رضاشاه پهلوی، مریخی و ناشناخته نیست.کارنامه اش مشخص است و آنها که اندک تورقی در تاریخ معاصر کرده اند، خوب می دانند که شخصیت و عملکرد چندان قابل افتخاری ندارد. اینکه عده ای از او قهرمان می سازند، شعار «رضا شاه، روحت شاد!» سر می دهند و برای جسد مومیایی احتمالی اش، مرثیه های سوزناک می سرایند، علت های واقعی و تاریخی ندارد، بلکه واکنشی انفعالی است در برابر برخی خطاها و ناهنجاری های دوره حاضر که متاسفانه تمامی هم ندارد. به نظر این قلم، علم شدن جسد مومیایی رضاشاه، نهیب پرمعنایی است برای همه ما، که یادمان رفته است:
1-مردم ناراضی و معترض، دنبال اسطوره سازی از گذشته ها می روند. وقتی وضعیت اقتصاد و سیاست و فرهنگ امروز، خوب نباشد، خیلی ها دل خوش می کنند به گفتن و شنیدن روایت های مجعول تاریخی تا دردهای خودشان را تسکین دهند. همه ما داستان ها شنیده ایم از نگاه نافذ و وطن پرستی رضا شاه، اقتدار و مدیریت پیشه وری و حتی مردم دوستی و کیاست محمدرضا پهلوی! اشکالی هم ندارد، فقط باید مواظب بود جای داستان و تاریخ عوض نشود!
2-مواجهه صدا و سیما و رسانه های رسمی ما با تاریخ و شخصیت های تاریخی، سیاست زده و دور از واقعیت است.سال ها است که در تلویزیون ما، تاریخ پهلوی ها به عنوان دوران سیاهی مطلق روایت می شود، گویی که هیچ نقطه روشنی در کارنامه پهلوی ها نبوده است. حتی اگر رضاشاه بانی راه آهن سراسری ایران بوده، حتما نیت سوء ای داشته و قصدش اتصال یگان های ارتش به همدیگر بوده است! جالبتر اینکه ما گاهی تاریخ انقلاب را هم به تناسب اوضاع و احوال زمانه، سانسور و ویرایش می کنیم. در مستندهای تاریخ انقلاب سال های اخیر، دیگر خبری از نقش پررنگ و تاریخی آقایان هاشمی و منتظری و طالقانی در حوادث دوران انقلاب نیست! واقعا چه لزومی به این کارها است؟!
3-تاریخ، عرصه نسبیت است و قضاوت های مطلق و منطق «صفر و یک» در آن معنا ندارد. رضاشاه هم به عنوان یک شخصیت تاریخی، بر اساس متون و اسناد تاریخی به جا مانده قابل نقد و قضاوت است. چه لزومی دارد برای تخریب رضاشاه، پا را از تاریخ فراتر بگذاریم و با منطق های ماورایی و علوم غریبه از عذاب جهنمی رضاشاه در عالم برزخ، داستان سرایی کنیم؟! یادمان نرود که قاعده «دیو چو بیرون رود، فرشته درآید» در عالم شعر و سرود صادق است و تکیه بر آن در روایت های تاریخ، محلی از اعراب ندارد!
4-حالا کارمان به جایی رسیده که از مومیایی یک شاه دیکتاتور هم می ترسیم! واقعا نمی دانم این همه پنهان کاری در مورد کشف جسد مومیایی شده و دفن مخفیانه آن چه توجیهی دارد؟ آن مومیایی پوسیده، رضاشاه باشد یا نباشد، چندان مهم نیست.مهم اعتماد مردمی است که با چنین پنهان کاری و تناقض گویی های عجیب و غریب مسئولان از بین می رود. مردم بی اعتماد هم، به جای آینده به گذشته ها خیره می شوند و می افتند دنبال مومیایی ها! یک روز در مزار کوروش و روز دیگر در مقبره رضاشاه! باور کنید روح رضاشاه به ریش همه ما می خندد که با پیدا شدن جسد پوسیده اش به ولوله افتاده ایم و مثل بلای «خروج ترامپ از برجام»، زبان روشنگری مان به «پت پت» افتاده است!
