این بیان هاشمی رفسنجانی در فضای سیاسی و نظامی کشور با واکنشهای متفاوتی روبرو شد، تا جایی که برخی رسانهها این سخنان را در مقابل سخنان چندی پیش محمدجواد ظریف در دانشگاه ولینگتون قراردادند. جایی که وزیر امور خارجه کشورمان در پاسخ به سؤالی درباره برنامه موشکی ایران در دوران پسا برجام گفته بود: "شما در شرایطی نبودید که حتی یک موشک هم نداشته باشید تا شاید از ترس آن یک موشک صدام حسین بمباران شهرهای شما را متوقف کند. ما در آن دوره از این کشور به آن کشور میرفتیم و برای یک موشک بازدارنده التماس میکردیم. حالا امروز شما از ما میخواهید در ازای چند دلار دست از تجهیز سیستم دفاعی خود برداریم؟ لطفاً برای مردم ایران توضیح دهید که چرا با این تجربه، باید تجهیز سیستم دفاعی خود را به قول شما قربانی تجارت با غرب کنند؟ اگر این جمله را به مردم ایران بگوئید به شما خواهند گفت که برای به دست آوردن سرمایهگذاریهای غرب در ایران حاضر به از دست دادن توان دفاعی خود و تکرار تاریخ و صدام حسین دیگری نیستند."
در همین رابطه سید یاسر جبرائیلی در کانال تلگرامی خود با واکنش به این موضع هاشمی رفسنجانی نوشت: "آیتالله هاشمی رفسنجانی توئیت کردهاند "دنیای فردا، دنیای گفتمانهاست نه موشکها".
این کارشناس مسائل سیاسی ادامه داد: با توجه به اینکه بیشترین تسلیحات جنگی و موشکی دنیا در زرادخانههای آمریکاست و بیشترین استفاده از این تسلیحات نیز توسط آمریکا انجام میشود، از محضر ایشان استدعا داریم نظریه گفتمانی و پیشگویانه خود درباره دنیای فردا را طی نامهای به دولت و کنگره آمریکا ارسال فرمایند. بلاتردید اگر این ایشان موفق شوند با نظریه خود موجب خلع سلاح آمریکا شوند، بودجه دفاعی نهتنها در ایران بلکه در کل جهان به طرز چشمگیری کاهش خواهد یافت.
پس از این، مهدی محمدی دیگر کارشناس مسائل سیاسی نیز در مقابل عبارت "دنیای فردا، دنیای گفتمانهاست نه موشکها" واکنش نشان داد و در عبارتی طنزگونه، از هاشمی رفسنجانی خواست تا با حضور در مناطق جنگی حلب با ارائه تئوری خود گرهگشای چالش جنگی مردم سوریه با تروریستهای تکفیری داعش و القاعده باشد.
محمدی در کانال تلگرامی خود نوشت: آقای هاشمی گفته است "دنیای آینده، جهان گفتگوست نه موشک"؛ پیشنهاد میکنم ایشان بهمنظور نابودسازی داعش و النصره از طریق گفتگو، فیالفور به شمال حلب اعزام شود.
اما واکنشها به این اظهار نظر هاشمی رفسنجانی به همینجا ختم نشد و محمدحسن قدیری ابیانه کارشناس مسائل بینالمللی در گفتگو با «نسیم آنلاین» با اشاره به اینکه "یکی از خطرناکترین راههای نفوذ توسط استکبار در کشور القاء این موضوع به مردم و مسئولان است که عصر اقدامات نظامی و تجاوزات گذشته است" گفت: برنامهریزی برای القاء چنین تفکراتی از سوی غرب قدرتمند بهویژه ایالاتمتحده آمریکا صورت میپذیرد تا از این طریق کشورها را از توطئههای خارجی غافل نموده و زمینه را برای پیروزی در یک تجاوز هموار نمایند.
وی گفت: آمریکاییها و صهیونیستها در القاء این باور سرمایهگذاری زیادی میکنند درحالیکه بیشترین هزینهها را خود این دولتها برای امور نظامی دارند و سالبهسال هم بر هزینههای آن میافزایند. لذا در عصر حاضر، نهتنها عصر موشک پشت سر گذاشته نشده است بلکه شاهد سرمایهگذاری وسیع آمریکا، اسرائیل، انگلستان و دیگران در تولید موشکهای هستهای نیز هستیم.
سفیر سابق ایران در ایتالیا و استرالیا در ادامه با تأکید بر اینکه " بیان اینکه عصر موشک گذشته و عصر گفتمان فرارسیده، نتیجه القاء دشمن است" گفت: این تصور حتی با آنچه درباره ظهور حضرت حجت (عجل الله تعالی فرجه الشریف) گفته میشود نیز در تضاد است و با آموزش قرآن همخوانی ندارد. اگر منظور از بیان چنین مطلبی عدم سرمایهگذاری در تولید موشک و سایر تجهیزات نظامی است با آیه واعدوا لهم ماستطعتم من قوه در تضاد است البته این به معنی این نیست که ما گفتمان را نادیده بگیریم بلکه توسعه ارتباطات از قبیل اینترنت، ایمیل، و تلگرام در جهان ایجاب میکند که ما در امر گفتمان نیز بیش از پیش فعال باشیم و این فعالیت در جهت معرفی اسلامی و صدور انقلاب اسلامی باید باشد و هیچ تضادی با پیشرفت نظامی ندارد زیرا توانایی نظامی ایران برای جنبه بازدارندگی است تا اولاً دشمن تصور پیروزی در صورت تجاوز را از ذهن دور کند ثانیاً در صورت بروز چنین خطایی آنچنان مجازات شود که از کرده خویش پشیمان گردد و مایه عبرت دیگران شود.
جعفر قناد باشی دیگر کارشناس سیاست خارجی و مسائل بینالمللی بود که در واکنش به این موضع هاشمی رفسنجانی در گفتگو با «نسیم آنلاین» گفت: اگر که ما به کشورهای آیندهنگر که برنامههای چند ده سال آینده خود را تدوین و منتشر کردهاند، مانند آمریکا، ژاپن، آلمان و دیگر کشورهای اروپایی نگاه کنیم میبینیم که آنها درصدد رشد و توسعه صنعت نظامی خود هستند.
وی ادامه داد: آزمایشهای اخیر آمریکا و برخی کشورهای دیگر روی سلاحهای هستهای، بهعلاوه بررسی بودجه نظامی و هزینه تسلیحاتی سالانه برخی کشورها مانند ایلات متحده آمریکا که امروز قریب به هزار میلیارد دلار در سال است و این رقم بسیار جالبی است که اتفاقاً بیشتر مربوط به سلاحهای پیشرفتهای است که برای جنگهای آینده در نظر گرفتهاند، نشانگر بر برنامهریزی بلندمدت آنها برای آینده نظامی خود است.
این کارشناس مسائل سیاست خارجی افزود: از طرفی کشورهایی مثل آلمان و ژاپن که به دلایلی از سوی کشورهای غربی و بهویژه آمریکا از داشتن ارتش محروم بودهاند، طی یک دهه اخیر بخش قابلتوجهی از کوششهای این دولتها نقشآفرینی در عرصه نظامی جهان است.
جعفر قناد باشی در ادامه گفتگوی خود با «نسیم آنلاین» با اشاره به اینکه "درست است که از نظر علمی انسان پیشرفت کرده است اما از نظر برخورد و رفتار امروز بدتر رفتارها میان انسانها رخ میدهد و بدتر خصومتها میان آنها در حال وقوع است" اظهار کرد: اینکه این تصور بین ما به وجود بیاید که دنیای سلاح گذشته است تصور بسیار غلطی است که مروج آن خود آمریکاییها هستند. یکزمانی آمریکاییها میگفتند که امروزه ارتش بیفایده شده و با آن ژاپن و آلمان را دربند خورد کردند و حتی بعد از انقلاب و قبل از جنگ این نسخه برای ایران هم پیچیده میشد و برخی روشنفکرنماها در روزنامه مینوشتند که امروز روز جنگهای نظامی نیست و باید به عرصه جنگ فرهنگی ورود کرد و لذا نیازی به حضور ارتش و نیروهای نظامی به کشور است ولی همین افراد زمانی که جنگ تحمیلی اتفاق افتاد دیدند که چقدر حرف آنها غلط و بی مبنا و بر اساس نظرات دشمن بوده است.
سفیر سابق ایران در لیبی با بیان اینکه "کارشناسان سیاسی و نظامی پیشبینی میکردند که حوالی سالهای 2006 و 2007 میلادی موعد حمله آمریکا به ایران است و وقایع میدانی هم از قریبالوقوع بودن همین واقعه خبر میداد" گفت: اما زمانی که آن سالها فرارسید و حملهای به ایران صورت نگرفت همه مشاهده کردند که توانمندی نظامی جمهوری اسلامی ایران بهویژه توانمندیهای موشکی ایران بود که مقابل این حمله نظامی ایستاد و از آن پیشگیری کرد.
این کارشناس مسائل خاورمیانه ادامه داد: اما انسان وقتیکه این سخنان را از زبان برخی بهویژه نخبگان کشور میشنود میبیند که واقعاً حرف مقام معظم رهبری تحققیافته و تفکرات و نظرات آنها را ایدههای دشمن رقمزده است و ما تعجب میکنیم که چگونه این مدل سخنان از سوی برخی نخبگان کشور بین میشود.
وی در پایان افزود: بر همین اساس با بررسی نتایج مؤسسات آیندهپژوهشی داخلی و خارجی بهراحتی میتوان مشاهده کرد که کشورهای پیشرفته و آیندهنگر همگی برای آینده خود نظامی خود برنامه سنگین و بلندمدتی طراحی کردهاند و این به این مفهوم است که آنها قصد استفاده از آنها در آینده و انجام عملیات احتمالی بهوسیله این سلاحها را در سر میپرورانند.