استفان والت در فارين پاليسي، ضمن انتقاد از مواضع سياست خارجي هر دو نامزد دموكرات و جمهوريخواه انتخابات رياست جمهوري، بر لزوم پايان دادن به سياست سه رئيسجمهور اخير اين كشور در تلاش براي ترسيم مجدد جهان تاكيد كرد.
او كه به همراه «جان مرشايمر» استاد دانشگاه شيكاگو از حاميان تئوري «موازنه دور از كرانه» و منتقد سياستهاي جنگطلبانه سه دولت اخير آمريكا است، يادداشتي در زمينه پايان دوره يكهتازي آمريكا نوشته است.
استفان والت مينويسد: «با فرض شكست ترامپ، آيا ما شاهد ادامه همان استراتژي ليبرال هژموني خواهيم بود كه در 25 سال گذشته نتايج بدي داشته است؟ هيلاري كلينتون و تيم گسترده مشاورانش، قويا متعهد به داروي شفابخش اعتقادي خود درباره نقش "اجتناب ناپذير" آمريكا هستند و دولت او شايد به تلاش در همين روند و بازترسيم جهان به نحوي كه آمريكا ميخواهد ادامه دهند».
استاد روابط بينالملل در دانشگاه هاروارد ميافزايد: «برخي از افراد مطلع و نزديك به او، فكر ميكنند كلينتون به سرعت رويكرد تا حدي محتاطتر اوباما را رها و موضع مداخلهجويانهتري براي مناطق دردسرسازي چون سوريه اتخاذ خواهد كرد».
استاد روابط بينالملل در دانشگاه هاروارد در ادامه تصريح ميكند: «شايد اينطور باشد اما من مطمئن نيستم. روزهايي كه در آن آمريكا همزمان ميتوانست قسمت اعظم جهان را مديريت كند، تمام شده است».
او كه بهعنوان نظريهپرداز «موازنه تهديد» شناخته شده، مينويسد: «مهم نيست كه چه كسي (در انتخابات) پيروز شود چرا كه بودجه فدرال محدود است؛ چين دارد قويتر و جاهطلبتر ميشود و رئيسجمهور آينده بايد انتخابهاي سختي كرده و بين اروپا، آسيا و خاورميانه و ديگر موضوعات جهاني اولويتبندي كند».
نظريهپرداز مطرح روابط بينالمل در آمريكا ميگويد: «شما شايد به خاطر داشته باشيد كه بيل كلينتون رئيسجمهور اسبق و آقاي اول(first gentleman) احتمالي، به شدت در استفاده از نيروي نظامي و به ويژه نيروهاي پياده نظام آمريكايي محتاط بود و او يك بار به مشاورش جورج استفانوپولوس گفت كه "آمريكاييها اساسا انزواطلب هستند"».
والت ادامه داد: «صحت و درستي اين فهم و بينش، امروز بيشتر از قبل است. چون آمريكا در حال حاضر با تهديدات موجوديتي مواجه نيست، حمايت عمومي و مردمي از يك سياست خارجي پرهزينه، بسيار كم است. كلينتون شايد همانند سلفايش براي اداره جهان تلاش كند اما او مجبور خواهد بود كه اين كار را ارزان انجام دهد».
در ادامه اين يادداشت آمده است: «حتي اگر ترامپ با شكستي بزرگ مواجه شود و رئيسجمهور هيلاري كلينتون با همراهان وابسته به ليبرالهاي مداخلهجو(liberal interventionists) و نومحافظهكاراني كه توبه نكردهاند، وارد اتاق بيضي شكل كاخ سفيد شود، در صورتي كه او در قياس با آنچه احتمالا سابقه گذشته جنگطلبش به ما ميگويد، با خويشتنداري بيشتري رفتار كند اين موضوع مرا آنچنان متعجب نخواهد كرد».
والت در پايان مينويسد: «در هر صورت، هژمونيخواهي ليبرال براي او نتيجهاي بهتر از نتيجهاي كه براي شوهرش، جورج بوش يا حتي باراك اوباما داشت، نخواهد داشت. اثرات معكوس ادامه تلاشها براي بازترسيم دنيا با توسل به قدرت نظامي آمريكا ادامه خواهد يافت و شكستها، آمريكاييها را مجبور خواهد كرد كه نگاه جدي به گزينههاي جايگزين براي استراتژيهاي كلان بياندازند. همانطور كه چرچيل يك بار گفت، آمريكا در نهايت و پس از آنكه ابتدا همه گزينهها را امتحان كرد، كار درست را انجام ميدهد».