تحلیل استراتژیهای محور مقاومت و غرب در تنشهای منطقهای؛
باشگاه مشت‌زنی «لیاری» در کراچی پاکستان جایی است که ده‌ها زن و دختر علاقمند به این ورزش در آن به سختی تمرین می‌کنند.
به گزارش پایگاه 598 به نقل از فرادید: ۱۲ تن از دختران ۸ تا ۱۷ ساله در این محله پرجمعیت شهر کراچی هر
هفته پس از مدرسه برای تمرین به این باشگاه می‌آیند تا با انجام تمرین‌های
سخت بتوانند روزی برای کشورشان مدال‌آوری کنند. در سالهای اخیر ورزش بوکس
در میان دختران پاکستانی جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده است.
عروج قمبرانی دختر ۱۵ سالهای که پدرش مربی بوکس است، در همین باره به «یورونیوز» گفته: «پانزده سال دارم و از کودکی تمرین می‌کنم. ابتدا در خانه تمرین می‌کردم ولی منظم نبود. اما حالا در باشگاه مرتب تمرین می‌کنم و انشالله به تیم ملی راه پیدا می‌کنم و یک بوکسور جهانی می‌شوم.»
ورزش بانوان در پاکستان با کمبود امکانات بسیاری روبرو است. نابرابری‌ها میان زنان و مردان و فشارهای اجتماعی از دیگر موانعی است که محمدیونس قمبرانی مربی بوکس پاکستانی به آن اشاره می‌کند: «زندگی ما با بوکس اجین شده و دختران ما از بدو تولد به نوعی با این ورزش آشنا می‌شوند. لذا تصمیم گرفتم آموزش بوکس را شروع کنم گرچه اینجا نگاه خوبی به این ورزش وجود ندارد. سخت می‌توان بر فشارهای اجتماعی و نگرش‌های سنتی غلبه کرد.»
تعدادی از بوکسورهای زن پاکستانی اخیرا در رقابت‌های بوکس جنوب آسیا شرکت کردند و همین مسئله انگیزه دخترانی را که در باشگاه تمرین می‌کنند، تقویت کرده است.
انام قمبرانی دیگر دختر هفده ساله پاکستانی ورزش بوکس را این گونه توصیف می‌کند: «بوکس در خون ماست. دو تن از عموهایم بوکسور بین‌المللی هستند و پدرم نیز مربی است. او به ما آموزش‌های لازم را می‌دهد.»
پس از آن که سال گذشته با وجود فشاره‌های موجود، برای نخستین بار باشگاه مشت‌زنی دختران برای تمرین بوکس نوجوانان دختر با مجوز دولت در کراچی راه‌اندازی شد شمار دخترانی که حالا خواهان پوشیدن دستکش‌های بوکس هستند افزایش پیدا کرده است.
«اختر سومرو» عکاس رویترز در همین حال سری به باشگاه مشت‌زنی دختران کراچی زده و از تمرینات و مسابقات آن‌ها عکاسی کرده است.
عروج قمبرانی دختر ۱۵ سالهای که پدرش مربی بوکس است، در همین باره به «یورونیوز» گفته: «پانزده سال دارم و از کودکی تمرین می‌کنم. ابتدا در خانه تمرین می‌کردم ولی منظم نبود. اما حالا در باشگاه مرتب تمرین می‌کنم و انشالله به تیم ملی راه پیدا می‌کنم و یک بوکسور جهانی می‌شوم.»
ورزش بانوان در پاکستان با کمبود امکانات بسیاری روبرو است. نابرابری‌ها میان زنان و مردان و فشارهای اجتماعی از دیگر موانعی است که محمدیونس قمبرانی مربی بوکس پاکستانی به آن اشاره می‌کند: «زندگی ما با بوکس اجین شده و دختران ما از بدو تولد به نوعی با این ورزش آشنا می‌شوند. لذا تصمیم گرفتم آموزش بوکس را شروع کنم گرچه اینجا نگاه خوبی به این ورزش وجود ندارد. سخت می‌توان بر فشارهای اجتماعی و نگرش‌های سنتی غلبه کرد.»
تعدادی از بوکسورهای زن پاکستانی اخیرا در رقابت‌های بوکس جنوب آسیا شرکت کردند و همین مسئله انگیزه دخترانی را که در باشگاه تمرین می‌کنند، تقویت کرده است.
انام قمبرانی دیگر دختر هفده ساله پاکستانی ورزش بوکس را این گونه توصیف می‌کند: «بوکس در خون ماست. دو تن از عموهایم بوکسور بین‌المللی هستند و پدرم نیز مربی است. او به ما آموزش‌های لازم را می‌دهد.»
پس از آن که سال گذشته با وجود فشاره‌های موجود، برای نخستین بار باشگاه مشت‌زنی دختران برای تمرین بوکس نوجوانان دختر با مجوز دولت در کراچی راه‌اندازی شد شمار دخترانی که حالا خواهان پوشیدن دستکش‌های بوکس هستند افزایش پیدا کرده است.
«اختر سومرو» عکاس رویترز در همین حال سری به باشگاه مشت‌زنی دختران کراچی زده و از تمرینات و مسابقات آن‌ها عکاسی کرده است.
اخبار ویژه
رهبر انقلاب در دیدار اعضای مجلس خبرگان:
یادآوری/ بازنشر
در پاسخ به رسانههای مدعی اصلاحات بیان شد:
نظرات بینندگان
فیلم و عکس
جدیدترین اخبار پربازدید ها
