با اين وجود وقوع يك اتفاق در نيمه نخست بازي نيز در «شكستن» تيم ايران نقش داشت و آن هم گل خوردن تيم كشورمان بود.
تيم ملي ايران با ركورد 9بازي گل نخوردن در مسابقات مقدماتي جامجهاني وارد بازي خانگي با سوريه شد؛ مسابقهاي كه شايد در آغاز راه آسانترين ديدار براي تيم كشورمان به شمار ميآمد. خيليها فكر ميكردند تيم ما در اين بازي هم كار سختي براي بسته نگه داشتن دروازهاش ندارد و نهايتا ميتواند بدون حتي يك گل خورده در مسابقات مقدماتي جامجهاني، اين تورنمنت را به پايان برساند.
با اين حال گل زودهنگام سوريها مثل آب سردي روي پيكر ايران عمل كرد. از دقيقه13 كه شاگردان كيروش فهميدند ديگر ركوردي در اختيارشان نيست و چيز ويژهاي باقي نمانده كه به آن افتخار كنند، كيفيت بازي تيم ملي به شكلي آشكار نزول كرد. حداقل تا پايان نيمه اول طول كشيد تا بازيكنان از سردرگمي خارج شوند و دوباره مثل دقايق ابتدايي بازي بتوانند ابتكار عمل را به دست بگيرند و موقعيت گل ايجاد كنند.
از اين نظر اتفاقي كه براي تيم ملي در مقابل سوريه رخ داد، شبيه بلايي بود كه الاهلي عربستان در بازي رفت مرحله يكچهارم نهايي ليگ قهرمانان آسيا سر پرسپوليس آورد. سرخپوشان در آن بازي كه در عمان برگزار ميشد، روي كاغذ ميزبان بودند و دو ماه تمام فقط روي اين نكته تمركز كرده بودند كه نبايد در اين ديدار گل بخورند، اما درست در دقيقه دوم بازي همين سوماي سوريهاي دروازه بيرانوند را باز كرد و همه روياهاي پرسپوليس را به باد داد.
اينكه در يك لحظه ببيني هدفي كه مدتها به آن فكر كرده بودي از بين رفته، خيلي دردناك است و در آن ديدار هم سرخپوشان براي دقايق طولاني بعد از آن گل گيج بودند. در واقع دريافت گل زودهنگام در اين دو بازي، بلاي مشابهي بود كه سر پرسپوليس و تيم ملي آمد و جالب اينكه هر دو بازي در نهايت دو بر دو مساوي، به ضرر تيم ايراني تمام شد!
همشهری ورزشی