یک باخت، یک برد! / ماجرای پرسپولیس و "کاوه رضایی"

به گزارش پایگاه 598 به نقل از "جام نیوز"، داستان جذب کاوه رضایی برای پرسپولیس، به هیچ وجه پایان خوشی نداشت. بعد از مدتها مذاکره و رایزنی که حاصلی غیر از اتلاف وقت در بزنگاه مهم نقل‌وانتقالات نداشت، کاوه جذب استقلال شد تا این تصمیم او باعث خشم و عصبانیت پرسپولیسی‌ها شود. جو عصبی موجود در اردوگاه سرخ‌ها طوری بود که شب انتقال رضایی، هم علی پروین و هم علی کریمی به شکل جداگانه به این موضوع واکنش نشان دادند و مهاجم جدید آبی‌ها را ملامت کردند. مجموعه آنچه در ماجرای کاوه رضایی برای پرسپولیس رخ داد، از دو زاویه فنی و مدیریتی قابل تامل است و از قضا نتایج کاملا متفاوتی را هم به همراه دارد.

 

از دیدگاه فنی، شاید پرسپولیسی‌ها نباید چندان نگران عدم جذب کاوه و یا حتی پیوستن او به استقلال باشند. موضوع کاملا روشن است. تیم برانکو به یک مهاجم مستعد و گلزن نیاز داشت تا از او دقیقا در پست مهدی طارمی استفاده کند. کاوه رضایی اما چنین بازیکنی نبود. او فصل گذشته در ذوب‌آهن تنها شش گل زد و قبل‌ترش در سایپا و فولاد هم آمار چندان درخشانی از خودش به جا نگذاشته بود. کاوه ه عنوان یک مهاجم نوک، در تمام سال‌های فوتبالش در مجموع 25گل به ثمر رسانده؛ یعنی به اندازه دو فصل حضور طارمی لیگ یکی در پرسپولیس! در این شرایط حساب کردن روی او برای پیشانی خط حمله می‌توانست قمار بزرگی باشد. یادمان باشد تنها تیم‌هایی که فصل گذشته از رضایی گل خوردند و سقوط نکردند،

 

پرسپولیس و تراکتورسازی بودند. وگرنه او بقیه گل‌هایش را به راه‌آهن و استقلال اهواز زده که امروز در دسته پایین‌تر به سر می‌برند! به علاوه هیاهوی ایجاد شده پیرامون این بازیکن که تاثیر مستقیمش را روی قیمت او گذاشت، در طول فصل می‌تواند باعث افزایش توقعات از وی شود و کاوه را از نظر روحی تحت فشار بگذارد. این استرس ممکن است برای هر بازیکنی کشنده باشد، به ویژه او که نخستین تجربه حضورش در یک باشگاه بزرگ را از سر می‌گذراند. بنابراین شاید لازم است پرسپولیسی‌ها به افسوس خوردن‌شان پایان بدهند و به گزینه‌های مناسب‌تر داخلی و خارجی برای خط حمله فکر کنند.

 

از نظر مدیریتی اما، داستان کاوه رضایی یک شکست تمام عیار برای مسوولان پرسپولیس محسوب می‌شود. آنها که سیاست سکوت‌شان در یک سال گذشته بارها مورد تحسین منتقدان و رسانه‌ها قرار گرفته بود، این بار در دام «پرگویی» افتادند و لابد برای شیرین کردن خودشان مقابل هواداران، اخبار نقل‌وانتقالات را پیش از نهایی شدن به اطلاع مردم رساندند. همین مساله باعث شد هواداران کاملا آماده حضور رضایی باشند و روزنامه حامی باشگاه هم یک جلد ویژه برای حضور او ببندد، اما در نهایت این بازیکن از تیم رقیب سر در بیاورد. مسلما این یک گاف بزرگ مدیریتی است و باشگاهی به بزرگی پرسپولیس نباید مرتکب آن می‌شد. چنین جانانه خیز برداشتن برای جذب یک بازیکن و سپس ناکام ماندن در استخدام او، اتفاق زیبنده‌ای نبود؛ آنچه نشان می‌دهد سیستم اداره باشگاه پرسپولیس هنوز هم حفره‌های پرشماری دارد که باید پر شوند.