شعری تقدیم به آیت‌الله حائری شیرازی

به گزارش پایگاه 598، حسن صنوبری شعری را برای آیتِ حق و حقیقت، شیخ شریعت و طریقت حجت‌الاسلام محی‌الدین‌حائری شیرازی تقدیم کرده است.

ای ستون دین محکم از تو و نماز تو
رفتی و به خود لرزید، خاک -جانماز تو-

کی سحر ز یاد برد، چشمۀ قنوتِ تو را؟
در سکوتِ شب جاری‌ست راز تو، نیاز تو

بود بس تماشایی، جمع این دو زیبایی:
روی دل‌پذیر تو، صوتِ دل‌نواز تو

نکته بودی آنک نغز، مغز بودی، آری مغز
در میان هم‌قشران، «عقل» امتیاز تو

شیخ و عالِم و عامی، جمله مستِ خودکامی
کی کنم قیاسی با جانِ پاک‌باز تو

کی تو را کشید به بند، فتنۀ زن و فرزند
زان‌طرف خدایت چون، می‎کشیده ناز تو

فهمِ آسمان‌جانی، نیست حدّ حیوانی
خوب شد زمانه نبرد پی به رمز و راز تو

نیست جانِ مهرآیین، نذر خاک، محی‌الدین!
رو، اگرچه سوخت مرا، هجرِ جان‌گداز تو

ای وداعِ ناباور، کاش این دم آخر
می‌شدی که بفرستم جان به پیشواز تو

بی‌نصیبم از فردا، من در این شبِ یلدا
میهمانِ خورشید است چشم‌های باز تو

آیتِ سرافرازی، حائریِ شیرازی
سرنگونِ خاک نماند، روحِ سرفراز تو