از فتح خرمشهر تا مقابله با نفوذ

 صحبت از دفاع مقدس و فتح خرمشهر که می شود پای همه ی مردمان ایران به میان می آید، از زنان ومردان، دختران و پسران ، جوانان و میانسالان و ….

همه برای دفاع خاک و ناموسمان جنگیدیم و حتی تا پای جان دادن رفتیم ؛ اما سوال این جاست ارزش هایی را که برایش جنگیدیم تا کجا حفظ کردیم؟ برای مبارزه با جنگ فرهنگی و دفاع از آن چه کردیم؟

جنگی که هر روزبیش از پیش جان می گیرد و شعله هایش را آرام آرام در خانه و خانواده ها می کشاند. ارزش های دینی که قربانی این جنگ نرم و خفته می شوند و دانسته یا ندانسته اسیر این بازی می گیرند.شاید ایثارگری هر بار باید وجهه ی خاص خود را نمود کند.

امروزه با توجه به رشد فکری و آگاهی عمومی ملت‏های جهان، نفوذ و سلطه و به‏دست آوردن مستعمرات از راه لشکرکشی‏های نظامی، به آسانی امکان‏پذیر نیست و در صورت اجرا هزینه‏های زیادی را بر مهاجمان تحمیل می‏کند؛ به همین سبب، بیش از یک قرن است که استعمارگران روش نفوذ در کشورها را تغییر داده‏اند.

این کشورها معمولاً اجرای مقاصد خود را با عناوین تبلیغ مذهبی، رواج تکنولوژی، ترویج زبان، انجمن‏های خیریه، ترویج بهداشت، سوادآموزی و ، به عبارت دیگر، به نام سیاست‏های فرهنگی و فرهنگ‏پذیری انجام می‏دهند. هرچند نمی‏توان این عناوین را از نظر نوع‏دوستی و انسانیت موردتردید قرار داد، ولی تاریخچه‏ی این روابط و خدمات نشان داده است که این برنامه‏ریزی‏های دقیق، در جهت رشد و بالندگی فرهنگ این کشورها نبوده بلکه زمینه‏ی اسارت کامل فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی‏آنان را فراهم ساخته است (روح‏الامینی، ۱۳۷۲، ص ۱۰۱)

بدین ترتیب، استعمارگران، اکنون به این نتیجه رسیده‏اند که بهترین راه نفوذ در سایر کشورها، نفوذ در فرهنگ آنان و استحاله‏ی درونی آن است. آنان می‏خواهند ارزش‏های مورد پسند خود را ارزش‏های مترقی جلوه دهند و جای‏گزین معیارهای بومی و فطری ملت‏ها سازند و، از این طریق، بدون هیچ دغدغه‏ای به آینده‏ی منافع خود در این کشورها مطمئن باشند. این جمع‏بندی، به ویژه در دهه‏های اخیر، مبنای فعالیت‏های سازمان‏یافته‏ی گسترده‏ای قرار گرفته که غرب آنها را ترویج معیارهای تمدن، رشد و توسعه معرفی می‏کند. (خرم، ۱۳۷۸، ص۱۵)ابن بار برای بستن راه نفوذ و حفظ اصالت و فرهنگ مان این بار باید عزمی دوباره باره داشت تا در این میدان نیز پیروز باشیم.