بحران انرژی در سایه اختلافات نفت و نیرو؛
"«فصل شیدایی» تنها نمایشی است که از صفر تا صدِ محل اجرای نمایش و محل نشستن تماشاگران را خودمان را می‌سازیم. وسعت کار و عظمت دکورها و وجود انفجار در حین نمایش مجبورمان می‌کند برای اجرا، محیطی بیابانی پیدا کنیم."
به گزارش پایگاه 598 به نقل از ایسنا: سعید اسماعیلی کارگردان نمایش «فصل شیدایی» که تاکنون این نمایش را
در چندین شهر اجرا کرده است و بنا دارد در یک شهر دیگر هم آن را اجرا کند
با بیان این مطلب درباره‌ی اجرای بعدی این نمایش که اولین اجرای آن در
شهریور سال 93 بوده گفت: اجرای بعدی ما 7 خرداد به مدت 10 شب در شهر سمنان
خواهد بود. ما خیلی علاقه‌مندیم که این کار را ادامه بدهیم چون به هر
استانی که رفتیم موفق بوده‌ایم و به لطف خدا خیلی‌ها با فضای فرهنگ انقلاب
اسلامی آشنا شدند و اینکه آخرین اجرای ما کی باشد اول با خداست و بعد
مسئولان بالادستی.
او درباره‌ی محل اجرای چنین نمایشی توضیح داد: از ویژگی‌های منحصربه‌فرد این کار، این است که در هر سالنی نمی‌شود آن را اجرا کرد. وسعت آن و وجود انفجارهای واقعی در حین نمایش مجبورمان می‌کند به فضای بیرون از شهر برویم و محیطی بیابانی پیدا کنیم. «فصل شیدایی» تنها نمایشی است که از صفر تا صدِ محل اجرای نمایش و محل نشستن تماشاگران را خودمان را می‌سازیم.
او در توضیح ابعاد این نمایش نیز گفت: در حین نمایش حدود 30 انفجار رخ می‌دهد. یک پرده‌ی سینمایی به اندازه هفت متر در 60 متر داریم که تصاویری روی آن پخش می‌شود، حدود 100 بازیگر در این نمایش حضور دارند و دکورهای عظیم ما نیز عمدتاً در اندازه‌های واقعی ساخته‌شده‌اند و همین‌ها باعث جذابیت کار شده است.
کارگردان نمایش «فصل شیدایی» که در هنگام این گفت‌وگو ،برای اجرای بعدی در اطراف سمنان به دنبال پیدا کردن مکانی مناسب برای اجرای بعدی کارش بود، گفت: من ندیدم که یک گروه نمایشی چنین مرارت‌هایی را تحمل کند اما معتقدم ما باید به دل استان‌ها برویم و برای مردمی که با این کارها بیگانه‌اند، کار کنیم. طبیعی است که کسی "تالار وحدت به آن شیکی" را ول نمی‌کند، بیاید در بیابان پروداکشنی به این عظمت درست کند ولی ما قائل به آنیم که به نقاط محروم برویم و حرف فرهنگ انقلاب را به گوش مخاطب برسانیم ولی برای مسئولان فرهنگی مملکت عجیب و باعث تأسف است که به این کارها نگاهی نمی‌کنند و هرچقدر هم داد بزنیم صدایمان به جایی نمی‌رسد. البته منظورم فقط وزارت ارشاد نیست چون آنجا جزء کوچکی از نهادهای فرهنگی کشور است.
اسماعیلی با بیان اینکه این کار پروژه‌ای وسیع بوده و هزینه‌های زیادی هم داشته است، از برخی ارگان‌ها گلایه کرد و افزود: غیر از سازمان هنری «اوج» که بانی این کار بوده، ارگان‌های دیگر بی‌مهرند و آنهایی که باید بیایند و کار را ببینند مثل بسیج، راهیان نور، سازمان تبلیغات اسلامی، صداوسیما و دیگرانی که باید پای کار فرهنگی بیایند اتفاقا نیستند و شانه خالی می‌کنند و پولشان را جایی که نباید خرج می‌کنند. اما کار ما -گرچه با سختی- پیش می‌رود.
این کارگردان تئاتر درباره‌ی هزینه‌های چنین پروژه‌ای توضیح داد: هزینه اجرای این کار در مقایسه با نمایش‌های معمولی که در سالن‌های داخل شهر اجرا می‌شوند و بین 100 تا 200 میلیون هزینه دارند چیزی نیست و نسبتاً خیلی خیلی پایین‌تر است. البته ارگان‌ها هم اگر احساس کنند باید مفاهیمی را به گوش مخاطب برسانند و کار فرهنگی کنند می‌دانند که باید حمایت هم بکنند.
این کارگردان در پاسخ به این سؤال که آیا محتوای نمایش در اجراهای مختلف تغییر می‌کند، گفت: حدود 30 تا 40 درصد نمایش متناسب با فضای فرهنگی و نیازهای عقیدتی هر استان تغییر می‌کند و ما متناسب با زمان و مکان آن را هماهنگ می‌کنیم، البته اساس کار ثابت است و 11 بخش دارد که توسط راوی (رسالت بوذری) به هم پیوند داده می‌شود اما گاهی سه بخش پایانی یعنی انقلاب، جنگ و ظهور متناسب با فضای استان‌ها کاملاً تغییر می‌کند.
سعید اسماعیلی که نمایشش در مراسم اختتامیه‌ی "هفته‌ی هنر انقلاب اسلامی" به عنوان اثر هنری برتر سال برگزیده شد، درباره اینکه آیا 10 اجرا برای چنین نمایش پرزحمتی کافی است یا نه، گفت: البته که کافی نیست اما ما به لحاظ امکانات مالی و فنی در مضیقه‌ایم و برنامه‌های دیگرمان ما را محدود می‌کند. البته با توجه به اینکه هر شب حدود 10 هزار تماشاگر داریم عده‌ی قابل توجهی در این فرصت کوتاه می‌توانند کار ما را ببینند.
سعید اسماعیلی کارگردان نمایش «فصل شیدایی» درباره‌ی شکل‌گیری این اثر نمایشی نیز توضیح داد: در سال‌های دور در سپاه «محمدرسول الله(ص)» تهران یک شیوه‌ی نمایشی توسط آقای بهزادپور شکل گرفت که نه می‌شد اسم آن را نمایش گذاشت و نه فیلم. خودش آن را «کنگره‌ی شب آفتابی» می‌نامید. من در آن کار دستیار و بازیگردان بودم که چند سالی اجرا شد تا اینکه در سال 87 توسط ستاد مرکزی راهیان نور پیشنهاد کردند که در مناطق عملیاتی «فتح‌المبین» کاری به همان عظمت و وسعت انجام دهیم. آن سال پروژه‌ای به نام «ستاره‌ی صبح» شکل گرفت که ترکیبی از تصویر، نور، حرکت و صحنه بود که در استان خوزستان به مدت 30 شب اجرا شد.
وی ادامه داد: بعد از یکی دو اجرا در گرگان و بهبهان به این نتیجه رسیدیم که آن پروژه با آن وسعت، زیرساخت‌های زیادی می‌خواهد و برای اجرا در استان‌های مختلف مناسب نیست. تصمیم گرفتیم برای اینکه کارمان شدنی باشد ساده‌ترش کنیم و به این شکل نمایش «فصل شیدایی» خلق شد. این نمایش در مرکز هنرهای نمایشی انقلاب اسلامی شکل گرفت و مرکز رسانه‌ای اوج دوست داشت در همه‌ی استان‌ها اجرا شود و تاکنون نیز در شهرهای تهران، اهواز، خرم‌آباد، شهرکرد، کرمانشاه، یزد، بندرعباس، خرمشهر، بوشهر و حتی در مسیر نجف به کربلا در ایام اربعین اجرا شده و در آخرین اجرا نیز جمعیتی نزدیک به 16 هزار نفر به تماشای آن آمدند.
او درباره‌ی محل اجرای چنین نمایشی توضیح داد: از ویژگی‌های منحصربه‌فرد این کار، این است که در هر سالنی نمی‌شود آن را اجرا کرد. وسعت آن و وجود انفجارهای واقعی در حین نمایش مجبورمان می‌کند به فضای بیرون از شهر برویم و محیطی بیابانی پیدا کنیم. «فصل شیدایی» تنها نمایشی است که از صفر تا صدِ محل اجرای نمایش و محل نشستن تماشاگران را خودمان را می‌سازیم.
او در توضیح ابعاد این نمایش نیز گفت: در حین نمایش حدود 30 انفجار رخ می‌دهد. یک پرده‌ی سینمایی به اندازه هفت متر در 60 متر داریم که تصاویری روی آن پخش می‌شود، حدود 100 بازیگر در این نمایش حضور دارند و دکورهای عظیم ما نیز عمدتاً در اندازه‌های واقعی ساخته‌شده‌اند و همین‌ها باعث جذابیت کار شده است.
کارگردان نمایش «فصل شیدایی» که در هنگام این گفت‌وگو ،برای اجرای بعدی در اطراف سمنان به دنبال پیدا کردن مکانی مناسب برای اجرای بعدی کارش بود، گفت: من ندیدم که یک گروه نمایشی چنین مرارت‌هایی را تحمل کند اما معتقدم ما باید به دل استان‌ها برویم و برای مردمی که با این کارها بیگانه‌اند، کار کنیم. طبیعی است که کسی "تالار وحدت به آن شیکی" را ول نمی‌کند، بیاید در بیابان پروداکشنی به این عظمت درست کند ولی ما قائل به آنیم که به نقاط محروم برویم و حرف فرهنگ انقلاب را به گوش مخاطب برسانیم ولی برای مسئولان فرهنگی مملکت عجیب و باعث تأسف است که به این کارها نگاهی نمی‌کنند و هرچقدر هم داد بزنیم صدایمان به جایی نمی‌رسد. البته منظورم فقط وزارت ارشاد نیست چون آنجا جزء کوچکی از نهادهای فرهنگی کشور است.
اسماعیلی با بیان اینکه این کار پروژه‌ای وسیع بوده و هزینه‌های زیادی هم داشته است، از برخی ارگان‌ها گلایه کرد و افزود: غیر از سازمان هنری «اوج» که بانی این کار بوده، ارگان‌های دیگر بی‌مهرند و آنهایی که باید بیایند و کار را ببینند مثل بسیج، راهیان نور، سازمان تبلیغات اسلامی، صداوسیما و دیگرانی که باید پای کار فرهنگی بیایند اتفاقا نیستند و شانه خالی می‌کنند و پولشان را جایی که نباید خرج می‌کنند. اما کار ما -گرچه با سختی- پیش می‌رود.
این کارگردان تئاتر درباره‌ی هزینه‌های چنین پروژه‌ای توضیح داد: هزینه اجرای این کار در مقایسه با نمایش‌های معمولی که در سالن‌های داخل شهر اجرا می‌شوند و بین 100 تا 200 میلیون هزینه دارند چیزی نیست و نسبتاً خیلی خیلی پایین‌تر است. البته ارگان‌ها هم اگر احساس کنند باید مفاهیمی را به گوش مخاطب برسانند و کار فرهنگی کنند می‌دانند که باید حمایت هم بکنند.
این کارگردان در پاسخ به این سؤال که آیا محتوای نمایش در اجراهای مختلف تغییر می‌کند، گفت: حدود 30 تا 40 درصد نمایش متناسب با فضای فرهنگی و نیازهای عقیدتی هر استان تغییر می‌کند و ما متناسب با زمان و مکان آن را هماهنگ می‌کنیم، البته اساس کار ثابت است و 11 بخش دارد که توسط راوی (رسالت بوذری) به هم پیوند داده می‌شود اما گاهی سه بخش پایانی یعنی انقلاب، جنگ و ظهور متناسب با فضای استان‌ها کاملاً تغییر می‌کند.
سعید اسماعیلی که نمایشش در مراسم اختتامیه‌ی "هفته‌ی هنر انقلاب اسلامی" به عنوان اثر هنری برتر سال برگزیده شد، درباره اینکه آیا 10 اجرا برای چنین نمایش پرزحمتی کافی است یا نه، گفت: البته که کافی نیست اما ما به لحاظ امکانات مالی و فنی در مضیقه‌ایم و برنامه‌های دیگرمان ما را محدود می‌کند. البته با توجه به اینکه هر شب حدود 10 هزار تماشاگر داریم عده‌ی قابل توجهی در این فرصت کوتاه می‌توانند کار ما را ببینند.
سعید اسماعیلی کارگردان نمایش «فصل شیدایی» درباره‌ی شکل‌گیری این اثر نمایشی نیز توضیح داد: در سال‌های دور در سپاه «محمدرسول الله(ص)» تهران یک شیوه‌ی نمایشی توسط آقای بهزادپور شکل گرفت که نه می‌شد اسم آن را نمایش گذاشت و نه فیلم. خودش آن را «کنگره‌ی شب آفتابی» می‌نامید. من در آن کار دستیار و بازیگردان بودم که چند سالی اجرا شد تا اینکه در سال 87 توسط ستاد مرکزی راهیان نور پیشنهاد کردند که در مناطق عملیاتی «فتح‌المبین» کاری به همان عظمت و وسعت انجام دهیم. آن سال پروژه‌ای به نام «ستاره‌ی صبح» شکل گرفت که ترکیبی از تصویر، نور، حرکت و صحنه بود که در استان خوزستان به مدت 30 شب اجرا شد.
وی ادامه داد: بعد از یکی دو اجرا در گرگان و بهبهان به این نتیجه رسیدیم که آن پروژه با آن وسعت، زیرساخت‌های زیادی می‌خواهد و برای اجرا در استان‌های مختلف مناسب نیست. تصمیم گرفتیم برای اینکه کارمان شدنی باشد ساده‌ترش کنیم و به این شکل نمایش «فصل شیدایی» خلق شد. این نمایش در مرکز هنرهای نمایشی انقلاب اسلامی شکل گرفت و مرکز رسانه‌ای اوج دوست داشت در همه‌ی استان‌ها اجرا شود و تاکنون نیز در شهرهای تهران، اهواز، خرم‌آباد، شهرکرد، کرمانشاه، یزد، بندرعباس، خرمشهر، بوشهر و حتی در مسیر نجف به کربلا در ایام اربعین اجرا شده و در آخرین اجرا نیز جمعیتی نزدیک به 16 هزار نفر به تماشای آن آمدند.
اخبار ویژه
سکوت اصلاحطلبان
پشت پرده و واقعیت سفر پزشکیان به مصر چیست؟
عضو کمیسیون فرهنگی: مصوبهای از شعام درباره حجاب به مجلس نرسیده است؛
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
