مجتبی جباری جای بختیار رحمانی را نمی گیرد

این نظریه کاملا اشتباه است. توانایی جباری در رهبری و ارسال پاس نهایی را رحمانی ندارد. رحمانی توانایی بالایی در بازی کردن روی خطوط طولی و بخصوص در سمت راست دارد که جباری فاقد آن است. رحمانی قدرت حمل توپ و دریلینگ بالاتری نسبت به جباری دارد و جباری شوتزن با دقت تر و ماهرتری است. پس هر دو نفر به راحتی می توانند در استقلال بازی کنند البته اگر اصلا جباری بیاید. استقلال با حضور این دو نفر می تواند انبوهی از سیستم ها را پیاده سازی و امتحان کند.

منصوریان می تواند با حضور این دو نفر تیمش را با آرایش میلان آنچلوتی که طی 4 سال 3 بار به فینال لیگ قهرمانان رسید و 2 بار فاتحش شد، روانه زمین کند؛ سیستم 1-2-3-4 یا همان درخت کریسمس. این دو نفر می توانند همزمان در ترکیب استقلال باشند و در کنار هم پشت سر تک مهاجم آبی ها (یکی از بین شهباززاده و رضایی) قرار گرفته و انبوهی از موقعیت های متنوع گلزنی را برای او بسازند. پشت سر این دو نفر هم می توان کمربند دفاعی تری متشکل از حیدری، ابراهیمی و باقری ساخت.

راه حل دیگر استفاده از سیستم 1-4-1-4 است. در این آرایش جباری و رحمانی کنار هم در مرکز بخط سوم بازی می کنند یا اینکه جباری با ابراهیمی در مرکز حضور داشته و رحمانی و حیدری روی خطوط طولی چپ و راست وارد زمین می شوند.

در آرایش 1-3-2-4 هم رحمانی به سمت چپ خط سوم می رود، جباری در مرکز بازی می کند و حیدری روی خط طولی سمت راست حضور دارد. باقری و ابراهیمی هم به عنوان دو هافبک دفاعی بازی می کنند.