«زندانی باد» مخالف من!!

به گزارش پایگاه 598 به نقل از فارس، هرکسی که شعار «زنده باد مخالف من» را برای نخستین بار شنیده باشد، قطعا از این شعار استقبال خواهد کرد و این ظرفیت بالایی که کسی یا جریانی نه تنها از مخالفت با خودش ناراحت نشود بلکه برای طرف مقابلش آرزوی زنده بودن کند را تحسین خواهد کرد.

در ایران، این شعار سال ها است که توسط اصلاح طلبان استفاده می شود اما بررسی عملکرد و اظهارات رهبران و شخصیت های جریان اصلاحات در طول این سال نشان داده که در عمل کمترین پایبندی به این شعار وجود ندارد. این تناقض به حدی است که به نوعی از آن می توان به عنوان متناقض ترین شعار اصلاح طلبان نام برد.

سخنرانی محمدرضا خاتمی در مراسم روز دانشجو سال 1383 که خطاب به دانشجویان منتقد گفت: «کاری نکنید که بگویم بیرونتان کنند، آدم باشید، گوش بدهید و تحمل کنید» نیز بیانگر آن است که شعارهای «آزادی بیان» و «زنده باد مخالف من» از همان روز اول برای این جریان شعاری بیش نبوده است.

در کنار این ها می توان سکوت دربرابر فسادهای هم حزبی ها و تقاضای اشد مجازات برای متهمان حزب مخالف، توقیف و تعطیلی رسانه ها و روزنامه های منتقد اشاره کرد. عدم اجازه سخنرانی به  منتقدان، توهین به منتقدان برجام و عملکرد دولت تدبیر و امید، فحاشی و تهمت زدن چهره های سرشناس این جریان به دانشجویان منتقد و ... نیز  همه و همه تاییدی از عدم پایبندی عناصر و رسانه های زنجیره ای به شعار «زنده باد مخالف من» است.

در جدیدترین این اتفاقات، اصلاح طلبان مجلس به تازگی پا را فراتر گذاشته و طی طرحی خواستار برخورد شدید با منتقدان شدند. در طرح دوفوریتی محمدرضا عارف، رئیس فراکسیون امید و جمعی از اعضای این فراکسیون مانند صادقی، کواکبیان، تابش، محجوب، مازنی و مطهری  اعلام شده است: هر کسی با هر اقدامی اعم از طرح سوال و یا غیر آن در مراسم سخنرانی اعم از مراسم رسمی که عرفا بدون مجوز تشکیل می شود موجبات توقف یا جلب توجه به خود و یا تشنج شود به حبس از 6 ماه تا دو سال محکوم می‌‌گردد.

این اقدام اصلاح طلبان بیش از هرچیز نشان می دهد که آن ها از شعار «زنده باد مخالف من» عبور و به طور رسمی شعار «زندانی باد مخالف من» را رونمایی کرده اند.

اکنون با این وضعیت، باید دید اصلاح طلبانی که با شعار «زنده باد مخالف من» چنین عملکرد تندی با مخالفان خود داشتند، با انتخاب رسمی شعار «زندانی باد مخالف من» چه عملکردی خواهند داشت؟ آیا اجرایی شدن این طرح که حتی اجازه سوال کردن آن هم در آستانه انتخابات ریاست جمهوری را به کسی نخواهد داد، روشی برای سرپوش گذاشتن به عملکرد دولت نیست؟ آیا این طرح باعث عدم مطالبه گری دانشجویان و کارشناسان نخواهد شد؟