آن روی سکه ماجرای دخترک افغانستانی

به گزارش پایگاه 598 به نقل از فارس، روز پنج‌شنبه هفته گذشته گزارشی را منتشر کردیم که «لطیفه زیر دستگاه است، کاری کنید تا دیر نشده» و بلافاصله با وجود اینکه در ایران روز 5 شنبه عصر بسیاری از اداره‌ها تعطیل هستند، با مقاماتی در وزارت بهداشت و درمان و حتی مسئولان پزشکی و بیمارستانی در شیراز تماس‌هایی برقرار شد.

مسئولان ایرانی به محض دریافت این گزارش، قول مساعد دادند تا شرایط درمان را به جد پیگیری کنند.

«لطیفه‌رحمانی» نوجوان افغانستانی 12 ساله، به دلیل مشکلات کبد در تاریخ 18 اسد/مرداد ماه به بیمارستان نمازی مراجعه می‌کند و بستری می‌شود اما برای ادامه درمانش با چندین مشکل مواجه می‌شود.

اول اینکه برای عمل پیوند، بیمارستان باید تخت خالی داشته باشد که مقامات بیمارستانی اعلام کرده بودند باید منتظر تخت بمانیم و بیمار نیز علی القاعده باید در نوبت پیوند باشد. (به نقل از منابع نزدیک به خانواده لطیفه رحمانی)

دوم اینکه خانواده لطیفه چون اتباع خارجی بودند، باید مطابق قانون پیوند اعضا برای اتباع خارجی عمل می‌شدند و بیمارستان نمازی نیز موظف به رعایت قانون بود. برای پیوند اعضا، نیاز به مدارک شناسایی و قانونی از پیوند گیرنده و اعطا کننده عضو می‌باشد. لازم است چنانچه این مدارک مهیا نباشد، بیمارستان از پذیرش و پیوند خودداری کند.

سوم اینکه خانواده لطیفه نیز از اتباع غیر مجاز بودند و برای مسئولان بیمارستان مشکل آفرین می‌شد.

به هر روی، این مشکلات با همدیگر باعث شد عمل پیوند این نوجوان به تاخیر بیفتد. لطیفه در سحرگاه روز جمعه 29 اسد/مرداد ماه چشم از جهان فرو می‌بندد و این ماجرا آغاز سوء استفاده عده زیادی از کاربران شبکه‌های مجازی می‌شود.

بسیاری از کاربران کوتاهی مقامات بیمارستانی در نپذیرفتن عمل جراحی لطیفه را علت اصلی فوت این نوجوان افغانستانی اعلام می‌کنند و در این راستا سعی می‌کنند تمام خدمات جمهوری اسلامی ایران در قالب بهداشت و درمان به مهاجرین را زیر سوال ببرند.

اما «حشمت الله مصلحی»عضو تیم پیوند اعضای دانشگاه علوم پزشکی شیراز، در خصوص مرگ لطیفه چنین می‌گوید: تمامی خدمات برای این بیمار به طور رایگان انجام شد و حدود 20 میلیون تومان نیز هزینه داشت، هیچ‌گونه کوتاهی و کم کاری برای پیوند وجود نداشت، اما سرعت این بیماری به حدی بود که زمان برای پیوند وجود نداشت.

این پزشکی ایرانی تأکید می‌کند که غیر ایرانی بودن این بیمار به هیچ عنوان باعث نشد که در خدمات رسانی کم کاری داشته باشیم.

برخی منابع اعلام کرده‌اند که برای ترخیص این نوجوان تازه از دست رفته باید مبلغ 17 میلیون تومان پول به بیمارستان نمازی واریز شود.

در ایران هر بیماری به بیمارستان مراجعه کند، بدون هیچ‌گونه تبعیضی تا زمانیکه هزینه‌های بیمارستان پرداخت نشود، مجوز خروج و ترخیص را صادر نمی‌کنند، خواه این بیمار بهبود یابد یا فوت کند، در مورد لطیفه رحمانی نیز طبق گفته دکتر مصلحی، پولی بابت خدمات ارائه شده به این خانواده در طول نزدیک به 13 روز از وی دریافت نشده است و تنها هزینه بیمارستانی از وی دریافت می‌شود که اگر یک فرد ایرانی هم می بود، این اتفاق می افتاد.

آن روی سکه ماجرای لیطفه رحمانی افغانستانی

از آنجا که خانواده لطیفه مدارک قانونی در ایران ندارند، همسایه ایرانی لطیفه که خانمش معلم است، وظیفه معلمی را بجا می‌آورد و بعنوان معلم خصوصی لطیفه را می‌پذیرد. لطیفه مدت‌ها در خانه این همسایه مهربان ایرانی درس می‌خواند.

رأفت ایرانی‌ها به همین مورد ختم نمی‌شود، تمامی اعضای خانواده آقای رحمانی در طول مدتی که لطیفه و پدرش برای درمان به تهران و شیراز مراجعه می‌کنند، در خانه همسایه اقامت می‌کنند.

این همسایه مهربان حتی برای پیگیری موضوع درمان لطیفه، راهی شیراز می‌شود تا اگر بتواند کاری بکند. اولین بار نیز همین همسایه طی تماسی با سایت افغانستان خبرگزاری فارس درخواست کمک برای لطیفه می‌کند و موضوع را رسانه‌ای می‌کند.

در حال حاضر نیز این همسایه برای جمع آوری کمک برای خانواده لطیفه آستین‌های خود را بالا زده و می‌گوید نباید این خانواده داغدیده بجز غم از دست دادن فرزند دلبندشان، ناراحتی دیگری داشته باشند.

قانون پیوند عضو در ایران برای اتباع خارجی

در این حادثه، بیمارستان نمازی شیراز متهم به کم کاری شده است، بد نیست قانون پیوند عضو در ایران را مرور کنیم.

قانون پیوند عضو برای اتباع خارجی در ایران اینگونه است که پیوند عضو از ایرانی به اتباع خارجی ممنوع است، اما پیوند عضو از هموطنان مانعی ندارد. طبق بخشنامه صادر شده، پیوند اعضا برای اتباع کشورهای خارجی فقط به شرطی امکان پذیر هست که ملیت فرد دهنده و گیرنده یکی باشد و چنانچه تحت بیمه سلامت قرار داشته باشند هزینه‌ها تماماً پرداخت می‌شود.

برای پیوند اعضا، نیاز به مدارک شناسایی و قانونی از پیوند گیرنده و اعطا کننده عضو می‌باشد. لازم است چنانچه این مدارک مهیا نباشد، بیمارستان از پذیرش و پیوند خودداری کند.

هرچند از دید انسانیت در چنین مواردی نباید کوتاهی صورت گیرد، حتی بخاطر مسائل انسانی نباید صحبتی از قانون به میان آید چرا که انسانیت از قانون بالاتر است، اما اگر قرار باشد بیمارستان‌ها هم هیچگونه قانونی رعایت نکنند، چنان مشکلاتی پیش خواهد آمد که امکان کنترل آن نیست.

در سیستم بهداشت و درمان در جمهوری اسلامی نیز برای رعایت نظم، برای ارائه خدمات بهتر، برای جلوگیری از سوء استفاده بسیاری از دلالان در مساله پیوند اعضا، قوانینی وضع شده که بیمارستان‌ها ملزم به رعایت آن هستند.

نکته آخر اینکه اگر مسئولان مربوطه به فلسفه قانونگذاری هم توجهی نشان دهند، مثمر ثمر خواهد بود. برای تصویب قانون پیوند عضو به اتباع خارجی، تاحدودی فقط یکی از ابعاد ماجرا دیده شد و و بیشتر اتباعی که برای پیوند به ایران می‌آیند را مد نظر قرار دادند، این امر باعث شده که به حقوق اتباع خارجی مقیم ایران صدماتی وارد شود که می‌توان مجددا مورد بازنگری قرار گیرد.