علياكبر پس از ورود به جبهه در تابستان ۱۳۶۰ و شركت در پاكسازي اورامانات به فرماندهي برادر حاج احمد متوسليان تا موقع شهادت ۲۸شهريور ۱۳۶۴(سوم محرمالحرام ۱۴۰۶) به جز يكي دو ماه حضور در گشت ثارالله سپاه همدان، همه عمرش را در جبهه بود.
از سر تيمهاي واحد اطلاعات و عمليات تيپ نبياكرم(ص) كرمانشاه بود. مداومت بر نماز شب داشت و ۴سال جنگ را وقتي مرخصي ميآمد، روزه بود و كسي ناهار خوردن او را بياد ندارد.
او حتي در مراسم عروسي دوستش شهيد علي شركايي در حالي كه روزه بود در پذيرايي از مهمان ها سنگ تمام گذاشت.
دو سه سال بود كه يك دختري را در اسدآباد همدان مي خواست و خانوادهاش قبول نميكردند. شب قبل از رويت هلال محرم خبر آوردند كه قبول كردهاند. قرار گذاشتيم برويم خواستگاري.
شبي كه قرار بود به خواستگاري برويم از طرف تيپ پيك آمد و گفت در محدودهي او دشمن تحركاتي داشته است. پيك وقتي از مراسم خواستگاري باخبر شد از دادن اين پيغام پشيمان شد ولي علياكبر فيالفور سوار بر تويوتاي پبك شد و رفت و سه روز بعد در ارتفاعات خرمال عراق در حين شناسايي و گشت به شهادت رسيد و هيچ وقت به مراسم خواستگاري نرسيد.