مشکل اصلی وزارت نفت بی‌هدف بودن و جزیره‌ای کار کردنش است نه پرداخت یارانه‌ها. سرمنشأ مشکلات آنجایی است که مدیران ناکاربلد، مجموعه و سیستم را به دور باطلی کشانده‌اند که نهایتش به امروز ختم شده است.
به گزارش پایگاه 598، «وحید حاجی‌پور» در روزنامه «جوان»نوشت:
وزیر نفت جمهوری اسلامی ایران می‌گوید وزارت نفت پولدار نیست، او درست می‌گوید. وضعیت صنعت نفت تعریف چندانی ندارد و همه امور در حاشیه رخ‌نمایی می‌کند؛ از نحوه فروش نفت و محموله‌های نفتی تا انتصابات و پروژه‌های بزرگ. او بازهم موضوع یارانه‌ها را پیش کشیده و گفته است هر چه «در می‌آید» به حساب یارانه‌بگیران واریز می‌شود.
هرچند وزیر نفت برای توجیه مدیریت ناکارآمد وزارت نفت برای بار چندم دست روی یارانه‌ها گذاشته است اما هیچ گاه به پرسش‌های مهمی که در این باره وجود دارد پاسخ نداده است؛ پرسش‌هایی که بارها مطرح شده است اما شخص وزیر نفت و مدیران او علاقه‌ای به پاسخ دادن ندارند و هرچه که می‌شود یارانه‌ها را پیش می‌کشد در حالی که یارانه‌ها هیچ نقشی در وضعیت پروژه‌ها و حال و روز این ایام نفت ندارد.
زنگنه همواره در توجیه وضعیت فعلی قیمت فعلی نفت را پیش می‌کشد و می‌گوید با نفت 30 یا 40 دلاری نمی‌توان صنعت نفت را اداره کرد.
اظهارات زنگنه از آن جهت که سهم درآمدهای وزارت نفت در حوزه تجارت نفت کاهش یافته تا حدودی درست است چراکه طبق قانون 5/14 درصد از درآمدهای نفتی سهم این نهاد و مابقی باید به خزانه و صندوق توسعه ملی واریز شود اما در بعد دیگر داستان ارتباط دادن کاهش درآمدهای نفتی به موضوع یارانه‌ها آدرس غلطی است که وزیر نفت علاقه خاصی به زیرنویس کردنش دارد در شرایطی که موضوع یارانه‌ها هیچ ارتباطی به وضعیت فعلی صنعت نفت ندارد.
با توجه به ثابت بودن میزان مصرف انرژی در کشور و
محاسبه هزینه آن به ریال، این نتیجه حاصل می‌شود که درآمدهای دولت نه تنها
کاهش نداشته است بلکه با توجه به افزایش قیمت حامل‌های انرژی به ویژه
بنزین، روند صعودی داشته و با حذف 2 میلیون نفر نیز همراه بوده است، ضمن
آنکه میزان یارانه پرداختی ثابت بوده و در این دولت تغییری نکرده است. حال
پرسش اینجاست از آنجا که رقم یارانه پرداختی برای هر ایرانی ثابت است
تعدادی از یارانه‌بگیران حذف شدند و دولت با افزایش درآمدهای حاصل از
هدفمندی یارانه‌ها مواجه شده است چه محلی برای مانور دادن در این باره وجود
دارد؟
طبق قانون، درآمد حاصل از افزایش بهای حامل‌های انرژی باید در ردیف‌هایی
مصرف شود که هیچ ارتباطی به بودجه وزارت نفت و شرکت‌های تابعه ندارد. با
این وجود وزیر نفت با چنگ زدن به ریسمانی که ارتباطی با حوزه کاری‌اش ندارد
یارانه‌ها را سرعت‌گیر بزرگی در نفت می‌داند.
نگارنده با وزیر نفت همنظر است که ادامه این روند به صلاح کشور نیست اما بهتر نیست وزیر نفت به جای زیر سؤال بردن پرداخت یارانه‌ها و گره زدن نتیجه ناکارآمدی مدیریت نفتی، دولت را برای حذف چند میلیون نفر از لیست یارانه‌بگیران ترغیب کند؟ اگر اعتبارات وزارت نفت صرف واریز یارانه‌ها می‌شد حق با وزیر نفت بود ولی زنگنه خود به خوبی می‌داند بین این دو موضوع هیچ ارتباطی وجود ندارد. با این وجود یارانه‌ها لوایی است که می‌توان به راحتی ضعف‌ها را در درون آن مخفی کرد و هر انتقادی را با آن جواب داد.
وزارت نفت پول ندارد و برای پول درآوردن به دنبال فروش محموله‌های نفتی است. برخلاف گفته دولت مبنی بر فروش نفت توسط خود شرکت ملی نفت، شاهد آنیم که واسطه‌ها با اخذ کارمزدهای جالبی محموله‌ها را می‌گیرند و پولش را با تأخیرهای فراوان پرداخت می‌کنند.
پروژه‌های نفتی حالا در خواب بهاری سر می‌کنند و تغییر و تحولات در وزارت نفت همه را متوقف کرده است. واردات بنزین همچنان روند خود را ادامه می‌دهد و مدیریت‌های ناکاربلد همه چیز را به مرز کساد کشانده‌اند. کارکنان صنعت نفت ناراضی‌اند و بذر ناامیدی در نفت پاشیده شده است اما هیچ یک از این موارد بسته به یارانه‌ها نیست. مشکل اصلی وزارت نفت بی‌هدف بودن و جزیره‌ای کار کردنش است نه پرداخت یارانه‌ها. سرمنشأ مشکلات آنجایی است که مدیران ناکاربلد، مجموعه و سیستم را به دور باطلی کشانده‌اند که نهایتش به امروز ختم شده است. حتماً و حتماً وزیر نفت و برخی مدیران نفت با زحمت به صاف کردن دست‌اندازها مشغولند اما مشکل جای دیگری است. یارانه را بهانه نکنیم.
اخبار ویژه
رنجبر در تشریح جلسه کمیسیون اجتماعی مجلس:
نظرات بینندگان
فیلم و عکس
جدیدترین اخبار پربازدید ها
