چرا هنرمندان همایش انتخاباتی روحانی را تحریم کردند؟

از ابتدا قرار بود بانوان مهمان این همایش باشند اما در آخر چنین نشد و در برای ورود آقایان هم باز شد. گفته شد که جمعیت کم حاضران دلیل اصلی تغییر رویه ستاد انتخاباتی روحانی برای باز کردن درها بوده است.

این اتفاق تفاوت های عمده ای با همایش های انتخاباتی 4 سال قبل روحانی داشت. در این همایش حتی هنرمندان متوسط و کمتر شناخته شده هم برای حمایت از روحانی نیامده بودند.

حالا اوضاع روحانی در جلب رضایت هنرمندان و فرهنگیان بسیار سخت شده است. او دوباره سعی دارد با همان حرف های 4 سال قبل و استفاده های ابزاری از هنرمندان موسیقی،‌کسب رای کند.

حجت الله ایوبی که تا چند ماه قبل رئیس سازمان سینمایی وزرات فرهنگ و ارشاد اسلامی بود،‌حالا مسئول جلب رضایت و برگزاری نمایش های مختلف با هنرمندان، بازیگران و کارگردان های سینما، تلویزیون و تئاتر است.

تلاش های او هم به جایی نرسیده است. تصویر این خبر نتیجه تمام تلاش های ایوبی و ستاد انتخاباتی روحانی برای خوشآمد هنرمندان کشور بوده است. اینبار اوضاع به کلی تغییر کرده است.

حسن روحانی حتی در انتخاب دو وزیر فرهنگ و ارشاد هم نتوانست دل هنرمندان را بدست بیاورد. همه از او انتظار داشتند که یک «هنرمند» و یا یک «صاحب اندیشه هنری» بر صندلی خدمت به هنرمندان بنشیند اما این اتفاق به گونه ای دیگر رقم خورد.

علی جنتی و سپس رضا صالحی امیری به عنوان وزرای فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت یازدهم نتوانستند نظر هنر دوستان و هنرمندان را جلب کنند چون درخشان ترین سابقه هر دو وزیر، انجام وظایف امنیتی در دستگاه های اطلاعاتی کشور بوده است. روحانی با انتخاب دو مهره امنیتی نوع نگاهش را به هنرمندان ثابت کرد.  

هنرمند باهوش است و تفاوت نگاه اصیل و غیر اصیل یا همان ابزاری را به خوبی می فهمد. دولت یازدهم به عکس های انتخاباتی‌اش با شعار «برگزاری کنسرت‌ها» معروف شد. در این دوره بسیاری از خواننده های موسیقی توانستند کنسرت هایشان را برگزار کنند اما چیزی که عجیب بود این بود که حسن روحانی حتی حاضر نشد به نامه مشترک چندصد نفر از موسیقیدان ها پاسخ دهد. او حرف آنها را نشنید و تنها با یک جمله عکس یادگاری انداخت:«اجازه دهید کنسرت ها برگزار شود». باید پرسید که آقای روحانی در کدام یک از اجرای این هنرمندان حضور داشته است؟ از کدامشان دلجویی کرده است و به کدامشان دلگرمی داده است؟

انگار روز به روز به دوران تمام شدن استفاده ابزاری سیاست از هنر نزدیک و نزدیک تر می شویم. می شود با اطمینان گفت که عکس های یادگاری سال 1392 حالا و در سال 1396 هیچ کارکردی نخواهد داشت