عارف در مجلس 90 نفر طرفدار دارد

سید امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی و سید احسان قاضی‌زاده هاشمی دو برادری هستند که از حوزه انتخابیه مشهد و فریمان به مجلس دهم راه‌یافته‌اند. سید احسان ازجمله نمایندگان جدیدالورود است اما سید امیرحسین قاضی‌زاده از نمایندگانی است که سابقه حضور در مجالس هشتم و نهم را در کارنامه کاری خود دارد که بار دیگر به‌عنوان نماینده مردم مشهد در مجلس دهم انتخاب‌شده است.

امیرحسین پسرعموی سید حسن قاضی‌زاده هاشمی وزیر بهداشت دولت روحانی، دارای دکترای تخصصی جراحی سر و گردن است که سابقه سخنگویی جبهه پایداری را نیز در کارنامه خود دارد.

با وی در دفتر کارش در بهارستان درباره اتفاقات مجلس دهم پیش از تشکیل این مجلس به گفتگو نشستیم. نماینده مردم مشهد و کلات اعتقاد دارد که هنوز برای ارزیابی گرایش‌های نمایندگان مجلس دهم زود است و بایستی تا انتخابات ریاست‌جمهوری سال 96 برای شناخت آنان صبر کرد.

در ادامه گفتگوی خبرنگار ما با این نماینده مجلس دهم را می‌خوانید:‌

** ارزیابی شما از گرایش نمایندگان مجلس دهم و فراکسیون‌هایی که پیش از آغاز مجلس و خارج از آن تشکیل شده‌اند، چیست؟

شما بایستی شش ماه دیگر سؤال کنید که ارزیابی شما چیست. زیرا ارزیابی که ما داریم بیرونی است و خیلی از لباس‌هایی که بیرون از مجلس تن‌مان می‌کنیم و افرادی که با جریان‌ها و لیست‌های مختلف به مجلس وارد می‌شوند به ازای هر نفر و فردشان متفاوت است. ما بعد از شش الی هفت ماه تازه می‌فهمیم که گرایش واقعی نمایندگان به چه صورت است. به‌خصوص در انتخابات ریاست جمهوری آینده مشخص می‌شود که آرایش سیاسی مجلس به‌طور واقعی چیست. ظاهرا طبق صف‌بندی‌های سیاسی که در انتخابات شکل‌گرفته، سه مجموعه به مجلس راه پیدا کرده‌اند که یک مجموعه از این‌ها اصولگرایان هستند که خودشان به طیف‌های گوناگون تقسیم می‌شوند. مستقل‌ها نیز یک مجموعه هستند که باز این‌ها نیز خودشان به طیف‌های مختلفی تبدیل می‌شوند که بخشی از آن‌ها گرایش به اصولگرایی و بخش دیگر گرایش به اصلاح‌طلبی دارند.

خود لیست امید نیز یک لیست ترکیبی از اصلاح‌طلبان و اعتدالی‌هاست و مجموعه این‌ها یک مجلس رنگارنگ درست کرده‌اند. اما در حال حاضر به‌طور واقعی رقابت در مجلس بین دو گروه بیشتر نیست؛ طرفداران آقای لاریجانی و طرفداران آقای عارف. به‌هرحال اگر مجلس آینده نخواهد با بحث‌های تعاملی امور را پیش ببرد حتماً با بن‌بست‌های زیادی روبرو می‌شود. مجلس دهم، مجلسی است که اقلیت و اکثریت باید به هم احترام بگذارند و با پرهیز از تنش و در یک فضای تعاملی و گفتگویی قبل از علنی کردن مسائل کارها را پیش ببرند.

** از لحاظ آمار و ارقام چربش کدام یک از جناح‌ها که به واسطه شخصیت‌های سیاسی شکل گرفته بیشتر است و به نظر شما چه کسی در مجلس آینده بر مسند ریاست تکیه می‌زند؟

از لحاظ آماری آنچه از بیرون مجلس گفته‌شده است و هنوز نمی‌توان برخی از این موارد را تأیید کرد روی کاغذ آقای لاریجانی جلوتر از آقای عارف است. تخمین زده می‌شود که حدود 180 الی 200 نفر طرفدار دکتر لاریجانی هستند و 80 الی 90 نفر نیز طرفدار آقای عارف. جمع‌بندی مستقلین و اصولگرایان این است که به آقای لاریجانی رأی بدهند و بر این اساس انتخاب آقای عارف به ریاست مجلس را ضعیف می‌دانم.

** ازلحاظ فراکسیونی شما چقدر تخمین می‌زنید که فراکسیون‌ها در یارگیری که بیرون از مجلس و جلسات و مهمانی‌هایی که به راه انداختند توانسته‌‌اند نمایندگان را به فراکسیون خود جذب نمایند؟

همان حدودی که در مورد طرفداران آقای لاریجانی و عارف در مجلس تخمین زده می‌شود در فراکسیون‌ها نیز وجود دارد که 80 الی 100 نفر فراکسیون امید و حدود 180 الی 200 نفر نیز در فراکسیون فراگیر حضور یابند که مجموعه‌ای از مستقلین و اصولگرایان را تشکیل می‌دهند. با این اوصاف اعضای فراکسیون فراگیر به‌عنوان اکثریت مجلس به‌حساب می‌آیند.

** وضعیت اصولگرایان در مجلس آتی به چه صورتی است. شنیده‌شده جلساتی را برگزار کرده‌اند. در این جلسات چه تصمیماتی اتخاذشده و چه اولویت‌هایی را در ابتدای کار مجلس دهم در دستور کار خود قرار داده‌اند.

شورای هفت‌نفره جلساتی داشته‌اند و برنامه‌ریزی‌هایی را انجام داده‌اند و برنامه‌های خودشان را تا به امروز خوشبختانه به‌خوبی جلو برده و در جاهایی نیز موفق بوده‌‌اند. اصولگرایان در این زمینه به‌طور سازمان‌یافته در حال فعالیت هستند امیدواریم پس از این نیز به همین روال ادامه دهند. ما در جریان اصولگرایی افراد برجسته‌ای داریم که قابلیت‌های مختلفی دارند و خودشان را برای سمت‌های مختلف در این جریان مطرح کرده‌اند و با یک رأی‌گیری داخل فراکسیونی ما به یک جمع واحد می‌رسیم که در آینده نزدیک رأی‌گیری صورت خواهد گرفت که غیر از ریاست برای نواب رئیس و اعضای هیئت‌رئیسه فراکسیون نیز انتخاب خواهند شد. اولویت اصولگرایان نیز تشکیل خود مجلس است و سپس با شکل‌گیری مجلس به‌طورجدی فراکسیون تشکیل می‌دهیم. زیرا در حال حاضر به‌طور جدی فراکسیون شکل نگرفته است.

** سازوکار شما در فراکسیون اصولگرایی که حالا داخل یک فراکسیون بزرگ‌تر به‌صورت یک دایره کوچک‌تر در دایره بزرگ‌تر قرار دارد چیست؟

هنوز وارد چنین بحث‌هایی نشدیم که یک «سوفراکسیون» داخل فراکسیون فراگیر تشکیل بدهیم. در حال حاضر به‌صورت محفلی این بحث‌ها انجام می‌شود. دوستان بحث می‌کنند و حتماً حرف آخر را رأی‌گیری خواهد زد. موضوعات به رأی گذاشته می‌شود و اعضا رأی داده و نظر خود را می‌دهد و تصمیم‌گیری انجام می‌شود.

** در انتخابات هیئت‌رئیسه تمرکز رسانه‌ها بر ریاست مجلس است اما در مجلس پست‌های کلیدی دیگری نیز مانند نواب رئیس و مرکز پژوهش‌های مجلس وجود دارند که این پست‌ها در جایگاه خود اثرگذاری زیادی بر تصمیمات مجلس دارند. نگاه اصولگرایان به این موارد چیست؟

روشن است در مجلسی که ترکیب اقلیت‌ها وجود دارد یک گروه به‌تنهایی نمی‌توانند مجلس را اداره کنند و باید یک شراکت منطقی در میان گروه‌های مختلف مجلس تعریف کنند. البته من پیش‌بینی می‌کنم که هیئت رئیسه مجلس یکدست باشد و با توجه به رویکرد واحدی که در اصولگرایی وجود دارد ممکن است این امر تحقق یابد اما حتماً در کمیسیون‌ها این یکدستی را شاهد نخواهیم بود. حتی در انتخاب هیئت رئیسه مجلس نیز ما این موضوع را در بوته امکان می‌گذاریم. چون افراد خیلی کم قطعاً فراکسیونی رأی می‌دهند بالاخره یک مقداری از آرا بر اساس فراکسیون‌هاست و مقدار دیگر نیز بر اساس شناخت افراد و ... است. من فکر می‌کنم با توجه به اینکه در حال حاضر اکثریت را فراکسیون فراگیر دارند هیئت رئیسه مجلس آتی نیز از دوستان فراگیر تشکیل شود اما در مورد کمیسیون‌ها و سایر عناوین و پست‌های مجلس این اتفاق نمی‌افتد.

** گرایش‌های مختلف در مجلس تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی در مجلس را سخت نمی‌کند؟

باید به آینده مجلس نگاه کنیم. این به روحیات افراد در مجلس بستگی دارد. بنده فارغ از گرایش سیاسی عضو کمیسیون تلفیق مجلس بودم و آقای تاجگردون هم رئیس کمیسیون بود و ما به‌خوبی با هم کار می‌کردیم. چون یک هدف مشترک داشتیم و آن هم این بود که به‌زعم خودمان یک بودجه خوبی را به مجلس تحویل دهیم. در خیلی از موارد دیگر است که ما با دوستان اصلاح‌طلب به‌راحتی کار می‌کنیم. بستگی دارد که عزیزانی که به مجلس اعم از اصولگرا، مستقل و اصلاح‌طلب راه پیدا کرده‌اند با چه رویکردی آمده‌اند. رویکرد سیاسی حاکم بر نگاه‌شان باشد یا رویکرد مردمی. تعصبات سیاسی حتماً کار دست ما خواهد داد. اگر عقلانیتی در میان نمایندگان باشد و احساس مسئولیتی داشته باشند، گیر نمی‌کنیم. وقتی ما دچار بن‌بست و قفل می‌شویم که صف‌بندی سیاسی انجام دهیم و حرف حق همدیگر را نشنویم. اما اگر عقلانیت داشته باشیم و بتوانیم تعامل کنیم و همدیگر را قانع کنیم می‌توانیم به تصمیم مشترک برسیم. چند درصد از مسائل کشور شامل موضوعات سیاسی می‌شوند که ما بخواهیم اختلاف داشته باشیم؟ در حوزه اقتصاد، فرهنگ و آسیب‌های اجتماعی و امثال این موارد نباید نگاه سیاسی باشد. برخورد با افزایش میزان طلاق سیاسی نیست. عمده مسائلی که در مجلس بررسی می‌شود مسائل غیرسیاسی است. بستگی دارد به اینکه شاکله وجودی افراد در مجلس چگونه باشد اما اگر بخواهند صف درست کنند و با هم بجنگند به بن‌بست می‌رسیم وگرنه مشکلی وجود ندارد. من امیدوارم که این اتفاق نیفتد و بتوانیم در یک فضای فکری مشترک به رفع امور بپردازیم.

** با توجه به جدیدالورود‌ی بسیاری از نمایندگان مجلس دهم که حدود 75 درصد از مجلس را تشکیل می‌دهند، به‌ویژه در اردوگاه اصلاح‌طلبان چقدر ارزیابی می‌کنید که یک پارلمان سایه در هر دو جناح شکل بگیرد که اتفاقات داخل مجلس را آن‌ها اداره کنند؟

اصلاح‌طلبان اگر نمایندگان‌شان هم جدیدالورود نبودند آن پارلمان در سایه را داشتند. به‌طور کل اصلاح‌طلبان طرز کارشان خط دهی از بالاست. همین الان در تشکیل فراکسیون امید همین مسیر دنبال می‌شود با این عنوان که اعتبار اجتماعی شما به خاطر ماست؛ بنابراین شما به ما مدیونید. این موضوع در مجلس ششم سابقه‌دار است و اغلب دستورات را اصلاح‌طلبان از بیرون می‌گرفتند. این فضا در میان اصولگرایان نیست. زیرا خط دهی از بالا به این معنا در اصولگرایی وجود ندارد.

** به نظر شما چقدر این موضوع در مجلس دهم تأثیرگذار خواهد بود؟

بالاخره گروه‌هایی که در بیرون سازماندهی می‌کنند در داخل مجلس تأثیرگذار هستند. امیدواریم که نمایندگان در فضای مستقلی تصمیم بگیرند زیرا نمایندگان برخواسته از آرای مردم هستند. نماینده مردم هستند نه نماینده احزاب. درست است که گروه‌های سیاسی از آن‌ها حمایت می‌کنند اما به‌طور مثال نماینده اصولگرایان نیستند، نماینده مردم هستند و مورد حمایت اصولگرایان. تنها نماینده شهرمان هم نیستیم بلکه نماینده کل ملت ایران هستیم. بنابراین ما متعهد به همه آحاد مردم هستیم. بخصوص به مستضعفین و کسانی که دستشان به‌جایی نمی‌رسد. این‌ها نیاز به توجه جدی‌تری دارند. امیدواریم دوستانی که از هر فراکسیونی رأی آورده‌اند در یک فضای مستقلی کار کنند و فارغ از اینکه چه کسی از آن‌ها حمایت کرده به وظیفه قانونی، شرعی و عقلی خود بپردازند.

** با توجه به اینکه شما تجربه نمایندگی در ادوار هشتم و نهم مجلس را دارید ضمن آسیب‌شناسی این مجالس لطفاً بفرمایید چه مخاطرات و آسیب‌ها و از سوی دیگر فرصت‌هایی در پیش روی مجلس آتی وجود دارد؟

آسیب جدی مجالس ما که به‌تنهایی ربطی هم به نهم و هشتم و ... ندارد و در اکثر مجالس وجود دارد مربوط به نظام انتخاباتی کشور است که حوزه انتخابیه مسائل‌شان به مسائل ملی می‌چربد. یعنی مجلس ما به‌طور واقعی نمی‌تواند نقش ملی خود را ایفا کند. نمایندگان نمی‌توانند در طراز ملی عمل کنند.

نکته دیگری که وجود دارد دولت و زیرمجموعه آن یکدست نیستند. وقتی یک لایحه‌ای در مجلس توسط دولت می‌آید سازمان‌ها و زیرمجموعه‌های وابسته به دولت علیه آن لایحه عملیات می‌کنند.  فرایندی شکل می‌گیرد اما دولت‌ها نمی‌توانند دستگاه‌های خود را به‌خوبی با خواست خود هماهنگ کنند. به‌عنوان‌مثال چیزی در مورد سازمان استاندارد گفته می‌شود و به جای اینکه مسئله را حل کنند دو کمیسیون بهداشت و صنایع را به جان هم می‌اندازند. مثل این موارد زیاد است و بخصوص بیشتر در بودجه ما این معضل را داریم؛ بودجه‌ای که در دولت نتوانسته‌اند به جایی برسانند می‌آیند و از مجلس مطالبه می‌کنند و ما را وادار می‌کنند که بودجه غیرواقعی را غیرواقعی‌تر بکنیم.

بزرگ‌ترین موضوع مجلس دهم نیز اقتصاد مقاومتی است و باید به‌طور ویژه به آن بپردازیم و اقتصاد مقاومتی را حل‌وفصل  و به نتیجه برسانیم.