کد خبر: ۳۶۴۶۴۹
زمان انتشار: ۰۹:۵۰     ۰۲ اسفند ۱۳۹۴
ارول موریس، کارگردان مطرح سینمای مستند در فیلم «رویه استاندارد عملیات نظامی» با استفاده از 270 عکسی که از شکنجه های زندان ابوغریب به واحد تحقیقات جنائی ارتش آمریکا ارائه شد فیلمی سخت و دلخراش را پیش روی مخاطبان قرار می دهد.
به گزارش پایگاه 598 به نقل از سراج، سینما می تواند پرده ای برای عریان سازی بسیاری از وقایع تلخ و یا شیرین در منظر توجه باشد و رشد رسانه های دیداری و شنیداری و انواع ابزارهای تکنولوژیک واسطه ای است برای نمایان سازی دردهای جهان وگرنه چه کسی فکر می کرد زندان مخوفی مانند ابوغریب توسط سربازانی آمریکایی به عنوان نقطه ای از طرح بی سرو سامانی بازداشتگاهی باشد که انسان ها را همچون برده گانی مستحق شکنجه در نظر گرفته بودند.

فیلم «رویه استاندارد عملیات نظامی» نمونه ای از همین اتفاق در قالبی مستند بوده که نظر به احوال آسیب دیدگان بی گناه ابو غریب دارد. همان زندانی که صدام، مهره دست نشان دهنده غربی ها از آن برای اجرای احکام اعدام معارضان و مخالفان و دشمنان خود استفاده می‌ کرد. بازداشتگاهی تنگ و خوف انگیز در 20 کیلومتری غرب بغداد که انواع شکنجه ها را می توان در آن یافت و در عین واحد توان شکنجه گری 50 هزار زندانی را در خود دارد.

ارول موریس، کارگردان مطرح سینمای مستند در فیلم «رویه استاندارد عملیات نظامی» با استفاده از 270 عکسی که از شکنجه های زندان ابوغریب به واحد تحقیقات جنائی ارتش آمریکا ارائه شد فیلمی سخت و دلخراش را پیش روی مخاطبان قرار می دهد؛ فیلمی که برنده خرس نقره ای جشنواره برلین 2008 شده و توجهات بسیاری را در سینما به خود معطوف کرد.

موریس اگر چه از اسناد و عکس های لو رفته سربازان آمریکایی که پیش از این استفاده شده بود بهره برد اما با نگاهی کاملا هوشمندانه و با تدوینی هدفمند غلظت این درد را به خوبی برای مخاطب روشن می کند.

موریس که سابقه ساخت آثاری ارزشمند در باب سیاست های مزدورانه آمریکایی ها داشته و با فیلم «مه جنگ: یازده درس از زندگی رابرت مک نامارا» در سال 2003 به اسکار مستند هم رسیده بود، در فیلم هوشمندانه «رویه عملیاتی استاندارد» هم نگاهی حقیقت جویانه به واقعه ابوغریب دارد و با استراتژی تصویرنمایی به جای تحلیل یابی نگره ای باورپذیر و دردمند برای مخاطب می سازد. در واقع این اثر فتوگرافی، نگاهی هشداردهنده در تخریب هویت آدمی سر می دهد.

سینما در این سال ها شاهد آثار مختلفی بوده که هر کدام به نحوی توجیه گر سیاست ضد انسانی آمریکا در منطقه بودند که از جمله می ‌توان به فیلم «پاس وایر» از تولیدات والت دیزنی در سال ۲۰۰۵ اشاره کرد که در آن تلاش شده شکنجه ‌های روی داده در زندان مخوف ابوغریب به شکلی دیگر نمایان شود و از قدرت آمریکا به خصوص قدرت نظامی آن تمجید شده و ننگ هایی چون گوانتانامو و ابوغریب را بهایی ضروری در عالم آزادی بیابند؛ تفکری همسان با سخنرانی جرج بوش پسر در توجیه جنگ‌های پی در پی که از سوی دیگر سیاستمداران هم با دروغ هایی فریبنده ادامه یافت.

چنان که یکی از سخنگویان وزارت دفاع آمریکا گفته‌ بود موضوع ابوغریب تا به حال ۱۲ بار مرورشده و هیچ شاهدی از وجود سوء رفتار در دست نیست! این در حالی است که طرح نقشه ای نیست که از خوی پلید آمریکایی ها در این زندان روی نداده باشد؛ برهنه کردن زندانیان و گرفتن عکس از زندانیان زن و مرد و متصل کردن سیم‌ های برق به بدن‌های برهنه زندانیان و تجاوز جنسی به زندانیان زن تنها بخشی از شکنجه گری های ثبت شده در تاریخ است و قالب مستند مانند همیشه چون گوهری حقیقت یاب سعی بر آن داشته تا در فیلم «رویه عملیاتی استاندارد» به دنبال افشای برخی از این نگاه ها باشد.

نظرات بینندگان
نام:
ایمیل:
انتشاریافته:
در انتظار بررسی: ۰
* نظر:
جدیدترین اخبار پربازدید ها