وقتی سوءاستفاده تبلیغاتی دولت از بازیگران دردسرساز می شود

به گزارش پایگاه 598 به نقل از قم فردا، در روزهای اخیر برخی از بازیگران که در انتخابات ریاست جمهوری تحت تاثیر جو روانی قرار گرفته و سعی کرده بودند برای رای آوری حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری از محبوبیت شان در بین مردم استفاده کنند؛ اینک با گذشت چندماه از عمر دولت دوازدهم از کرده خوشان پشیمان شده اند.

در سیاهه بازیگرانی که به تازگی از فعالیتهای سیاسی‌شان در انتخابات اظهار پشیمانی کرده‌اند نام مهدی فخیم زاده، نوید محمدزاده، مهدی پاکدل، طیبه رحمتی و همچنین بازیکن مشهور علی کریمی به چشم میخورد.
   
گذشته از اینکه این بازیگران با چه نیتی در انتخابات اقدام به تبلیغات میدانی و رسانه‌ای کرده‌اند و در پس اظهار پشیمانی آنان چه سری نهفته است، آنچه واضح است دست داشتن دولت در این گونه سیاسی‌بازی هاست، در ماجرای اخیر نیز به نظر می رسد برخی از وابستگان دولت با مطرح نمودن وعده هایی، بازیگران را تحریک و از بی اطلاعی آنها سوءاستفاده سیاسی کرده باشند.

این را هم از نظر دور نکنیم که روحانی در انتخابات یازدهم ریاست جمهوری برای جذب رای بیشتر از صوت شجریان در مستند تبلیغی‌اش بهره برده بود اما طولی نکشید که دم خروس‌شان بیرون زد و حسین دهباشی (سازنده مستند) ضمن تبلیغاتی خواندن حرفهای رئیس جمهور در مورد شجریان این اقدام روحانی را "سوء استفاده ابزاری و انتخاباتی" عنوان کرد.

بهره‌برداری دولت مردان مدعی تدبیر از آوازه هنرمندان فقط محدود به ایام انتخابات نمی شود، در کشاکش مذاکرات هسته‌ای نیز وزارت خارجه با به راه انداختن یک کمپین (به اصطلاح مردمی) و انتشار پوسترهایی که خبر از حمایت برخی بازیگران مشهور از تیم مذاکره کننده می داد سعی در سرپوش گذاشتن به اشتباهات خود در عرصه بین المللی بود که البته طولی نکشید این دروغ هم برملا شد.

حال برائت جستن برخی‌ بازیگران بازی‌خورده از دولتی که چندی پیش و در بهبوهه انتخابات ریاست جمهوری بیلبورد تبلیغاتی‌اش شده بودند، راز سربه‌مهری ست که دیر یا زود ابعاد آن روشن خواهد شد، باید منتظر روزی بود که قفل دهان یکی از طرفین معامله باز شود و حکایت آنچه بین تیم جنگ روانی دولت با بازیگران گذشته را روشن سازد.

با این حال آنچه اهمیت دارد بالا رفتن توان تحلیل مردم عادی از اتفاقات سیاسی است، مردم باید این مسئله را مورد توجه قرار دهند که یک بازیگر هرچقدر هم در نقش‌آفرینی بر پرده سینما توانا باشد لزوما نمی توان به نظراتش در حوزه سیاسی اعتماد کرد؛ بگذریم که خیلی از بازیگران ما اشخاصی متمول بوده و در زندگی خصوصی‌شان هیچ شباهت و تناسبی با مردم عادی ندارند، حال چگونه این افراد می خواهند برای آینده سیاسی مردم چاره اندیشی کنند؟

در این بین برخورد دوگانه رسانه‌‌های حامی دولت نیز قابل تامل است، رسانه‌هایی که در دولت احمدی‌ نژاد هرگونه دیدار رئیس جمهور یا مقامات دولتی با هنرمندان را رفتارهای پوپولیستی عنوان می کردند، حال که دولت مطبوع‌شان بر سر کار آمده از سیاست‌های قبلی خود برگشته‌اند و تا آنجا که می توانند شهرت و آوازه بازیگران را دستاویز سیاست‌های خود قرار می دهند.