وي افزود: كشور ما در 5 سال آينده 150 دكل خشكي و 50 دكل دريايي نياز دارد. در اين مدت به دليل تحريمها و مشكلات ديگر چينيها ميداندار توليد دكل براي ما شدهاند. ايران تاكنون توسط بخش دولتي،نيمه دولتي و خصوصي 40 دكل از چين خريده است. ما در سال ميتوانيم 12 دكل خشكي و 3 دكل دريايي SM2بسازيم، اما چينيها براي فروش اين دكلها از ما 20 ميليارد دلار پول گرفتند. در حال حاضر از لحاظ قيمتي به 45 درصد از تجهيزات مورد نياز براي ساخت دكل دست پيدا كرديم و از نظر وزني 71.4 % دكل خشكي و 71.4% دكل دريايي 3000SM2بومي سازي شده است.
اين توليد كننده دكل بيان كرد: ما 45 درصد دو دكل خشكي را ساخته ايم، اما مشكل كار ما در شبكه بانكي است. دو سال طول كشيد تا آقاي زنگنه و وزارت صنعت واردات دكل را ممنوع كنند. اين مسئله كمك بزرگي به ما كرد. اكسين اهواز و فولاد مباركه متالوژي مورد نياز براي ساخت دكل را به ما دادند.
نادريان عنوان كرد: ضعف در اين مقطع مسئله بانكي است چون زنجيره كار اقتصادي را معيوب مي كند. دستگاههاي مختلف وزارت نفت هم با مشكل لختي رو به رو هستند و در حال حاضر تنها با كمك دانشگاه شريف،تهران ،اميركبير ،صنعتي اصفهان و شيراز كار طراحي و ساخت Subestructure,Mast دكل 2000HP و 3000 SM2 به اتمام رسيده است.
وي با اشاره به قراردادهاي جديد نفتي گفت: از يك طرف IPC خيلي خوب است و رقيب خارجي به صنعت نفت مي آورد. ولي از يك طرف ما هنوز آمادگي قرار گرفتن در اين شرايط را نداريم و 1100 روز است كه در اين دولت معطل هستيم. چيزي در حدود 40 تا 50 ميليارد تومان از سرمايه ما معطل مانده است. اخيرا يكي از مشكلاتي كه وزارت نفت براي ما ايجاد كرد اين بود كه اجاره دكل را هم ممنوع كرده و همه را در قالب IPCقرار داد.
مدير شركت توسعه پتروصنعت دريا بيان كرد: واحدهاي نفت شركت هاي ملي حفاري، نفت خيز جنوب، فلات قاره، نفت مركزي و اكتشاف مصرف كننده دكلهاي ما هستند در حال حاضر وزارت نفت به اين اين شركتها دستور داده كه حق ندارند از ما دكل اجاره كنند و بايد در قالب قراردادهاي جديد IPC عمل كنند.
وي گفت: مسئولان وزارت نفت اگر درست به IPC عمل كنند به كشور كمك مي شود. ما هيچ مشكلي در رقابت كردن با شركتهاي خارجي نداريم. شايد دربعضي از مسائل با آقاي زنگنه اختلاف نظر داشته باشيم ولي اين قراردادها در نهايت به ما كمك مي كند. گرچه پيش بيني ميكنم طرفهاي خارجي در نهايت تكنولوژي و دانش لازم را طي اين قراردادها انتقال نميدهند.
اين توليد كننده دكل خاطرنشان كرد: در حال حاضر تحت عنوان IPC در آزادگان 185 چاه و هرچاه را به قيمت 12.5 ميليون دلار به خارجيها سپرده اند، يعني كل مخازن و ميدانها به خارجي ها رسيده است. هر چاه 12.5 ميليون دلار است اگر به ما يك چاه مي دادند معادل يك دكل بود. چرا بهترين ميدانها را به خارجي ها دادند؟ مسئولان وزارت نفت از شركت توتال توقع اكتشاف و مسائل ديگر را ندارد، ولي در مقابل ميدان آزادگان را به مدت 32 سال در اختيار آنها قرار داده اند. سه دهه چاه در اختيار اينها قرار مي گيرد، در حالي كه اصلا در آزادگان نيازي به اكتشاف نيست و اكتشاف انجام شده است.
نادريان عنوان كرد: 185 چاه را به توتال داده اند، هر چاه هم 12.5 ميليون دلار. 10 چاه به ما مي دادند ما 10 دكل براي كشور زير بار مي برديم. دولت در IPC بيشتر به سمت خارجي ها غش كرده است، علت آن هم اين است كه مي گويد من مخزن مشترك دارم. آنها را مي گذارد وسط به عنوان آيتمي كه خارجي ها بيايند ولي در عمل ميبنيم كه خارجيها نمي آيند. مگر قبلا خارجي ها آمدند كه الان بيايند. آدم عاقل از يك سوراخ دوبار گزيده نمي شود!
وي با انتقاد از تيم مديريتي جديد شركت نفت به «نسيم آنلاين» گفت: در صنعت نفت تيم قبلي كه آقاي جوادي در آن حضور داشتند خيلي منطقي بود ما جلسات متعددي با ايشان داشتيم و ايشان ميديد كه ما در حال انجام چه كاري هستيم. ولي تيم جديدي كه با آقاي كاردر آمده، بروكراسي بيشتري را هم با خود آورده است. در حال حاضر 195 مخزن ما كلا بكر و دست نخورده است. 150 كارخانه بزرگ از ما پشتيباني مي كند و اين يك زنجيره به هم متصل است. اين 150 واحد منتظرند ما يك كار به آنها ارجاع دهيم كه به دليل نبود كار تعطيل كرده اند. با ارجاع كار در صنايع بالادستي نفت كل صنعت فلزي ،برق والكترونيك و متالوژي كشور زير بار مي رود .
اين توليد كننده دكل تصريح كرد: همين كه از فولاد مباركه و اكسين اهواز براي متالوژي كمك گرفتيم، بخشهاي بسياري زيادي از صنعت متالوژي كشور زير بار ميرود. در حال حاضر صنعت نفت ما بهشت دكل سازان چيني شده است. درست است كه واردات دكل ممنوع شده ولي در حال حاضر بخش خصوصي مشغول دور زدن قانون است و بخشهاي ديگر هم در قالب IPC طي سالهاي آينده مشغول واردات دكل مي شوند.
نادريان بيان كرد: زنگنه مي خواهد همه شركتها را در IPC بيندازد ولي شركتها توان حضور در قالب IPC را ندارند، زيرا بروكراسي اين اجازه را به آنها نميدهد. همه بخشها دولتي است و حتي خارجي ها هم با اين وضعيت حاضر نيستند كار كنند. خارجيها در IPC خارجي دكل و كل تجهيرات حتي نيروي انساني را با خود به ايران مي آورد ،توتال ،لوك اويل، ژآبروژنفت،تات نفت،اني ،اتريشي ها،چينيها همه با خودشان دكل و تجهيرات و نيروي انساني مي آورند. اينها از داخل چيزي استفاده نميكنند. نه در ايران بلكه در همه كشورها ،حتي در كشورهاي حوزه خليج فارس از داخل كشورها استفاده نمي كنند. فقط كارگر ساده و عمله را از كشورها بكار مي گيرند.
وي تصريح كرد: قانون استفاده از توان حداكثري از صنعت داخل هم بين وزارت نفت و وزارت صنعت وجود دارد ولي روي كاغذ است. شعار و سر درب وزارتخانه و سازمانها و ادارات كل، اقتصاد مقاومتي است ولي در عمل تنها چيزي كه وجود ندارد عمل به شعار اقتصاد مقاومتي است.