هفت نکته درباره گفتگو با نامحرم‏

۱. صحبت‏ کردن با نامحرم به غیر ضرورت مکروه است، خصوصاً اگر مخاطب جوان باشد.

۲. صحبت کردن با هر کسى درباره هر چیزى از روى شهوت و لذت جایز نیست (مگر با همسر).

۳. گفتگو با نامحرم با شرایط ذیل جایز است:

الف) به قصد لذت و ریبه نباشد.

ب) با صحبت کردن به گناه آلوده نشوند.

ج) خوف افتنان (به فساد افتادن) نباشد.

د) خانم‏ ها هنگام صحب کردن صداى خود را نازک و لطیف نکنند.

قرآن مى ‏فرماید:

«فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیطْمَعَ الَّذى فى قَلْبِهِ مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلاً مَعْرُوفا»]

پس به گونه ‏اى هوس ‏انگیز سخن نگویید که بیماردلان در شما طمع کنند، و سخن شایسته بگویید.

۴. اگر مردى بداند چنانچه با نامحرمى صحبت‏ کند به گناه خواهد افتاد نباید با او صحبت کند خواه زن به گونه‏ اى صحبت کند که مرد را به گناه بیندازد یا درباره مطلبى صحبت کند که مرد به گناه بیفتد.

۵. اگر مردى به قصد به حرام انداختن نامحرمى، با او صحبت کند حرام است.

۶. رد و بدل کردن سخنان محرّک از طریق تلفن، موبایل، بلوتوث، اینترنت و ... به هر انگیزه‏ اى حرام است.

۷. سلام کردن مرد و زن نامحرم به یکدیگر اگر به قصد لذت نباشد و ترس افتادن به گناه وجود نداشته باشد، اشکال ندارد.