دختری که احمدی نژاد را به وجد آورد+عکس

به گزارش تعامل به نقل از مهر، مراسم اختتامیه ششمین جشنواره بین‌المللی شعر فجر که عصر روز دوشنبه ۱ اسفند با حضور محمود احمدی نژاد رئیس جمهور و جمع زیادی از شاعران داخلی و خارجی در تالار وحدت تهران برگزار شد، حاشیه‌هایی نیز داشت.

این مراسم با ۴۵ دقیقه تاخیر شروع شد و تمام صندلیهای تالار وحدت حتی طبقات بالایی آن مملو از جمعیت بود؛ اتفاقی که در جشنواره شعر فجر مسبوق به سابقه نیست.

دکور باشکوه و زیبایی متناسب با موضوع جشنواره روی سن تالار وحدت برپا شده بود و شاید تنها اشکال آن رنگ آبی مربوط به ماکت درخت سرو (نماد جشنواره شعر فجر) بود و دلیل سبز نبودن این ماکت مشخص نیست.

زمانی که رئیس دفتر مقام معظم رهبری از سوی ژاله صادقیان مجری برنامه برای شعرخوانی دعوت شد، حجت‌الاسلام محمدی گلپایگانی به روی سن آمد و گفت: من الان برای شعرخواندن آمادگی کافی ندارم ولی احتیاطاً شعری برداشتم و به اینجا آمدم.

وی سپس به مزاح گفت: پیش‌بینی می‌کردم این اتفاق بیفتد و می‌دانستم وزیر محترم ارشاد چنین نقشه‌ای برای من می‌چیند! این هم از ظرافت‌های جناب حسینی است.
دومنیکو اینجنیتو شاعر جوان ایتالیایی هم که تلاش می‌کرد عشق زایدالوصف خود را به زبان فارسی بیان کند، سخنانش را البته با سخنی گنگ به اتمام رساند. او گفت: «من مچ دستم و رگ گردنم را به زبان فارسی تقدیم کردم تا کاملاً انسان شوم!».

آخرین بخش مراسم اختتامیه جشنواره شعر فجر پیش از اهدای جوایز و سخنرانی احمدی‌نژاد، مشاعره ۴ دختر خردسال بود که سن بزرگترین آنها ۱۰ سال بود. این مشاعره را اسماعیل آذر - مجری برنامه‌ای تلویزیونی به همین نام - هدایت می‌کرد.

این ۴ دختر خردسال فاطمه اشعاری، رها معتمد، آرمیتئی شهبازی و مهفام طیبی بودند که چیره‌دستی آنها در به یاد آوری اشعار و قرائت زیبای آنها، حاضران در سالن را به وجد آورده بود. در این میان رها معتمدی که صورت گردش را با یک روسری سبز و گُل گُلی کوچک مزین کرده بود، به طرزی عجیب چهره زنده‌یاد پروین اعتصامی را برای حاضران تداعی می‌کرد.

حتی ژاله صادقیان مجری این مراسم و همکار اسماعیل آذر در برنامه تلویزیونی مشاعره، نتوانست جلوی احساسات خود را نسبت به تشابه بسیار زیاد چهره رها کوچولو با شاعر فقید کشورمان بگیرد و گفت: رها خانم، پروین اعتصامی مشاعره ماست!

ظاهراً محمود احمدی‌نژاد رئیس جمهور هم که بعد از این مشاعره و اهدای جوایز به پشت تریبون رفت، نتوانست جلوی احساسات خود را بگیرد که گفت: اگر این جلسه مشاعره ۳ ساعت هم طول می‌کشید، کسی خسته نمی‌شد.

وی نیز در پایان ۳ دوبیتی از خود را به حضار تقدیم کرد که البته هر سه تکراری بود و پیشتر هم در جشنواره‌های شعر فجر آنها را برای حاضران خوانده بود!