استقلال؛ گلبرگی که می‌میرد زبی «آبی»/ بن‌بست علی‌منصور

به گزارش پایگاه 598، استقلال در جام حذفی به نفت باخت و با این جام وداع کرد، به همین راحتی. تیمی که دو بر یک از حریف خود پیش افتاد، خیلی راحت نیمه دوم یعنی همان نیمه مربیان را به علی دایی واگذار کرد تا شاگردان دایی در شب یلدا جشن صعود و پیروزی بگیرند، حالا تیم دایی فقط یک قدم تا فینال جام حذفی فاصله دارد.

اتفاقی که می‌توانست برای استقلال رخ بدهد، اما در وصف استقلال مسائل زیادی هست که باید نوشت؛

اول مدیریت، جایی که ضعف مشهود است و صدای همه درآمده است، حتی وزیر ورزش و جوانان بعد از حضور در مجمع سالیانه این باشگاه ادعا کرد هیأت مدیره باشگاه استقلال باید مثل پرسپولیس به نظم برسد.استقلال، یکی از پرافتخارترین تیم های ایران و آسیا است، استقلال آن گلبرگ مغروری که با مدیران کنونی‌اش می‌میرد زبی‌«آبی».

این چیزی است که وزیر ورزش هم به آن رسیده و بدون اشاره مستقیم در آن ورود کرده و در مجمع تیم رقیب به نوعی به ضعف هیأت مدیره باشگاه استقلال اشاره می‌کند. هیأت مدیره‌ای که هفته گذشته بعد از شکست استقلال مقابل تراکتورسازی سکوت را بهترین راه برای پشت سرگذاشتن بحران دانست و به‌نوعی از حسن زمانی خواست تا با سکوتش به تمرکز منصوریان کمک کند. حالا هیأت مدیره استقلال و شخص مدیرعامل این باشگاه که در یکی از گفت‌وگوهای هفته گذشته‌اش اشاره کرد هنوز تکلیف خودش مشخص نیست، پاسخگوی هواداران این تیم باشند. هیأت مدیره‌ای که به هزینه‌های سرسام‌آور استقلال در فصل نقل‌وانتقالات معترف است، ولی از سوی دیگر نمی‌تواند اعتراضی به کادر فنی استقلال داشته باشد.

بحث دوم کادر فنی است. کادر فنی‌ای که همه اعتقاد دارند با این شیوه استقلال را به جایی نمی‌رساند. منصوریانی که در ابتدای راه با لشکر 2 هزار نفری تمرینات استقلال را آغاز کرد، به گفته خودش هرگز فکر چنین روزهایی را نمی‌کرد. او تصور می‌کرد استقلالی می‌سازد مدرن، شیک و خریدهایی کرده جنتلمن، اما غافل از اینکه خریدهای میلیاردی استقلال به اندازه بازیکنان جوان نفت تهران هم اثرگذار نبودند. این اتفاق راه همه دیدند به‌جز کادر فنی استقلال و حاصلش از دست رفتن یک جام بود، از طرف دیگر اشتباه منصوریان به جایی برمی‌گردد که او حواسش به همه‌جا هست به جز بحث فنی. مربی‌ای که از ابتدای فصل خودش لباس از تن درمی‌آورد و در کنار بازیکنان تمرین می‌کرد، حالا به بن‌بست تاکتیکی رسیده است. منصوریانی که مقابل دوربین‌های تلویزیونی و چشمان خبرنگاران مدعی می‌شود ناهنجاری‌هایی در هیأت مدیره وجود دارد که در نیم‌فصل به آنها رسیدگی می‌کند، هرگز به اینجا فکر نکرده بود که در وهله اول باید تاکتیک تیمش را سروسامان بدهد نه مدیریت باشگاه را. او راهی را رفته که تا امروز هیچ مربی در استقلال نرفت، حتی مرحوم حجازی وقتی در هفته پنجم دید که در هیأت مدیره مخالف دارد، با آنها به سرِ جنگ نرفت و خیلی راحت خودش را کنار کشید و دورادور استقلال را زیرنظر داشت تا بلکه بچه‌ای که در حال بزرگ کردنش بود، از آب‌وگل دربیاید، اما او هرگز به فکر تغییر هیأت مدیره نبود و آنها را در یک رسانه تهدید نکرد. از این‌گونه حرف‌ها در مورد منصوریان، کسی که رهبر خط هافبک تیم استقلال بود و پیراهن شماره 10 به‌یادماندنی استقلال را بر تن داشت زیاد است، اما شاید منصوریان هنوز هم تصور می‌کند که با دیالوگ‌های خاص و البته پراشتباهش می‌تواند دل سکوها را ببرد غافل از اینکه او فقط تعدادی خاص را حامی خود می‌بیند.

و سوم بازیکنان استقلال؛ آن بازیکنانی که قرارداد سه ساله بستند و هیچ‌کارآیی در این تیم ندارند. بازیکنانی که فصل گذشته قرارداد 150 میلیونی داشتند، ولی امسال در استقلال 950 میلیون می‌گیرند و مربی و هوادار را تا مرز سکته پیش می‌برند. آن بازیکنانی که با اشتباهات عجیب‌وغریب‌شان موجبات تکرار باخت و تساوی‌های متعدد را فراهم کرده، ولی نمی‌دانند هوادار با یک باخت چقدر قلبش می‌لرزد. بازیکنانی که با میلیارد میلیارد پول خیلی راحت پیراهنی را گرفتند که قبل‌ها بر سرش دعوا بود، اما آنها با همان تفکر میلیاردی در زمین بازی می‌کردند غافل از اینکه باید برای این تیم سر می‌دادند. از این جمله انتقادات از بازیکنان استقلال فراوان سراغ داریم و در مورد بازیکن‌سالاری در این تیم یک کتاب می‌توان نوشت، اما امید است شکست در جام حذفی و حذف از یک جام تکانی به هیأت مدیره، کادر فنی و بازیکنان بدهد، بلکه تبدیل به مرگ تدریجی نشود.