«شهروندان آمریکایی من، مدتی قبل، من به نیروهای نظامی آمریکا دستور دادم تا دست به حملات دقیق علیه مواضعی که تاسیسات شیمیایی بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه است، بزنند. یک عملیات مشترک با نیروهای نظامی فرانسه و انگلیس در حال انجام است. ما از هردوی آنها تشکر میکنیم. من درباره دلیل این حمله با شما گفتگو میکنم.
یک سال قبل، اسد حملهای با سلاح شیمیایی علیه مردم بیگناهش انجام داد. آمریکا با 58 حمله موشکی به آن حمله پاسخ داد و 20 درصد از نیروی هوایی سوریه را نابود کرد.
شنبه گذشته، اسد بار دیگر از سلاح شیمیایی علیه غیرنظامیان بیگناهش استفاده کرد و این بار، در شهر دوما در نزدیکی دمشق. این قتلعام یک نشانه کامل در الگوی استفاده از سلاح شیمیایی است.
این حمله باعث کشته شدن مادران، پدران، کودکان و نوزدان شده است. اینها اقدامات یک مرد نیست بلکه جرایمی است که یک هیولا میتواند انجام دهد.
در پی اقدامات وحشتناک جنگ اول جهانی، جامعه متمدن برای توقف تسلیحات شیمیایی با یکدیگر متحد شدند. تسلیحات شیمیایی نه تنها خطرناک هستند بلکه باعث درد و رنج شدیدی میشوند و تخریب گسترده بر جای میگذارند.
هدف اقدامات ما در حمله به سوریه ایجاد یک بازدارندگی قدرتمندتر علیه تولید، گسترش و استفاده از تسلیحات شیمیایی است. ایجاد این بازدارندگی برای منافع امنیت ملی ما حیاتی است. واکنش مشترک آمریکا، انگلیس و فرانسه به این اقدامات تمامی ظرفیتهای قدرت ملی ما شامل امور نظامی، مالی و دیپلماتیک را یکپارچه میسازد. ما آمادهایم تا زمانیکه اسد استفاده از عوامل شیمیایی را کنار نگذارد و متوقف نکند، دست از این حملات برنداریم.
من برای دو کشوری که مسئول حمایت، تجهیز و کمک مالی به دولت اسد هستند، پیامی دارم.
از ایران و روسیه میپرسم؛ کدام کشور است که دوست دارد تا در قتل عام زنان، مردان و کودکان شریک باشد؟
کشورهای جهان را میتوان با دوستانشان قضاوت کرد. هیچ کشوری با حمایت کشورهای سرکش، مستبدان وحشی و دیکتاتورهای قاتل مدت مدیدی موفق نبوده است.
در سال 2013، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه و دولتش به جهان قول دادند که آنها حذف تسلیحات شیمیایی سوریه را تضمین میکنند. حمله اخیر در سوریه و واکنش امروز ما نتیجه مستقیم ناکامی روسیه در انجام آن تعهد است.
روسیه باید تصمیم بگیرد که آیا میخواهد در همین مسیر تاریک قدم بردارد یا به جامعه متمدن که مجری ثبات و صلح است، بپیوندد. شاید روزی ما در کنار روسیه یا حتی ایران قرار بگیریم یا شاید هم این اتفاق نیفتد.
من این را میگویم: آمریکا پیشنهادات زیادی دارد.
در سوریه، آمریکا در حال انجام آنچه است که برای حفاظت از مردم آمریکا ضرورت دارد. در سال گذشته، قریب به 100 درصد از قلمروی سوریه که تحت کنترل داعش بود، آزاد شد و آنها از بین رفتند.
آمریکا دوستیهای خودش را در سراسر خاورمیانه مجددا ایجاد کرده است. ما از شرکای خود میخواهیم که مسئولیت بیشتری را برای حفاظت از کشورهایشان بپذیرند که شامل تامین منابع مالی بیشتر برای منابع، تجهیزات و تمامی اقدامات برای مقابله با داعش میشود.
شراکت بیشتر از جانب دوستانمان شامل عربستان، امارات، قطر، مصر و سایر کشورها میتواند ضامن این مساله باشد که ایران از جانب حذف داعش دیگر منتفع نمیشود.
آمریکا به دنبال حضور نامحدود در سوریه نیست. همزمان با شراکت بیشتر کشورهای دیگر، ما به دنبال این هستیم که روزی نیروهایمان را به خانه بازگردانیم.
کشته شدن آمریکاییها مسبب صلح و امنیتی پایدار در خاورمیانه نمیشود. اینجا مکانی مشکل دار است. ما تلاش میکنیم تا آن را بهتر کنیم اما اینجا یک مکان مشکلدار است. آمریکا یک شریک و یک دوست است اما سرنوشت این منطقه در دستان مردم آن است.
در یک قرن گذشته، ما شاهد تاریکترین بخش روح انسانی بودهایم. ما شاهد عذابی بودهایم که رها شد. در پایان جنگ اول جهانی، بیش از یک میلیون نفر با سلاح شیمیایی کشته یا زخمی شدند. ما هرگز نمیخواهیم شاهد بازگشت چنین مسالهای باشیم.
بنابراین، امروز کشورهای انگلیس و فرانسه با همکاری آمریکا از قدرت بر حق خود در مقابله با وحشیگری استفاده کردهاند.
امروز، من از تمام آمریکاییها میخواهم تا برای نیروهایمان و متحدانمان که دست به این حمله زدند، دعا کنند.
ما از خدا میخواهیم تا آرامش را به مردم رنج دیده سوریه بازگرداند. ما از خدا میخواهیم تا تمام این منطقه را به سمت آیندهای با شکوه و صلح آمیز هدایت کند.
ما از خدا میخواهیم تا ناظر باشد.
از شما تشکر میکنم.»