رسول خدا(ص) از زبان امام حسين(ع)

زندگي حضرت محمد (ص) از صدر اسلام مورد توجه و اهتمام مسلمانان قرار داشته است اما در ميان اين روايت‌ها از زندگي پربار رسول خدا خطبه‌اي از امام حسين(ع) امام سوم شيعيان و نوه پيامبراکرم(ص) وارد شده که تعابير بسيار زيبايي درباره شخصيت رسول خدا دارند.

آن حضرت در توصيف شخصيت رسول خدا و ويژگي‌هاي اخلاقي و شخصيتي جد بزرگوارشان چنين مي‌فرمايند:

« از دايى خود، هند بن ابى هاله تميمى ـ كه توصيف گر بود ـ درباره آراستگي‌هاى پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله پرسش كردم و گفتم: سخن گفتن او را براى من توصيف كن. او گفت: پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله ، پيوسته غمگين بود و هماره در انديشه، آسودگى نداشت و بدون نياز، سخن نمى‏گفت.

سكوتش طولانى بود، از آغاز تا پايان سخن، دهانش را كاملاً باز نمى‏كرد و سخنانى فراگير مى‏فرمود، كلامش، فصل بود كه در آن نه فزونى ديده مى‏شد و نه كاستى.

نرم‌خو بود و از خشكى و جسارت بركنار، نعمت را هر چند ناچيز، بزرگ مى‏داشت و چيزى از آن را نمى‏نكوهيد، تغيير ذائقه دهندگان را نه مى‏نكوهيد و نه مى‏ستود، دنيا و آن چه در آن است، او را به چشم نمى‏آورد. چون چيزى مانع حق مى‏گشت، هيچ چيز ياراى خشم او را نداشت تا آن كه حق را يارى كند.او براى خود خشمگين نمى‏شد و براى خود چيرگى نمى‏خواست، هرگاه اشاره مى‏كرد.

با تمام كَفَش اشاره مى‏كرد و هرگاه شگفت زده مى‏شد، دست خود را مى‏گرداند و هرگاه سخن مى‏گفت، دست خود را به يكديگر مى‏پيوست و شست دست چپش را به گودى كف دست راستش مى‏زد و هرگاه خشمگين مى‏شد، رويش را بر مى‏گرداند و چهره‏اش را بر مى‏تافت و هرگاه شاد مى‏شد ديدگان خود را مى‏هليد، بيشتر خنده او لبخند بود و هرگاه لبخند مى‏زد دندانهايش چونان دانه‏هاى تگرگ خودنمايى مى‏كرد».(1)

منبع:

1- سايت كتابخانه احاديث شيعه