فقرا را نَکُشیم!

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص يَا عَلِيُّ إِنَّ اللَّهَ جَعَلَ الْفَقْرَ أَمَانَةً عِنْدَ خَلْقِهِ فَمَنْ سَتَرَهُ كَانَ كَالصَّائِمِ الْقَائِمِ وَ مَنْ أَفْشَاهُ إِلَى مَنْ يَقْدِرُ عَلَى قَضَاءِ حَاجَتِهِ فَلَمْ يَفْعَلْ فَقَدْ قَتَلَهُ أَمَا إِنَّهُ مَا قَتَلَهُ بِسَيْفٍ وَ لَا رُمْحٍ وَ لَكِنْ بِمَا أَنْكَرَ مِنْ قَلْبِه‏

رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود: یا على! خداوند، ‌فقر را امانتی نزد بندگان خود قرار داده؛‌ هرکس آن را پنهان دارد، همچون کسی است که وقت خود را به روزه و عبادت می گذراند و کسى که فقر و تنگدستى خود را با کسی در میان بگذارد که توانایى برآوردن نیاز او را دارد ولى کارى براى او انجام ندهد، محققاً او را کُشته است، البته نه کشتن با شمشیر یا نیزه، بلکه با زخمى که بر قلب او وارد کرده است.

جامع الأخبار(للشعيري)، ص: 112.