به گزارش پایگاه 598، محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت و رئیس سازمان برنامه و بودجه که از چهرههای اصلاحطلب کابینه بهشمار میرود، روز سهشنبه گذشته طی سخنانی گفته است:
«من از کسانی که با دولت مخالفتهایی دارند تقاضا میکنم در حال حاضر وحدت را در کشور به نمایش بگذارند و مدام نگویند که منابع مالی ما برای اداره کشور کم است. کسانی که بیرون از مرزها نشستهاند اگر ببینند که ما وضعیت اقتصادی خوبی نداریم و منابع مالی در اختیارمان کافی نیست در اقداماتشان جریتر میشوند...چرا عدهای در داخل کشور میخواهند گرا بدهند که منابع مالی کم داریم؟ ما منابع مالی داریم و با همان هم میتوانیم به توسعه کشور بپردازیم.»
*مشخص نیست نوبخت هنگام ایراد این سخنان متوجه بوده است که چه کسی را مخاطب قرار میدهد یا خیر؟!
زیرا این شخص رئیسجمهور روحانی بود که در مهرماه سال ۹۲ طی اظهاراتی در دانشگاه تهران گفته بود: «دولت در شرایطی کار خود را آغاز کرده است که با یک خزانه خالی و با انبوهی از بدهکاری مواجه بوده است.»
پس از این گفته رئیسجمهور و واکنش احمدینژاد نیز «محمد نهاوندیان»، رئیس دفتر وقت رئیسجمهور در دفاع از سخنان روحانی طی اظهاراتی تأکید کرد: «خوشبختانه همه اینها مواردی است که عدد و رقم آن کاملاً روشن است. دستگاههای مسئول هم اطلاعرسانیهای لازم را کرده و خواهند کرد.»
البته این پایان کار نبود و آقای روحانی مجدداً در هنگام نطق خود در مجلس برای دفاع از کابینه پیشنهادی دومش نیز ادعای سابق را با رنگ و لعاب بیشتری تکرار کرد.
او به نمایندگان مجلس دهم گفت: یک وقتی میگفتم خزانه خالی را تحویل گرفتیم بعد دیدیم صندوقهای ما هم علاوه بر خزانه خالی بود!
اکنون این آقای نوبخت و این اظهاراتی که منتقدان منصف دولت طی ۵ سال گذشته کراراً علیه آنها برخاستند و به دولت هشدار دادند اما به جهنم حواله شدند...
شاید مهمترین بخش اظهارات نوبخت این باشد که سیاهنمایی از اوضاع اقتصادی کشور فیالواقع گرا دادن به دشمنان مردم است.
و البته اینکه آقای نوبخت در ادامه انتقادات خود میداند مقصّران اصلی پرونده سیاهنمایی از اوضاع اقتصادی کشور چه کسانی هستند، در کدام اردوگاه سیاسی میشود سراغ آنها را گرفت و رفتارهای آنها در تهدیدی با عنوان «فتنه اقتصادی» قرار است چه نقشی داشته باشد؛ مسئله دیگریست...