دلیل اصلاح ناپذیری ایران از نظر جنیفر روبین !

سرویس بین الملل پایگاه 598 - جنیفر روبین، تحلیلگر امریکایی و از ستون نویسان واشنگتن پست، از سیاست های دولت اوباما در قبال ایران و سوریه شدیدا انتقاد کرد. او دیروز نیز در مقاله ای مدعی شده بود حتی اجماع هر دو حزب دموکرات و جمهوری خواه بر سر قطعنامه سنا درخصوص ایران که به دولت هشدار داده بودند زمان برای بازداشتن ایران از هسته ای شدن به سرعت سپری می شود کارساز نیست زیرا به اصل موضوع نپرداخته است.

او مدعی است دو موضوع اساسی وجود دارد که در سیاست دولت و در این قطعنامه نادیده گرفته شده اند. او می گوید: ”سیاست رسمی دولت ایالات متحده باید ساقط کردن رژیم ایران باشد... زیرا گفتگو و مذاکره با رژیمی که حقوق بشر را پایمال می کند و مانع آزادی فکر، مذهب و عقیده می شود، بی معناست و علاوه بر این، گفتگو با چنین رژیمی به معنای به رسمیت شناختن و پذیرش مواضع اوست" (نقل به مضمون).

جنیفر روبین در بخش دیگری از مقاله خود می گوید: ”ماهیت رژیم ایران، استبداد جهادی است و نباید از پیوستن این رژیم به خانواده جهانی خوشحال بود، زیرا این حکومت [تا اینگونه است] اصلاح پذیر نیست. بنابراین تنها راه متوقف کردن ایران، تغییر رژیم است." دومین موضوعی که روبین به آن اشاره می کند این است که: بزرگترین خطر حال حاضر برای شکست سیاست های ایالات متحده در قبال مسئله ایران، وارد شدن بدون پیش شرط دولت اوباما به گفتگو با ایران است، زیرا ایران می تواند این گفتگوها را ماه ها طول بدهد و در این فاصله، به بلندپروازی های هسته ای خود دست یابد.

مواردی که این تحلیلگر امریکایی به آنها اشاره کرده، سوای از آمیخته بودن به دروغ ها و تهمت های همیشگی غرب علیه ایران، نشانگر قدرت و نفوذ بیش از پیش نظام اسلامی در جهان است. تا جایی که تنها راه حل موضوع ایران، تغییر رژیم بیان می شود. این در حالی است که در سالهای حکومت اصلاح طلبان در ایران و به ویژه در سال 88 و حتی تا حدودی بعد ازحماسه  9 دی، غرب امیدوار بود که اگر دولت مطابق میل غرب در ایران بر سر کار بیاید، حتی با وجود حفظ سیاق کلی نظام- می توان به دفع خطر انقلاب و نظام اسلامی در جهان امیدوار بود. اما صلابت و ابهت نظام اسلامی به رهبری رهبر عزیز و مقتدر، و با حمایت همه جانبه مردم از نظام، دشمن را کاملا نا امید کرده است. مقاله پیش رو، عصبانیت جنیفر روبین و برخی همفکران او را از سیاست های ناکارآمد اوباما در قبال ایران و سوریه نشان می دهد:


رئیس جمهور سوریه، بشار اسد، قانون جدیدی را به رأی گذاشته که کثرت گرایی سیاسی را توسعه می بخشد اما همچنان رئیس جمهور را در رأس همه قدرت ها نگاه می دارد. اما به نظر نمی رسد این حرکت بتواند بحران این کشور را که شدیداً در حال افزایش استمهار کند.

...اما شورشیان معتقدتد این قانون بسیار ناچیزتر از دامنه تقاضاهای آنهاست و بشار اسد باید از قدرت کناره گیری کند. آنها می گویند وقتی شهرهای کوچک و بزرگ سوریه مورد بمباران هستند، مردم در هیچ انتخاباتی شرکت نخواهند کرد.

وقتی امریکا برای تخفیف درد و رنج مردم سوریه کار چندانی انجام نمی دهد، ایران و روسیه از این وضعیت سود برده و درحال تسلیح دولت اسد هستند.

یک مقام ارشد وزارت امور خارجه گفت ایران و روسیه همچنان برای رژیم سوریه سلاح هایی می فرستند که می توانند علیه معترضین استفاده شوند. تام کانتریمن، دستیار وزیر امور خارجه در امور امنین بین الملل و منع گسترش یلاح های هسته ای گفت: ”ایران در حال تسلیح دوباره سوریه است و سوریه نیز حزب الله را تسلیح میکند. ما گمان نمی کنیم محموله سلاح هایی که روسیه به این کشور می فرستند در جهت منافع روسیه و سوریه باشند."

کلیف می، رئیس بنیاد دفاع از دموکراسی در ایمیلی به من گفت: ”آقای کانتریمن به من می گوید ارسال محموله های سلاح از طرف روسیه به سوریه به نفع این کشور (روسیه) نیست. اما روسیه اصرار دارد که اینگونه نیست. آنها برخلاف ایالات متحده اعلام کرده اند که تا وقتی اوضاع نامطلوب باشد، در کنار متحدینشان می مانند. آنها می گویند: ما حکومت های مستبد، سکولار و [حتی] مذهبی، باید با هم متحد بمانیم، اما امریکا متحدی خطرناک و دشمنی بی عرضه است. فهم این مسئله سخت نیست که چرا ولادیمیر پوتین آن پیام را در جهت منافع روسیه قلمداد می کند. اما درک این مطلب سخت است که چرا آقای کانتریمن گمان می کند بهتر از ولادیمیر پوتین از منافع روسیه آگاهی دارد!"

در مجموع، تفاوت بین عدم تمایل دولت ایالات متحده در عمل کردن در جهت منافع عالی کشور، با هملکرد رژیم های استبدادی نمی تواند از این روشن تر باشد.و اینگونه است که ما در اثر عدم اراده، خودفریبی، و گریز به جنگ نفوذ و تأثیر خود را از دست می دهیم. و وقتی هم کاری انجام می دهیم، دیگر قدرت ها جای ما را می گیرند، چشم انداز مقابل حقوق بشر، دموکراسی، و غرب را تغییر می دهند.

این وضعیت را با رویکرد ارجح میت رومنی مقایسه کنید که هفته پیش به من می گفت: ”وقتی فردی را می بینیم که مردم کشور خود را به طرز فجیعی به قتل می رساند، فورا با او تماس می گیریم، و آشکارا و به شدت از مردم آن کشور [معترضین] حمایت می کنیم." به عبارت دیگر، مانع از این می شویم که قدرت های دیگر، در منطقه تبدیل به قدرت برتر شوند.

آقای می می گوید حرفهای بی معنا و احمقانه آقای کانتریمن، فقط درخصوص سوریه نبوده اند. کانتریمن در سخنرانی مشابهی گفت: ”راه دیگری پیش رو قرار دارد که ایران می تواند از طریق آن، از انرژی هسته ای استفاده ای صلح آمیز داشته باشد." آقای می می گوید: ”اما قطعا او معتقد نیست، چیزی که حکام غرق در نفت و گاز طبیعی ایران می خواهند، انرژی صلح آمیز هسته ای است! چیزی که اینان می خواهند، سلاح های هسته ای، و توانایی استفاده از آنها برای ارعاب و تهدید و یا شاید شکست دادن دشمنانشان است."

چیزی که [این روزها، یعنی] در زمانی که ایران دیپلمات های اسرائیل را هدف قرار می دهد و به سرعت درحال پیشبرد برنامه هسته ای خویش است، مکرر می شنویم، صحبت های رئیس جمهور و مشاورینش درباره یک راه حل دیپلماتیک است. ایران برخی کشورهای اتحادیه اروپا را به تحریم نفتی تهدید کرده است و اعلام کرده: ”ایران، به کارگذاشتن میله های سوخت در یک رآکتور هسته ای را که برای تولید ایزوتوپ های طبی در تهران بکار می رود آغاز کرده و نسل جدیدی از سانتریفیوژها را در اصلی ترین تأسیسات غنی سازی اورانیوم کشور در نطنز شروع کرده است. این در حالی است که رسانه های رسمی گزارش داده اند که احمدی نژاد... از مسئله بغرنج تأسیسات زیرزمینی غنی سازی اورانیوم، فردو، چیزی به میان نیاورد." آیا [واقعا] اکنون زمان دیپلماسی است؟

آقای می می گوید: ”اگرچه دنیس راس معتقد است که فشار اقتصادی به ایران، پنجره جدیدی برای اِعمال دیپلماسی خواهد گشود، اما من شواهد چندانی برای اثبات این نظریه خوشبینانه نمی بینم. دیپلماسی فقط زمانی کارساز خواهد بود که حکام ایران متقاعد شوند که دادن امتیازهای جدی، تنها راه باقی ماندن در قدرت و یا شاید تنها راه بقای آنهاست!"

در خصوص این موضوع، روحانیون ایران، و اوباما دارای منافع مشترکی هستند. روحانیون می خواهند با پرهیز از حمله نظامی، غرب را آرام نگه دارند و متوقف کنند. اوباما می خواهد در سال انتخاباتی، از یک آتش سوزی [جنگ] اجتناب کند. اینها یعنی گفتگوهای بیهوده ای که به اوباما اجازه خواهند داد اعلام کند در حال پیشرفت در این زمینه است، و مانع دیگری برای اجتناب حمله نظامی اسرائیل به ایران باشند. (زیرا زمانی که ما [امریکا] برای مذاکره و گفتگو بر سر میز نشسته ایم، شما [اسرائیل] نمی توانید حمله نظامی کنید!). بار دیگر، صبر اوباما و میل شدید او برای خودفریبی (که می گوید من می توانم با این جماعت ایرانی معامله کنم!)، موقعیت امریکا در خاورمیانه را تضعیف کرده و به متحدین ما [منظور، روسیه است] اجازه داده هر کاری که می خواهند انجام دهند و چشم انداز صلح، ثبات و دموکراسی را نیز در منطقه بدتر از پیش کرده است.