نوری: مربیگری در ایران، شاید در آینده‌ای دور

از جمله موضوعاتی که در این مصاحبه مطرح شده، بحث سفر چندی قبل سرمربی 37 ساله سفید و سبزپوشان به ایران بود.

وی در این مورد گفت: به همراه پدرم نزد خویشاوندان در ایران بودیم.ضمن انکه از طرف یک برنامه تلویزیونی ایران دعوت شدم.بعد از بازی موفقیت‌آمیز مقابل ازبکستان ساعت 12 شب بیدار و به عنوان کارشناس در خدمت بودم.در آن هنگام چون متاسفانه هنوز درست و حسابی به زبان فارسی مسلط نیستم، یک مترجم از سفارت آلمان کمک کرد.

وی در پاسخ به این سئوال که محبوبیتش در کشورمان چقدر است، اظهارداشت:مردم مرا می‌شناختند و وردربرمن در آنجا کلا تیمی آشنا است.ما تنها تیم بوندس‌لیگایی هستیم که مسابقاتش در آنجا،‌به صورت زنده پخش می‌شود.سفرم به تهران کاملا شخصی بود و با اولویت ورزشی همراه بود. در واقع می‌خواستم از این راه پیام‌های مثبتی منتقل کنم.

نوری در ادامه این مصاحبه بازهم در مورد کشورمان صحبت کرده است.وی در پاسخ به این پرسش که سفر به ایران از نظر احساسی برایش چطور بود، پاسخ داد:هنگامیکه از فرودگاه به سمت مرکز شهر تهران حرکت کردیم، راننده تاکسی ما را متوجه یک بنر بسیار بزرگ با تصویری از من کرد.بعد وسط اتوبان از خودرو پیاده شدیم و یکسری عکس گرفتیم.آن موقع حس خنده‌داری داشتم.

مربی جوان و جویای نام برمنی در مورد این که چقدر اصالت ایرانی را در خود می‌بیند، نیز عنوان کرد:از آنجایی که مادرم آلمانی است و اینجا بزرگ شده‌ام، خب از جنبه اجتماعی بیشتر خودم را آلمانی می‌بینم.اما از نظر فرهنگی یکسری خصلت‌های ایرانی را در خودم دارم.چیزهایی مثل جشن سال نو، خوراک ایرانی.پدرم اغلب غذای ایرانی می‌پزد و در یخچال می‌گذارد تا بعدا به آن برنج اضافه کنیم.غذای مورد علاقه‌ام خورشت فسنجان است.فوق‌العاده است.گاه و بیگاه هم موسیقی ایرانی گوش می‌دهم که با موسیقی‌های برجسته قدیم آلمان قابل قیاس است.‌به این ترتیب خاطرات دوران کودکی‌ام در من زنده می‌شوند.

وی در پاسخ به این سئوال که آیا امکان دارد روزی در ایران مربیگری کند، نیز اظهارداشت:حالا که نه اما در آینده‌ای دور چنین احتمالی را رد نمی‌کنم.ایران کشوری فوتبال دوست است.وقتی آدم در خارج کار می‌کند و ایران از نظر ورزشی کشوری مستعد و جالب است، به آدم خود یک انگیزه مضاعف می‌‌دهد.