دوگانه سازی های جدید دولت و اصلاح طلبان برای فرار از پاسخگویی به مطالبات اقتصادی مردم

به گزارش سرویس سیاسی پایگاه 598، زمانی که دکتر پرویز امینی تحلیل گر مسائل سیاسی در ایتدای دوران دولت یازدهم بیان می کرد که تنها راه برخورد و موضعگیری با دولت تدبیر و امید حسن روحانی سکوت است ،شاید کسی نمی توانست این سخن را در فضای میدانی جامعه تصور کند که دوره دوم این دولت نمایشی تئاتر گونه از به اجرا در آمدن این تحلیل خواهد بود .

امروز که قریب به شش ماه از آغاز دولت دوازدهم گذشته است می توان به آینده نگری و تحلیل سیاسی وی آفرین گفت . ایشان در آن سالها در جواب منتقدان که با کوچکترین سخن و عمل روحانی و دولتمردانش به جوش و خروش در آمده و هریک به فراخور بضاعت سیاسی خویش پاسخی به زعم خویش به مواضع کدخدامحوری و مدینه فاضله ایی که قرار بود از قبل آفتاب برجام ملت ایران را در آن سکنی گزینند، اینگونه بیان می کرد که دولت حسن روحانی فاقد برنامه و استراتژی مشخص و مدون برای اجرای برنامه و وظایف عادی دولت ها و همچنین تحقق وعده های داده شده در انتخابات یازدهم ریاست جمهوری داده می باشد در نتیجه یک استراتژی سیاسی و دو راه کار عملیاتی را در دستور کار خواهد داشت :

اتاق فکر اصلاح طلبان و اعتدالیون با درک درست اینکه نمی توانند در برابرخدمات دوران پسا احمدی نژاد و روشهای به زعم ایشان پوپولیستی وی و همچنین خدماتی که بنام اصولگرایان و در دولت اول و تا میانه دولت دوم او انجام شده بود مقاومت کنند موثرترین روش را روش " فرافکنی به پشت سر و اتخاذ شعار "همه چیز تقصیر احمدی نژاد و به تبع او اصولگرایان است" تشخیص دادند که ما امروز آنرا بنام " استراتژی سرزمین سوخته" می شناسیم لذا از همان روزهای ابتدایی تکیه کلام نوشتاری و پروپاگاندایی اعتدالیون همین کلام بود که تا به امروز نیز ادامه یافته است.که آخرین مورد آن نیز به عینه در جریان زلزله کرمانشاه از زبان رئیس دولت و معاونانش بگوش رسیدو... قس علیهذا
* در ابعاد میدانی نیز دو راه کار عملیاتی در دستور کار قرار گرفت:

اول اینکه تلاش خواهد کرد تا به انحای مختلف منتقدان را به گوشه رینگ سیاست کشانده و با ضربات پی در پی قدرت مبارزه و انتقاد را از ایشان بگیرد تا نتوانند کاستی ها و نقاظ ضعف دولت تدبیر را در چشم انداز مردم ایران باز خوانی کنند .نمونه بارز این امر نیز 52 عنوان پر طمطراقی بود که به نیش و کنایه زینت بخش سینه منتقدان و توقیف و تذکر پی درپی به رسانه های منتقدان گردیدعناوینی مانند : ترسو ،بزدل، بدون شناسنامه و....

دوم اینکه دولتی ها از مشاوران و معاونان گرفته تا ورزا و معاونان ایشان بعنوان یک مجموعه واحد به سمت " حاشیه سازی " رفته و تلاش خواهند کرد تا با هر موضوع دم دستی و یا مهم دیگری ساختار نظام و ملت ایران را از تمرکز بر دولت و ماموریت هایش دور سازند .به عبارت دیگر نگه داشتن مردم در کلاس انشاء و حذف کلاس ریاضی و پاسخگویی به ملت توسط دولت . در این زمینه می توان به حواشی چون : یارانه ، توزیع سبد کالا ، بودجه ، انتخابات و ... اشاره کرد.

دکتر امینی بدرستی تشخیص داده بود که با در نظر گرفتن موارد یاد شده بهترین راه برخورد و موضعگیری در برابر این دولت سکوت و نظاره گری بر آن بود زیرا دولت بی برنامه و استراتژی خود شناسنامه عملکردهای نداشته اش را نشان خواهد داد و در نهایت دچار فقدان مقبولیت شده و با سقوط محبوبیت و پایگاه اجتماعی خویش حتی اگر دولت دوازدهم را نیز در اختیار داشته باشد نخواهد توانست از وقوع تغییر در ترکیب جریانات سیاسی کشور در دوره سیزدهم جلوگیری کرده و عقب نشینی و شکست ایشان همانند تغییرات نیمه اول دهه 80 دوباره رقم خواهد خورد و مواضع قدرت را یکی پس از دیگری به جریان رقیب واگذار خواهد کرد.

در مجموع اگر اعتدالیون و حامیان اصلاح طلبش در دوره اول حاشیه سازی هایشان بیشتر رنگ و وبویی اقتصادی - سیاسی داشت اما امروز به سمت اقتصادی – فرهنگی سوق پیدا کرده است که ادامه این روند می تواند دولت را برای فرار از پاسخگویی به ملت و اصلاح طلبان را برای فرار از هزینه های شکست احتمالی دولت و شریک بودنشان در این امر به سمت تند کردن فضای سیاسی – اجتماعی سوق دهد که حوادث فتنه گون دی ماه 96 می تواند تاییدی بر این ادعا باشد که باید منتظر نشست و با رصد حوادث به صحت و سقم آن پرداخت.

*رضا احمدزاده