وبلاگ حاج بهرام بیرانوند
به گزارش وبلاگستان 598، حاج بهرام بیرانوند از جانبازان گرانقدر کشورمان در وبلاگ خود نوشت:
مهندس بهرام بیرانوند/ یکی از معضلاتِ اجتماعی و آفت هایی که همواره جوامعِ انسانی را حتی پس از ایجاد تغیرات اساسی تهدید کرده است و توانسته است آسیب های فراوانی را به تدریج به جوامع تحمیل نماید ، مقوله ظهور و بروز طبقه ای جدید از اشرافِ فرصت طلب می باشد که در عرصه های مختلف از جمله اقتصاد و سیاست بطور خزنده و خطرناک وارد معادلات می شوند . مشاهده می شود نظام مقدس جمهوری اسلامی هم از تهدید این تازه رسیده ها درامان نمانده است .
این طبقه ی فرصت طلب در کوران درگیری ها و مشکلات به گوشه ای خزیده و خود را برای فرصت هایی که حتماً بوجود خواهند آمد ، آماده می کنند و در بهترین شرایط وارد عرصه می شوند ؛ و بعضاْ با طرح شعار های تند و اقداماتِ هیجانی ، سعی در حاشیه راندن فرزندان راستین انقلاب می کنند .
طبقه اشراف سیاسی که عمدتاً خود را در خلق و ایجاد حرکت های اصلاحی و یا در ادامه آن صاحب حق و نقش می دانند با داستان سرایی و ایجاد توهم ، همه ی نتایجِ اقداماتِ انقلابیِ مردم و دلسوزان را به خود نسبت می دهند و به تدریج در پی انکار نقش مردم و سایرین حرکت می کنند . و البته برای خود نوعی پدر خواندگی قائل شده و برای ادامه ی حضور ، نیاز به رضایتِ مردم و اثبات کارآمدی خود نمی بینند . هرگونه اصرار مردم بر ضابطه مند شدن را ، ناشی از جهل و یا عناد سایرین تلقی کرده و به جای تکیه بر مردم ، بر ابزار بقای مادی تکیه می کنند.
از اقداماتِ خطرناکِ اشرافِ سیاسی می توان به عنوان نمونه : از قانون گذاریِ جهت دار , برای نهادینه کردن تمایلات و خواسته های شخصی یا گروهی نام برد.
ایجاد تشکیلات موازی با دستگاه های رسمی برای در اختیار داشتنِ ابزار فشار ، تدبیر روز مبادای طبقه ی اشراف سیاسی است تا در صورت بروز مشکل و حساسیت نسبت به آن ها ، نفسِ جامعه را به شماره بیندازند و هزینه ی برخوردِ جامعه با تمایلاتِ تمام نشدنی و غیر قابلِ کنترل آن ها را بالا ببرند.
سازماندهی طیف های مختلف و مستعدِ نفوذ و استحاله در دستگاه ها و تغیر رفتار جامعه متناسب با تمایلات اشراف ؛ از دیگر نتیجه اقدامات افراد فوق می باشد .
انتخابات پر شور و مشارکت حداکثری و هوشمندی در انتخاب افراد یکی از راه های مبارزه جدی با طبقه اشراف سیاسی است که به دنبال حداقل کردن نقش مردم در اداره جامعه هستند .
اشراف اقتصادی و نوکیسه ها
طبقه دیگر ؛ اشراف اقتصادی و نوکیسه هایی هستند که نه از راه زحمت و کسب و کار بلکه با سوء استفاده از موقعیت ها و شکاف ها و بعضاً ایجاد انحصار ، به تدریج در پی تصاحبِ تمامیِ فرصت های اقتصادی و حتی سیاسی جامعه می باشند . این گروه عمدتاً به دلایل مختلف از حاشیه های امن هم برخوردار می شوند
یقیناً جامعه هیچ مخالفتی با ورود افراد به عرصه اقتصاد و کسب مشروع و قانونی نخواهد داشت بلکه توصیه به این مهم نیز می نماید ؛ منظور ما از طبقه ی نوظهور ، گروهی از افراد سودجوست که با لانه گزینی در شکاف های قانونی وایجاد آلودگی پیرامون خود ، از منابع عمومی در جهت منافع شخصی و یا گروهی بصورت غیرعادلانه سوء استفاده می کنند دراین صورت چرب و شیرین این چپاول به کام آنها و فقر حاصله نصیب عامه ی مردم شده و نقطه ی ضعفی برای نظام خواهد شد .
به عنوان نمونه دارایی مردم نزد بانک ها به عنوان ملکِ پدری ، راحتُ الحُلقوم آقایان می شود در حالی که مردم برای اخذ حداقل امکانات بانکی مسیر طولانی و دشواری را باید طی کنند.
برخورد با این افراد بیشتر از آن که وظیفه ی توده مردم باشد وظیفه دستگاه های مختلف مالی ، نظارتی و قضایی می باشد.
هر کدام از طبقه ی اشرافِ سیاسی و اقتصادی علاوه بر اصرار به حفظ و تشدید موقعیت خود ، تمایل زیادی برای ورود به عرصه دیگر دارند یعنی طبقه ی اشرافِ سیاسی با ولع فراوان در پی به دست آوردن و انباشتِ ثروت حرکت می کنند و طبقه ی نو کیسه و نوظهور ، از ثروت خود برای کسب جایگاه سیاسی- اقتصادی استفاده می کنند. در این میان مرتباً از فرصت های اقتصادی و اختیاراتِ حکومتیِ مردم به نفع دو طبقه جدید کاسته می شود ، یعنی هر چقدر به دارایی این افراد اضافه گردد به دلیل محدودیت منابع و فرصت ها ، حلقوم عامه مردم فشرده ترمی شود.
هرچقدر قدرت سیاسی تازه رسیده ها افزایش یابد بدان معنی است که باید از سهم مردم در اداره حکومت کاسته شود . ترفند جدید بعضی ار اشرافِ سیاسی ، انباشت سرمایه در دست افرادِ وابسته و وفادار به خود می باشد این افراد وابسته همواره گوش به فرمان ، ارباب خویشند .
این رفتارها یعنی عملکردِ فرصت طلبانِ سیاسی و نوکیسه های نو ظهور ، با تعالیم عالیه اسلام و روح حاکم بر قانون اساسی که در پی اجرای عدالت و حضور حد اکثری مردم مومن در عرصه های مختلف اداره جامعه است تناقض دارد ، یعنی عده ای در فضای سیاسی و اقتصادی کشور عملاً قانون اساسی را تضعیف نموده ، اعتماد و امید مردم را هم مورد هجمه قرار می دهند .
شفاف بودن قوانین ، اصلاح بعضی ساختارها و مشخص کردن سرچشمه بعضی دارایی ها و در نهایت حرکت همگانی به سمت اجرای عدالت ، به گونه ای که روابط بین افراد و دستگاه ها و توزیع منابع و فرصت ها بر مبنای عدالت به دور از هر ظلمی صورت پذیرد می تواند مانع ایجاد این معضلات گردد.
مهندس بهرام بیرانوند/ یکی از معضلاتِ اجتماعی و آفت هایی که همواره جوامعِ انسانی را حتی پس از ایجاد تغیرات اساسی تهدید کرده است و توانسته است آسیب های فراوانی را به تدریج به جوامع تحمیل نماید ، مقوله ظهور و بروز طبقه ای جدید از اشرافِ فرصت طلب می باشد که در عرصه های مختلف از جمله اقتصاد و سیاست بطور خزنده و خطرناک وارد معادلات می شوند . مشاهده می شود نظام مقدس جمهوری اسلامی هم از تهدید این تازه رسیده ها درامان نمانده است .
این طبقه ی فرصت طلب در کوران درگیری ها و مشکلات به گوشه ای خزیده و خود را برای فرصت هایی که حتماً بوجود خواهند آمد ، آماده می کنند و در بهترین شرایط وارد عرصه می شوند ؛ و بعضاْ با طرح شعار های تند و اقداماتِ هیجانی ، سعی در حاشیه راندن فرزندان راستین انقلاب می کنند .
طبقه اشراف سیاسی که عمدتاً خود را در خلق و ایجاد حرکت های اصلاحی و یا در ادامه آن صاحب حق و نقش می دانند با داستان سرایی و ایجاد توهم ، همه ی نتایجِ اقداماتِ انقلابیِ مردم و دلسوزان را به خود نسبت می دهند و به تدریج در پی انکار نقش مردم و سایرین حرکت می کنند . و البته برای خود نوعی پدر خواندگی قائل شده و برای ادامه ی حضور ، نیاز به رضایتِ مردم و اثبات کارآمدی خود نمی بینند . هرگونه اصرار مردم بر ضابطه مند شدن را ، ناشی از جهل و یا عناد سایرین تلقی کرده و به جای تکیه بر مردم ، بر ابزار بقای مادی تکیه می کنند.
از اقداماتِ خطرناکِ اشرافِ سیاسی می توان به عنوان نمونه : از قانون گذاریِ جهت دار , برای نهادینه کردن تمایلات و خواسته های شخصی یا گروهی نام برد.
ایجاد تشکیلات موازی با دستگاه های رسمی برای در اختیار داشتنِ ابزار فشار ، تدبیر روز مبادای طبقه ی اشراف سیاسی است تا در صورت بروز مشکل و حساسیت نسبت به آن ها ، نفسِ جامعه را به شماره بیندازند و هزینه ی برخوردِ جامعه با تمایلاتِ تمام نشدنی و غیر قابلِ کنترل آن ها را بالا ببرند.
سازماندهی طیف های مختلف و مستعدِ نفوذ و استحاله در دستگاه ها و تغیر رفتار جامعه متناسب با تمایلات اشراف ؛ از دیگر نتیجه اقدامات افراد فوق می باشد .
انتخابات پر شور و مشارکت حداکثری و هوشمندی در انتخاب افراد یکی از راه های مبارزه جدی با طبقه اشراف سیاسی است که به دنبال حداقل کردن نقش مردم در اداره جامعه هستند .
اشراف اقتصادی و نوکیسه ها
طبقه دیگر ؛ اشراف اقتصادی و نوکیسه هایی هستند که نه از راه زحمت و کسب و کار بلکه با سوء استفاده از موقعیت ها و شکاف ها و بعضاً ایجاد انحصار ، به تدریج در پی تصاحبِ تمامیِ فرصت های اقتصادی و حتی سیاسی جامعه می باشند . این گروه عمدتاً به دلایل مختلف از حاشیه های امن هم برخوردار می شوند
یقیناً جامعه هیچ مخالفتی با ورود افراد به عرصه اقتصاد و کسب مشروع و قانونی نخواهد داشت بلکه توصیه به این مهم نیز می نماید ؛ منظور ما از طبقه ی نوظهور ، گروهی از افراد سودجوست که با لانه گزینی در شکاف های قانونی وایجاد آلودگی پیرامون خود ، از منابع عمومی در جهت منافع شخصی و یا گروهی بصورت غیرعادلانه سوء استفاده می کنند دراین صورت چرب و شیرین این چپاول به کام آنها و فقر حاصله نصیب عامه ی مردم شده و نقطه ی ضعفی برای نظام خواهد شد .
به عنوان نمونه دارایی مردم نزد بانک ها به عنوان ملکِ پدری ، راحتُ الحُلقوم آقایان می شود در حالی که مردم برای اخذ حداقل امکانات بانکی مسیر طولانی و دشواری را باید طی کنند.
برخورد با این افراد بیشتر از آن که وظیفه ی توده مردم باشد وظیفه دستگاه های مختلف مالی ، نظارتی و قضایی می باشد.
هر کدام از طبقه ی اشرافِ سیاسی و اقتصادی علاوه بر اصرار به حفظ و تشدید موقعیت خود ، تمایل زیادی برای ورود به عرصه دیگر دارند یعنی طبقه ی اشرافِ سیاسی با ولع فراوان در پی به دست آوردن و انباشتِ ثروت حرکت می کنند و طبقه ی نو کیسه و نوظهور ، از ثروت خود برای کسب جایگاه سیاسی- اقتصادی استفاده می کنند. در این میان مرتباً از فرصت های اقتصادی و اختیاراتِ حکومتیِ مردم به نفع دو طبقه جدید کاسته می شود ، یعنی هر چقدر به دارایی این افراد اضافه گردد به دلیل محدودیت منابع و فرصت ها ، حلقوم عامه مردم فشرده ترمی شود.
هرچقدر قدرت سیاسی تازه رسیده ها افزایش یابد بدان معنی است که باید از سهم مردم در اداره حکومت کاسته شود . ترفند جدید بعضی ار اشرافِ سیاسی ، انباشت سرمایه در دست افرادِ وابسته و وفادار به خود می باشد این افراد وابسته همواره گوش به فرمان ، ارباب خویشند .
این رفتارها یعنی عملکردِ فرصت طلبانِ سیاسی و نوکیسه های نو ظهور ، با تعالیم عالیه اسلام و روح حاکم بر قانون اساسی که در پی اجرای عدالت و حضور حد اکثری مردم مومن در عرصه های مختلف اداره جامعه است تناقض دارد ، یعنی عده ای در فضای سیاسی و اقتصادی کشور عملاً قانون اساسی را تضعیف نموده ، اعتماد و امید مردم را هم مورد هجمه قرار می دهند .
شفاف بودن قوانین ، اصلاح بعضی ساختارها و مشخص کردن سرچشمه بعضی دارایی ها و در نهایت حرکت همگانی به سمت اجرای عدالت ، به گونه ای که روابط بین افراد و دستگاه ها و توزیع منابع و فرصت ها بر مبنای عدالت به دور از هر ظلمی صورت پذیرد می تواند مانع ایجاد این معضلات گردد.
اخبار ویژه
قربانی کردن قانون به نفع فرد!
شایعه دیدار ایلان ماسک با سفیر ایران:
نظرات بینندگان
فیلم و عکس
جدیدترین اخبار پربازدید ها
