاع با وجود دولت روحانی سیاه و تاریک است و با شکست برجام و تهدید هرروزه و ساعتی ترامپ و آمریکا نسبت به جمهوری اسلامی ایران احساس نزدیک شدن "سایه جنگی" که آقایان مدعی بودند از طریق آفتاب تابان برجام آنرا از بین برده اند هر روز بیشتر احساس می شود آنگونه که اگر در ذوران قبل از برجام این سایه به زعم آقایان وجود داشت اما اختلافات فراوانی هم وحدت تحریمی و نظامی حمله به ایران در بین متحدان غربیها را نیر تهدید می کرد بقول سیاستمداران آمریکایی برجام توانست این اختلافات را به وحدت دوباره در ذیل قطعنامه2231 شورای امنیت سازمان ملل متحد تبدیل کند .

3- به برکت هنر قهرمانان دیپلماسی ایران هم توان هسته ایی و مولفه های قدرت خود را در پای میز مذاکرات برجام از دست دادیم و هم اینکه در چنان مردابی از ناتوانی در شکایت به مراجع بین المللی و دیوان لاهه و حتی افکار عمومی جهانی افتاده ایم که اگر بخواهیم ادامه دهیم باید تمام هستی خود را در منظر و نگاه دشمنان نمایش دهیم تا خیال آقایان راحت شود! و اگر هم بخواهیم خطوط قرمز امنیتی - دفاعی خود را از شمول برجام خارج اعلام کنیم اینبار باید به جامعه جهانی نیز پاسخ گوی مواردی باشیم که دشمنان ملتمان در یک پروپاگاندای رسانه ای گسترده و پیچیده بما نسبت داده اند باشیم که بیان تک تک این موارد از حوصله این گفتار خارج و تکرار مکررات خواهد بود. با در نظر گرفتن مطالب یاد شده فقط باید اضافه کنیم امروز سایه جنگ بیشتر از هر زمانی ما تهدید می کند اگر در پیشا برجام با چند کشور در نقاط مختلف جهان در کشو قوس های سیاسی – اقتصادی بودیم امروز بنام "برجام و شورای امنیت سازمان ملل" به جامعه جهانی روبرو هستیم و این هم بهانه ای بود که در راستای شعار و استراتژی " تفوافق به هرقیمتی" بتوسط دولت روحانی به غربیها دادیم و تاوان آنرا هم تنها ملت ایران خواهند داد وحرام خواران نجومی خوار و مدیران سوء استفاده گر دولت و اعوان و انصارشان در بخش های مختلف از این وضعیت "هیچ – هیچ" کشور در جریان برجام متحمل صرز و زیالنی نخواهند بود!

دولت اشرافی مسلک حسن روحانی با سئوالات مکرری درباره شرایط امروز جامعه روبروست که بنظر می آید تاریخ نه چندان دور مناسبات بین المللی قضاوتی شایسته ملت ایران درباره نمایندگانش نخواهد داشت اما درد ما این نیست درد ما آنجاست که حسن روحانی و دولتش نماد دموکراسی و مردم سالاری دینی انقلاب اسلامی است که سوگمندانه در طی دو دوره خود تا الان نتوانسته اند در "تراز یک دولت انقلابی، مدیر و مدبر و شجاع " ظاهر شوند و از آن تاسف آورتر اینکه طمع دول غربی برای نفوذ و تغییر رفتار جمهوری اسلامی از طریق این دولتمردان در روندی رو به تزاید هرروز فشار زیادی را وارد خواهد ساخت تا بر عمق و گستره وادادگیها و فشارهای وارده بر اقشار ضعیف ملت بیفزاید تا شاید بتواند به هدف خود برسد و دولت غیر پاسخگو نیز شاید برای انحراف افکار عمومی در اینراه خواسته یا ناخواسته به یک مفاهمه و زبان مشترک با غرب دست یازد و خود را از فشار افکار عمومی برهاند که البته قیمت گزافی در دادگاه تاریخ ایران و انقلاب اسلامی برای آن خواهد پرداخت.

*رضا احمد زاده