بازار‌مكاره نقل و انتقالات؛ وزير و كي‌روش را به هم نزديك كرد

به گزارش پایگاه 598 به نقل از فارس، هياهوي نقل و انتقالات اين فصل رنگ و بوي چند سال قبل را به خود گرفته است كه براي خودش بازار مكاره اي بود. بازار سياه در حال تكرار شدن است. وقتي براي بازيكناني كه هنوز خيلي زود است به آنها ستاره بگوييم اما در قامت يك فوق ستاره از آنها در كانال‌هاي مختلف خبري و سايت هاي رنگارنگ جوسازي مي شود بايد صداي زنگ خطر را شنيد به خصوص كه در اين سياه بازي هاي مكاره اي كه راه افتاده است سرخابي ها بد جور خود را درگير كرده اند و چنان دست روي يك بازيكن گذاشته اند كه گويي اگر به اصطلاح خودشان او را جذب نكنند چه شاه ماهي را از دست داده اند!

رقابت هاي نه چندان معنادار براي جذب شماري بازيكن كه ناگهان خود را در قامت ستاره مي بينند و بعيد هم نيست تا چندي ديگر همين ها ليگ برتر برايشان تنگ آيد.

هواداران استقلال خشمگين هستند و دلخور به خصوص آن دسته از افرادي كه در فضاي مجازي فعاليت دارند و با هر بادي به طرفي در مي آيند. اسير شدن در فضاي مجازي بدون در نظر گرفتن حقايق يكي از مشكلاتي است كه هواداران استقلال و پرسپوليس را در چنگال خود گرفته است اما كسي حواسش نيست كه حقايق در حال پنهان شدن است.

در چند روز گذشته حتي خرده گرفته شده كه رسانه ها هواي استقلال را ندارند و يا به وزير انگ قرمز و آبي مي بندند. در فضايي كه اشكالات مديريتي وجود دارد نبايد همه چيز را با هم درهم كرد و اين قدر در اين غلط ها غوطه خورد كه واقعيتي كه موجود هست به فراموشي سپرده شود.

تحريريه ورزشي خبرگزاري فارس حداقل بارها در گزارش‌هاي خود بر عملكرد وزارت ورزش و جوانان و به خصوص شخص خود وزير ورزش نقدهاي مختلفي نوشته است كه در آرشيو موجود است اما ربط دادن همه چيز بر هم نه منطقي است و نه در دايره انصاف مي گنجد.

بر وزارت ورزش و جوانان به عنوان متوليان تحميلي پرسپوليس و استقلال نقدهاي زيادي وارد است چه روزهايي كه با انتخاب خادم سرخابي ها چنان در مشكلات در حال غرق شدن بودند كه ديگر مطلبي نبود كه در نقد اين تصميمات مديريتي نگارش نشده باشد. جالب است كه در همان روزها هواداران پرسپوليس به شدت نسبت به محمود گودرزي موضع داشتند و او را دوستدار استقلال مي دانستند چرا كه وضعيت استقلال در ليگ هم از نظر فني هم از نظر مالي بهتر از پرسپوليس بود و اينك چرخ گردون شرايط را به نفع پرسپوليس كرده است و اين توهم را در بين هواداران استقلال به وجود آورده اند كه وزير پرسپوليسي است و مي خواهد مانع موفقيت استقلال شود. البته كه چاه كن هميشه در ته چاه است و آنهايي كه اين روزها با ذهن و روح هواداران دو تيم بازي مي كنند دست آخر خود رسوا هستند.

با تمام انتقادهايي كه به برخي كج رفتاري هاي وزير نسبت به فوتبال داريم و همچنان روي حرف هاي خود نسبت به اين مهري ها هستيم اما بايد منصف باشيم و بگوييم كه وزير ورزش در مورد خواسته اش از سران پرسپوليس و استقلال بابت جذب بازيكنان با قيمت مناسب حرف ناحقي نمي‌زند.

در واقع اين همان حرف هواداراني است كه مي گويند چرا بايد بين بازيكنان فوتبال و مشاغل ديگر در جامعه اين چنين تفاوت باشد.

وزير ورزش تذكرش را فقط به باشگاه استقلال آن هم الان نداده است. وزير چند ماه قبل به دو باشگاه استقلال و پرسپوليس اين توصيه و شايد تذكر را مي دهد كه اين دو باشگاه بايد به ملي پوشان خود نهايت يك ميليارد تومان، به بازيكنان خوب خود 700 ميليون تومان و به سايرين تا 400 ميليون تومان پول بدهد. اين خواسته وزير نمي تواند ناحق باشد اما وقتي دو باشگاه از مسير مشخصي كه برايشان تعيين شده پا را فراتر مي گذارند پس وزير به عنوان رئيس مجمع چه زماني بايد به اين ريخت و پاش ها ورود كند؟

سال هاي گذشته بازار سياه نقل و انتقالات به قدري با سرعت جلو رفت كه اكنون اتفاقا همين مديران فعلي سرخابي در دام بدهي گذشتگان گير افتاده اند و با چشم خود ديده اند كه چطور قراردادهاي نامناسب چه بلايي سر اين دو باشگاه آورده است. آيا اين همه قراردادهاي آنچناني بدون هيچ ضمانتي براي اجراي آن كافي نيست تا درس عبرتي شود كه دست از اين شيوه هاي خانمان‌برانداز دست بردارند؟

چند سال قبل سازمان ليگ با عنوان تعيين سقف قرارداد قصد داشت تا جلوي رشد بي رويه قرارداد هاي بازيكنان را بگيرد اما اين پروژه بيش از حد خام و تعريف نشده بود و به جاي كمك به فوتبال باعث قراردادهاي زير ميزي شد.

دو سال قبل وزارت ورزش از سازمان ليگ خواست تا فكر چالشي تري بابت قراردادهاي ميلياردي كند و در اين راستا تصميم به اين گرفته شد تا باشگاه ها سقف بودجه داشته باشند. نتيجه اين تصميم ورود جوانان بيشتري به ليگ شد و در نهايت برخي از تيم ها به جاي خرج كردن پول به ستاره ها و ناز كشيدن برخي از اين بازيكنان به استفاده از جوانان روي آوردند. كار به اينجا رسيده كه كي‌روش هميشه منتقد به فوتبال مي‌گويد ديگر بابت مصدوم شدن ستاره ها گريه نمي كنيم. نتيجه آن شده كه استقلال خوزستان با مشتي بازيكن گمنام قهرمان مي شود.

مسيري كه سرخابي ها هم بايد ياد بگيرند آن را پياده كنند. در استقلال دوستان از يك طرف در حال افتادن هستند و در پرسپوليس از سوي ديگر بام.

پرسپوليس هنوز ياد نگرفته روي پاي خود بايستد. ورود برخي نام ها به نقل و انتقالات باشگاه كه سالهاست تلاش مي كنند تا هر طور شده سمتي در اين باشگاه براي خود دست و پا كنند چه معني مي تواند داشته باشد؟ چرا بايد براي خريد ستاره هايي كه براي بازي در ليگ برتر ايران ناز مي كنند افرادي به باشگاه پرسپوليس ورود كنند كه براي خريد اين تيم صلاحيت‌شان تاييد نشد؟ آيا اين سياست يك بام و دو هوا از سوي پرسپوليس و وزارت ورزش نيست؟ آيا جذب بازيكن از هر راه و هر روشي با سياست ها و تفكرات برانكو تناقض ندارد؟ استقلال هم مسيري در پيش گرفته كه شايد مقصدش ناكجاآباد باشد. دست گذاشتن روي بازيكناني كه چند سالي است از ايران خارج شده اند و هنوز يادمان نرفته برخي از آنها چطور براي جدايي از استقلال لحظه شماري مي كردند و حالا كه ديگر در ليگ ستارگان قطر و يا امارات جايي براي آنها نيست چنان اين روزها روي جلد روزنامه ها رژه مي روند كه انگار هميشه و همواره وفادار استقلال بوده اند.

آيا بازگشت ستارگان رانده شده از ليگ قطر درد سرخابي هاست؟ آيا مسئولان پرسپوليس و استقلال به ميانيگن سني تيم خود فكر كرده اند؟

اينها مواردي است كه در حال ناديده شدن است و اين روزها بيشتر به اين فكر مي كنند كه چرا وزير ورزش جلوي تيم خود را گرفته است اما يكي از وزير و معاونان محترمشان نمي پرسد اگر مي‌خواهي در اين دو باشگاه تغييرات ايجاد كني چرا تعلل مي كني. اين ضعف وزارت ورزش در اين شرايط است. مشخص نبودن مديران دو تيم بزرگ‌ترين معضل اين دو باشگاه است. اگر هيات مديره اي بداند كه هست قطعا نظارت بر قراردادهاي ميلياردي يا زير ميزي هم خواهد داشت اما يكي بگويد آقاي وزير اين تعلل در انتخاب مديران دو باشگاه براي چيست يا بر اساس چه مصلحتي است كه هوادار آزارده است؟