فیلم سینمائی «ابد و یک روز» را در ایام تعطیل در سینما عصر جدید دیدم . این فیلم با دریافت 9 (1+2+6) سیمرغ بلورین ظاهرا پدیده جشنواره فیلم فجر بود.
فیلم، توانسته اوج فقر ، بدبختی و آسیب های اجتماعی جامعه را به خوبی روایت کند ، به گونه ای که افرادی مثل من با آن رابطه برقرار کرده و آن را به درستی درک کنند .
دیالوگ ها و پیام های چند وجهی فیلم ! و یا حقانیت جوائز اعطائی موضوع بحث من نیست . از نظر من، مخاطبان فیلم اهمیت دارند .
«ابد و یک روز» یک فیلم کاملا درون خانوادگی است که حداقل می تواند برای نخبگان ، مدیران و دلسوزان جامعه هشدار دهنده باشد .
در صورتی که این فیلم ، بعنوان فیلم برگزیده به جشنواره های خارجی ارسال و از آن طریق چهره ای زشت و تحقیر شده از جامعه امروز ایران تصویر شود ، اقدامی ضد ملی تلقی خواهد شد و شبهه سفارشی بودن آن از فراسوی آب ها را تقویت می کند.
نقش آفرینی نوید محمدزاده بعنوان یک معتاد عاصی و پرخاشگر را بسیار می پسندم و آن را با اثر ماندگار آقای مسعود کیمیایی در گوزن ها قابل مقایسه می دانم.