به گزارش پایگاه 598 به نقل از خبرگزاری دانشجو،
«نهاد رهبری مقام معظم هبری در دانشگاهها آئیننامهای تنظیم کرده است که
برگزاری برنامههای موسیقی را در دانشگاهها بسیار محدود میکند.» خبر
دروغی بود که دو روز گذشته در بسیاری از رسانههای مشکوک داخلی و مغرض
خارجی منتشر شد. خبری که فارغ از غلط بودن بخشی از آن، مربوط به 2 ماه پیش
بود و در اصل خبر سوخته به حساب میآمد! این قطعات پازل نشان میدهد بازی
پشتپردهای در جریان است. اما اصل ماجرای آئین مذکور چیست؟ شایعهپردازی
علیه نهاد رهبری از کجا آب میخورد؟ انتشار خبر خلاف واقع، گاف رسانهای
بود یا یک جریان سازماندهی شده؟
بازی با هیجانات! از ساواک تا افراطیون
بیش از 40 سال پیش بود که مسئولان سازمان اطلاعات و امنیت رژیم شاهنشاهی به این نتیجه رسیدند که به صرف ساختن کاوارهها نمیشود دانشجویان را سرگرم کرد تا به سمت فعالیتهای سیاسی نروند و پیشنهاد برگزاری کنسرتهای موسیقی در دانشگاهها دادند. با این حال هنوز هم هستند کسانی که برای به حاشیه بردن دانشگاهها و تحقق اهداف سیاسیشان کنسرتهای موسیقی و برنامههای مشابه را بهترین راه میدانند.
از تابستان 92 که روحانی وزیران پیشنهادی خود را معرفی کرد؛ وزارت علوم اگر نگوییم پر حاشیهترین وزارت خانه، بی شک یکی از پر حاشیهترین آنها بوده است. از انتخاب مسئولان بد سابقه گرفته تا ظلم در حق دانشجوهای بورسیه! در این میان موضوع کنسرتهای آنچنانی و حاشیههای آن سر و صدای زیادی به پا کرد.
کنسرتهایی که گاهی آششان بیش از حد شور میشد و موسیقیهای طرب انگیز آن جنب و جوش برخی را بر میانگیخت تا جایی که سالن اجتماعات دانشگاه را نمیشد با تالار عروسی تمیز داد. اوضاعی که فارق از ارزشهای جامعه اسلامی با شأن و هویت دانشگاه نیز سنخیتی نداشت.
رشد قارچگونه کنسرتهای بی محتوا و شبه برانگیز و بی توجهی و بعضاً حمایت مسئولان امر، واکنش تشکلهای دانشجویی کشور را در پی داشت. برای نمونه جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران در نامهای خطاب به اعضای شورای اسلامی شدن دانشگاهها اعلام کرد: «سپردن کلید دانشگاهها به اشخاصی که در سابقه آنها ترویج فرهنگ ابتذال، برگزاری اردوهای مختلط، برخورد با جریانهای مؤمن فرهنگی و انقلابی وجود دارد، جای بسی تأسف است.»
در ادامه این نامه آمده است: «اگر اعضای محترم شورا فقط اتفاقات رخ داده در چند ماه اخیر در دانشگاه تهران را رصد کنند به عمق فاجعه بیشتر آگاه میشوند، اتفاقات نادری که نظایر آن را جز در مراسم مختلط عروسی نمیتوان مشاهده کرد! پیشنهاد میکنیم تصاویر و گزارشی از جشنهای برگزار شده توسط دانشگاه در خوابگاه کوی دانشگاه تهران و بعضی از دانشکدهها را ملاحظه بفرمائید.»
پس از این ماجراها رهبر انقلاب در تیرماه سال جاری درباره برگزاری کنسرت های موسیقی در دانشگاه ها به شدت تذکر داده و تصریح کردند که «تشکیل کنسرت موسیقی در دانشگاه ها، جز غلطترین کارهاست» و همین نکته را نیز در دیدار خود با اساتید دانشگاه مورد تاکید قرار دادند.
ماجرای آئیننامه
بعد از این تأکیدات خبرهایی مبنی بر تدوین آئیننامه اجرای موسیقی در دانشگاهها پخش شد و ضیاءهاشمی معاون فرهنگی وزیر علوم هم آن را تأیید کرد، تا اینکه 14 دی ماه امسال این آئیننامه در شورای اسلامی شدن دانشگاهها و مراکز آموزشی کشور مصوب و به دانشگاهها ابلاغ شد.
یکشنبه این هفته درحالیکه بیش از 2 ماه از ابلاغ این آئیننامه گذشته بود، یکی از خبرگزاریهای داخلی با پرداختن به مفاد آن در گزارشی تلاش کرد با متهم کردن نهاد نمایندگی رهبر انقلاب در دانشگاهها اینگونه القا کند که این زیر مجموعه رهبری نظام در پی ایجاد محیط بسته در دانشگاهها است. اقدامی که به سختی میتوان آن را یک ناشیگری رسانهای دانست. چراکه پس از آن موجی از تخریب علیه نهادی رهبری در دانشگاهها، شکل گرفت که نمیتواند اتفاقی باشد.
در واکنش به این اقدام، نهاد نمایندگی مقام معظم رهبري در دانشگاهها با انتشار جوابیهای تدوین آئیننامه مذکور در این نهاد را تکذیب کرد. در متن این جوابیه خطاب به مدیرعامل «خبر آنلاین»، آمده است: «آییننامه موسیقی دانشگاهها مصوب شورای اسلامی شدن دانشگاهها میباشد که نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها صرفا یک عضو از این شورا است.
جهت اطلاع مسئولان آن خبرگزاری محترم سایر اعضای این شورا عبارتند از آقای دکتر فرهادی وزیر محترم علوم، تحقیقات و فن آوری، دکتر قاضی زاده هاشمی وزیر محترم بهداشت، دکتر فانی وزیر محترم آموزش و پرورش، دکتر میرزاده رئیس محترم دانشگاه آزاد، دکتر طیبی رئیس محترم جهاد دانشگاهی، دکتر مخبر دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، دکتر شهریاری رئیس کمیسیون بهداشت مجلس و دکتر زاهدی رئیس کمیسیون آموزش مجلس و خانم دکتر خزعلی رئیس شورای فرهنگی و اجتماعی زنان که آیین نامه مذکور با اجماع همه حاضرین به تصویب رسیده است.»
بازی سیاسی با مدل معاویهای
به نظر میرسد رسانههای معلوم الحال با طراحی جریان کنسرت موسیقی در دانشگاه به دنبال یک بازی برد-برد هستند. از یک سو با استفاده از هیجانات کاذب اینگونه مراسمها که در پی جلب توجه بخشی از بدنه دانشجویی هستند و از سوی دیگر با متهم کردن نهاد رهبری به مخالفت با این برنامهها می خواهند چهره این مجموعه و طبیعتاً رهبری انقلاب را تخریب کنند.
ماجرا شبیه برههایی شده که معاویه به کودکان بیایان نشین میداد و پس از چندی که با آن انس میگرفتند عدهای را میفرستاد تا با نام امیرالمونین برهها را بستانند. این گروهها هم در یکی، دو سال گذشته با برگزاری مراسمهای آنچنانی که برخی از آنها هیچ سازگاری با فرهنگ ایرانی ندارد و برخی دیگر هم مناسبتی با فضای علمی دانشگاهها، می کوشند تا کاسبی خود را بکنند اما سوالی که باقی میماند این است که چرا این رسانهها که از فلان آنلاین داخلی گرفته تا شبکه سلطنتی انگلیس را شامل میشوند، این برهه تاریخی را انتخاب کردهاند؟
برخی معتقدند این موضوع را باید از منظر، تصور آنها در کسب اکثریت در انتخابات مجلس تحلیل کرد. مجلس گذشته با تمامی کاستیهایش توانست جلو حرکتهای افرطی آنها در دانشگاه را بگیرد و شاید اولین وظیفه مجلس مطلوب آنها تغییر وزیر علوم است.
این جریان با حمله نهاد رهبری در واقع مقدمات مبارزه با بزرگترین مانع آغاز بازی دانشگاهی طیف خاص را آغاز کردهاند. با این اقدام در وهله اول با خبرسازی دروغ نهاد رهبری را تخریب کردند، در حالی که میدانستند با روشن شدن امر واقعیت ماجرا که نقش کلیدی اعضای منصوب از طرف دولت است روشن میشود. آنها با این اقدام ابتدا شایعهای را گسترش دادند که طلبعتاً تکذیبیه آن را افراد کمتری خواهند دید و از سوی دیگر حرکتی نرم برای مقابله با «فرهادی» وزیر فعلی که تندروها علاقهمند به برکناریاش هستند؛ کلید زدند.