در آستانه انتخابات ریاست جمهوری امریکا این اصلی ترین سوالی است که بخشی از افکار عمومی داخل ایران را درگیر کرده اما واقعیت انکار ناپذیر درباره نظام سیاسی امریکا این است که راهبردهای اصلی امریکا بسیار مستحکم تر از آن است که با انتخاب یک رییس جمهور دستخوش تغییر مبنایی شود.
یعنی بر خلاف ایران که بواسطه انتخاب یک رییس جمهور؛ بسیاری از سیاست های کلان کشور دستخوش تغییر میشود و تنها چند سال بعد از دولتی که در سیاست خارجی خود به طرح هولوکاست می پردازد، دولت بعدی این فرصت را پیدا میکند تا بعد 35 سال در سطح وزیر خارجه تابوشکنی کرده و با امریکا مذاکره کند؛ در ایالات متحده 180 درجه برعکس است و نه کلینتون و نه ترامپ قرار نیست راهبرد خصومت آمیز امریکا در برابر ایران را تغییر دهند بلکه اختلاف آنها تنها بر سر "شدت" و "شکل" خصومت علیه ایران است.
لذا تنها تفاوت کلیدی ترامپ و کلینتون و تاثیر آن برای ایران در این است که ترامپ در مقایسه با کلینتون "چهره ی کم تر آرایش شده ای" از امریکا را نمایندگی میکند و شاید همین موضوع تنها مزیت ترامپ بر کلینتون باشد چرا که سیاست ورزی "وحشیانه" تر او بیش از هر زمان دیگر به اعتبار زدایی از امریکا در سطح جهان خواهد انجامید.
در مقابل؛ پیروزی کلینتون بدون تردید موجب افزایش نرم فشارها علیه ایران خواهد شد کما اینکه در طول 37 سال بعد از پیروزی انقلاب نیز همواره شدیدترین تحریمها علیه ایران در دوره دموکراتها بوده است که به عنوان مثال میتوان به تحریم های داماتو در دوره بیل کلینتون و تحریمهای فلج کننده زمان اوباما اشاره کرد.
خلاصه کلام اینکه با آمدن کلینتون یا ترامپ راهبرد خصومت امریکا علیه ایران تغییری نخواهد کرد اما سیاست ورزی نپخته و عریان ترامپ که در عمل منجر به امریکای ضعیف و شکننده تری خواهد شد؛ تنها حسن ترامپ نسبت به کلینتون خواهد بود.