«العربیالجدید» مینویسد محور تصمیمگیریهای اخیر محمد بن سلمان را «اضطراب اقتصادی» تشکیل میدهد که در نتیجه برنامههای او برای ایجاد تغییر در اقتصاد عربستان سعودی ایجاد شدهاند.
این رسانه مینویسد:
«ولیعهد عربستان برای انجام اصلاحاتی که در سند چشمانداز 2030 در نظر گرفته شدهاند مجبور به اتخاذ تصمیمهایی سخت در داخل (به عنوان مثال، سیاستهای ریاضتی شدید مانند کاهش یارانههای دولتی) و همزمان متقاعد کردن سرمایهگذاران خارجی برای آوردن سرمایه به این کشور پادشاهی محافظهکار خواهد بود.
با آنکه ایران بدون تردید تهدیدی علیه منافع عربستان در منطقه به شمار میرود، در محاسبات محمد بنسلمان جایگاه به مراتب ظریفتری دارد. اقدامات ولیعهد عربستان در قبال ایران هم حسابشده و هم ارتجاعی هستند.
اولاً دامن زدن به تنشها با ایران یک هدف عملی را برای محمد بنسلمان دنبال میکند. او در حال انجام بزرگترین مجموعه اصلاحات - اجتماعی، سیاسی و اقتصادی- است که عربستان تا کنون شاهد بوده است و این اقدامات، مطمئناً میتوانند به ایجاد نارضایتیهای بیشتر در میان لایههای مختلف جامعه منجر شوند.
به عنوان مثال، بسیاری از اعضای خاندان سلطنتی، اگر نگوییم آشکارا مخالف سند چشمانداز 2030 بودند، علاقهای به آن نداشتند، چرا که بیم دارند در نظام جدید قدرت و ثروتشان را از دست بدهند.
علاوه بر این، بنسلمان در مسیر مقدمهچینی برای خصوصی کردن اقتصاد و کاهش فشارها روی بودجه دولت، گامهایی را برای قطع یارانهها از جمعیتی آغاز کرده که برای سالها از آن بهره بردهاند. تبعات این اقدام، خیلی زود نمایان شد.
بنسلمان برای مقابله با ناآرامیهای احتمالی به یکی از قدیمیترین حربههای خاندان سلطنتی رو آورد: برگرداندن توجهها به سمت ایران.
یک راه برای راندن سردرگمیهای موجود در اقتصاد به خفایای ذهن مردم، حفظ تهدیدهای مربوط به احتمال درگیری با ایران است.
برای ولیعهد، به عنوان تمثال اقتصاد، ایران کشوری بسیار دردسرساز است، چرا که او معتقد است ایران میتواند تلاشهایش برای جذب سرمایه خارجی برای پروژههایش را مختل کند. از زمان برداشته شدن تحریمها علیه ایران بعد از توافق هستهای برجام، سرمایهگذاران آمریکایی، اروپایی و آسیای شرقی، مشتاقانه نگاهشان را متوجه بازارهای ایران کردهاند.
هنوز مشکلات زیادی در جمهوری اسلامی وجود دارند که مانع از سرزیر سرمایهگذاریهای خارجی به این کشور میشوند اما توجههای اولیه شرکتها به ایران، برای شاهزاده جوان نگرانکننده بودهاند، به ویژه با توجه به اینکه او فرصتهای سرمایهگذاری در منطقه را به عنوان بازی حاصل جمع صفر مینگرد.»