اظهادت عجیب و پر از اغراق درسا درخشانی

از یک و نیم سالگی می‌توانستم کلمات را بخوانم. در دو سالگی کلاس اول را تمام کردم. چهار و نیم ساله بودم که کلاس چهارم را تمام کردم، علوم ، ریاضی و...

در کودکی در تلویزیون بودم اما چون گفتند روسری بگذار در ۶ سالگی کناره‌گیری کردم. در مسابقات نونهالان همه روسری داشتند اما من لباس پرنسس با تاج پوشیده بودم.

الگوی زن در شطرنج نداشتم و اگر می‌خواستم هم هیچ ایرانی‌یی نبود دنبالش بیافتم و بگویم اوه می‌خوام مثل این دختره باشم.

مهرداد پهلوان‌زاده رییس فدراسیون، در اغلب رقابت‌ها مرا بدون حجاب می‌دید. او به من و بقیه گفت مهم نیست چه پوششی دارید، فقط مقابل دوربین‌ها مراقب باشید.

خانواده‌ام زمانی می‌خواستند به برادرم پیشنهاد بدهند پناهنده شود اما خیلی سخت بود برای یک نوجوان ۱۴ ساله. خوشبختانه ویزای تحصیلی‌اش آمد و از کشور خارج شد.

درسا تاکید کرده به رسانه‌های ایران اعتماد ندارد. تمایلی هم برای بازی به نام کشورش ندارد: «اگر خدماتی به من بدهند مانند مربی، اعزام‌ها، پول و... احساس مسئولیت می‌کنم. من تصمیم گرفتم از خدمات دولتی استفاده نکنم.

بنابراین قوانین در خصوص من اعمال نمی‌شود. به نظرم می‌خواستند با محرومیت ما، حواس‌ها را از تحریم شطرنج‌باز‌ها برای حضور در مسابقات زنان جهان پرت کنند. به همین خاطر خبر من و برادرم را منتشر کردند»