تحلیلگر روزنامه «نیویورک تایمز» ضمن بررسی ابعاد بحران قطر،با بی نتیجه دانستن این تحریم ها و ارایه استانداردهای دوگانه از سوی تحریم کنندگان معتقد است: با وجود بهره گیری دوحه از ابزارهای متنوع سیاست خارجی، به نظر نمی رسد که این کشورها بتوانند اقدام عملی انجام دهند.
به گزارش پایگاه 598، تحلیلگر روزنامه «نیویورک تایمز» ضمن بررسی ابعاد بحران قطر،با بی نتیجه
دانستن این تحریم ها و ارایه استانداردهای دوگانه از سوی تحریم کنندگان
معتقد است: با وجود بهره گیری دوحه از ابزارهای متنوع سیاست خارجی، به نظر
نمی رسد که این کشورها بتوانند اقدام عملی انجام دهند.
ایرنا: گزارش می افزاید: از دانشگاهها و پایگاه های آمریکایی تا نمایندگان طالبان و خانواده های آنها، نمایندگان حماس، برخی شخصیت های روحانی تبعیدی از مصر همگی در شهر دوحه پایتخت کشور سرشار از گاز طبیعی قطر حضور دارند. این فضای رمزآلود و تجملی باعث شده تا دوحه را که تا همین چند دهه پیش منطقه ای غبارگرفته و بیابانی بود، اکنون به کانونی مهم در خاورمیانه تبدیل کرده است.
«دیکلان والش» تحلیلگر نیویورک تایمز معتقد است: دوحه اکنون به خانه ترکیبی از سرمایه گذاران و ایدئولوژیست ها تبدیل شده، شهری بی طرف که یادآور شهر وین در دوران جنگ سرد است. همین رویکرد خوشامدگویی به همه، موجب شده که همسایگان بزرگتر قطر به خشم آیند و خاورمیانه شاهد یکی دیگر از بی ثباتی های سیاسی باشد.
محاصره هوایی، زمینی و دریایی قطر تاکنون کارساز نبوده و به نظر می رسد که بحران شدیدتز از این وضعیت شود. سفر «رکس تیلرسون» وزیر خارجه آمریکا به منطقه بی نتیجه بود همانطور که مداخله وزرای خارجه آلمان، فرانسه و انگلستان حاصلی در بر نداشت.
گزارش در ادامه می نویسد: کشورهایی که قطر را در محاصره قرار دادند- یعنی عربستان سعودی، مصر، امارات و بحرین- پافشاری دارند که سیاست درهای باز قطر، همسایگانش را بی ثبات می کند و دوحه به محلی برای تدارک تروریست ها تبدیل شده و نه مبارزه با آنها.
در دوحه، مهاجران غربی با گروه های تبعیدی سوری، فرماندهان سودانی و گروه های لیبیایی در هم آمیخته اند و بسیاری هم از کمک های مالی دولت قطر برخوردارند. قطری ها گاه نقش میانجی صلح را هم دارند: در سال 2008میلادی در لبنان، این کشور برای آزادی زندانیان پرشماری تلاش کرد.
اما منتقدان دولت قطر می گویند که دوحه اغلب به جای ایفای نقش بعنوان یک میانجی بی طرف، در منازعه ها سوگیری می کند. در این زمینه، «مهران کامروا» نویسنده کتاب 'قطر: دولتی کوچک با سیاست های بزرگ' و استاد مدرسه خدمات خارجی قطر وابسته به دانشگاه جرج تاون واشنگتن، می گوید: ' به نظر می رسد که اماراتی ها و سعودی ها، درباره جایگاه خود دچار سوء محاسبه شدند و گمان می کردند که اگر یک محاصره کامل را بر قطر تحمیل کنند، قطری ها تسلیم می شوند اما دوحه تسلیم نشد'.
طالبان دوحه، در فهرست شخصیت های مورد نظر تحریم کنندگان نیستند اما حضورشان در قطر مشمول مناقشه کلی درباره پیامدهای سیاست باز قطر می شود.
«مایکل سمپل» استاد دانشگاه کوئینز بلفاست در ایرلند شمالی که کارشناس مسائل طالبان است می گوید: «تا پیش ازاین تحریم، رهبران طالبان در قطر همواره از مسیر زمینی به عربستان سعودی و امارات متحده عربی سفر می کردند. این افراد، در کشورهای یاد شده سرمایه گذاری دارند و در سفرهایشان برای جمع آوری پول از جوامع افغان در شهرهای شارجه و دوبی تلاش می کردند».
گزارش تاکید می کند: «خالد مشعل» رهبر پیشین حماس هم در دوحه ساکن است. هرچند «جان کری» وزیر خارجه پیشین آمریکا حضور حماس در قطر را مورد انتقاد قرار داد اما مقام های آمریکایی بطور خصوصی می گویند که ترجیح می دهند حماس در دوحه مستقر شود.
بین سال های 1996 تا 2008، قطر در چارچوب سیاست درهای باز، محل استقرار یک دفتر تجاری رژیم صهیونیستی هم بود. هرچند مناسبات دو طرف به هم ریخت اما قطر قول داده که به این رژیم اجازه خواهد داد تا در جام جهانی 2022 شرکت کند.
در بحران کنونی، قطر از اهرم هایی که گستره وسیع پیوندهای سیاست خارجی ایجاد کرده، سود می برد. پس از اعلام تحریم قطر، مواد خوراکی و نیروی نظامی از ترکیه به قطر رسید. رسانه های خبری ترکیه می گویند شمار سربازان می تواند به هزار نفر افزایش یابد.
ایرنا: گزارش می افزاید: از دانشگاهها و پایگاه های آمریکایی تا نمایندگان طالبان و خانواده های آنها، نمایندگان حماس، برخی شخصیت های روحانی تبعیدی از مصر همگی در شهر دوحه پایتخت کشور سرشار از گاز طبیعی قطر حضور دارند. این فضای رمزآلود و تجملی باعث شده تا دوحه را که تا همین چند دهه پیش منطقه ای غبارگرفته و بیابانی بود، اکنون به کانونی مهم در خاورمیانه تبدیل کرده است.
«دیکلان والش» تحلیلگر نیویورک تایمز معتقد است: دوحه اکنون به خانه ترکیبی از سرمایه گذاران و ایدئولوژیست ها تبدیل شده، شهری بی طرف که یادآور شهر وین در دوران جنگ سرد است. همین رویکرد خوشامدگویی به همه، موجب شده که همسایگان بزرگتر قطر به خشم آیند و خاورمیانه شاهد یکی دیگر از بی ثباتی های سیاسی باشد.
محاصره هوایی، زمینی و دریایی قطر تاکنون کارساز نبوده و به نظر می رسد که بحران شدیدتز از این وضعیت شود. سفر «رکس تیلرسون» وزیر خارجه آمریکا به منطقه بی نتیجه بود همانطور که مداخله وزرای خارجه آلمان، فرانسه و انگلستان حاصلی در بر نداشت.
گزارش در ادامه می نویسد: کشورهایی که قطر را در محاصره قرار دادند- یعنی عربستان سعودی، مصر، امارات و بحرین- پافشاری دارند که سیاست درهای باز قطر، همسایگانش را بی ثبات می کند و دوحه به محلی برای تدارک تروریست ها تبدیل شده و نه مبارزه با آنها.
در دوحه، مهاجران غربی با گروه های تبعیدی سوری، فرماندهان سودانی و گروه های لیبیایی در هم آمیخته اند و بسیاری هم از کمک های مالی دولت قطر برخوردارند. قطری ها گاه نقش میانجی صلح را هم دارند: در سال 2008میلادی در لبنان، این کشور برای آزادی زندانیان پرشماری تلاش کرد.
اما منتقدان دولت قطر می گویند که دوحه اغلب به جای ایفای نقش بعنوان یک میانجی بی طرف، در منازعه ها سوگیری می کند. در این زمینه، «مهران کامروا» نویسنده کتاب 'قطر: دولتی کوچک با سیاست های بزرگ' و استاد مدرسه خدمات خارجی قطر وابسته به دانشگاه جرج تاون واشنگتن، می گوید: ' به نظر می رسد که اماراتی ها و سعودی ها، درباره جایگاه خود دچار سوء محاسبه شدند و گمان می کردند که اگر یک محاصره کامل را بر قطر تحمیل کنند، قطری ها تسلیم می شوند اما دوحه تسلیم نشد'.
طالبان دوحه، در فهرست شخصیت های مورد نظر تحریم کنندگان نیستند اما حضورشان در قطر مشمول مناقشه کلی درباره پیامدهای سیاست باز قطر می شود.
«مایکل سمپل» استاد دانشگاه کوئینز بلفاست در ایرلند شمالی که کارشناس مسائل طالبان است می گوید: «تا پیش ازاین تحریم، رهبران طالبان در قطر همواره از مسیر زمینی به عربستان سعودی و امارات متحده عربی سفر می کردند. این افراد، در کشورهای یاد شده سرمایه گذاری دارند و در سفرهایشان برای جمع آوری پول از جوامع افغان در شهرهای شارجه و دوبی تلاش می کردند».
گزارش تاکید می کند: «خالد مشعل» رهبر پیشین حماس هم در دوحه ساکن است. هرچند «جان کری» وزیر خارجه پیشین آمریکا حضور حماس در قطر را مورد انتقاد قرار داد اما مقام های آمریکایی بطور خصوصی می گویند که ترجیح می دهند حماس در دوحه مستقر شود.
بین سال های 1996 تا 2008، قطر در چارچوب سیاست درهای باز، محل استقرار یک دفتر تجاری رژیم صهیونیستی هم بود. هرچند مناسبات دو طرف به هم ریخت اما قطر قول داده که به این رژیم اجازه خواهد داد تا در جام جهانی 2022 شرکت کند.
در بحران کنونی، قطر از اهرم هایی که گستره وسیع پیوندهای سیاست خارجی ایجاد کرده، سود می برد. پس از اعلام تحریم قطر، مواد خوراکی و نیروی نظامی از ترکیه به قطر رسید. رسانه های خبری ترکیه می گویند شمار سربازان می تواند به هزار نفر افزایش یابد.
اخبار ویژه
قربانی کردن قانون به نفع فرد!
شایعه دیدار ایلان ماسک با سفیر ایران:
نظرات بینندگان
فیلم و عکس
جدیدترین اخبار پربازدید ها
