شیعیان عیدتان مبارک

شیعه یعنی پیرو. شیعه بی صاحب نیست که هر چه خواست بکند. شیعه سربلند است. سرش را بالا می گیرد و پشت سر امامش راه می رود. فقط پا جای پای امامش می گذارد حالا یکی مثل جناب سلمان (ع) تا علی (ع) پایش را برداشت او پا جای پایش می گذارد، یکی مثل جناب ابوذر یک قدم عقب تر است یا مثل دیگرانی چند قدم عقب تر است ولی سرش را به بازی بند نمی کند. این طرف و آن طرف نمی رود. دنبال زید و عمر نمی رود. فقط چشمش است و امامش که یک وقت نکند راه را گم کند.

اگر امامش بماند، می ماند؛ اگر چه در در کرب و بلا باشد. اگر چه بداند با این انتخاب ساعات عمرش به شماره می افتد. اگر امامش برود، می رود؛ اگر چه به دل سپاه دشمن باشد. اگر امامش برگردد، بر می گردد؛ اگر چه از دو قدمی خیمه معاویه باشد. شیعه اگر امامش صبر پیشه کرد،خویشتنداری می کند؛ اگر چه در برابر تحمیل حکمیتِ بی خردی همچون ابوموسی اشعری باشد. اگر امامش با دست قبضه شمشیر را فشرد اما لب به دندان گزید و صبر کرد صبر می کند، حتی اگر بر جفای بر دختر رسول خدا (ص) باشد. شیعه سر بلند است و چشم به امامش دارد.

علی بن موسی الرضا (ع) عده ای از دوستدارانش که از یکی از شهرهای خراسان به زیارتش آمده بودند را قریب به صد روز در شهر معطل گذاشت و به حضور نطلبید. اینان تمام این مدت وقتی به در خانه امام می آمدند خودشان را شیعه امیر المومنین ع معرفی می کردند. روز آخر گفتند به امام بگویید جمعی از محبین شما به محضرتان رسیده اند. امام آنها را به حضور طلبید. وقتی علت نامهربانی امام رئوف با خویشتن را پرسیدند، حضرت فرمود شما ادعای بزرگی کردید.

"وای بر شما شیعه علی ع حسن و حسین و ابوذر و سلمان و مقدار و عمار و محمدبن ابوبکر ند که هرگز با او مخالفت نکردند هرگز آنچه او نهی کرده بود مرتکب نشدند اما شما می گویید شیعه اید ولی در بیشتر اعمالتان با او مخالفت می کنید.... در جایی که باید تقیه کنید تقیه نمی کنید."[1]

ای محبین امیرالمومنین ع، امامِ ما در بحبوحه جنگ صفین وقتی حکمیت را به وی تحمیل کردند و امامت و بزرگی او را انکار کردند در پاسخ نامه ابوموسی اشعری که از شورش طرفداران امام (ع) علیه خویش می ترسید به وی فرمومود:

وَ لَيْسَ رَجُلٌ فَاعْلَمْ أَحْرَصَ النَّاسِ عَلَى جَمَاعَةِ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ ص وَ أُلْفَتِهَا مِنِّي أَبْتَغِي بِذَلِكَ حُسْنَ الثَّوَابِ وَ كَرَمَ الْمَآب‏[2]

بدان که هیچ کس بر حفظ وحدت و الفت و برادری امت محمد از من حریص تر نیست. من با این کار از خداوند ثواب و سرانجام نیک می طلبم.

شیعه یعنی پیرو.شیعه بی صاحب نیست که هر چه خواست بکند. شیعه سربلند است. سرش را بالا می گیرد و پشت سر امامش راه می رود.راهی که امام ما می رفت سر از اختلاف و چندگانگی امت اسلامی در نمی آورد. امام ما حریص بود بر حفظ الفت و وحدت امت پیامبر (ص)؛ نه این که فقط دوست داشته باشد، اصرار داشت حریص بود بر این الفت.

هفته وحدت بر شما شیعیان علوی ع مبارک.

حمید وحیدیان اردکان